W pięknych okoliczościach przyrody [Danusia i Crimson]

[Danuta]

Ciekawe. Raz mówił, że lamparty nie są stadne, teraz mówił o stadzie w swojej krainie. Nie mogła pozbyć się podejrzeń, że Crimson coś kręci.
- Mówisz o stadzie do którego należałeś? - zapytała. Przy takim zasadach stado świetnie dogadałoby się ze Złą Ziemią.
- Najsurowszymi karami dla lwioziemców są wygnanie lub wtrącenie do więzienia. - skrzywiła się mówiąc to. Zawsze uważała, że zasady są zbyt łagodne. Ale niestety dalej wyznawano stare zasady, nawet jeśli dawno przestały one mieć sens i wielbiono Mufasę za jego wspaniałomyślne rządy. Dobre sobie.
- Niestety dyscyplina jest dość łagodna. A jeśli chodzi o pomoc, stado zapewnia ją każdemu, nawet jeśli on na nią nie zasługuje. - skrzywiła się ponownie. Wciąż nie rozumiała po co ratowali Uharibifu. Powinni zostawić go jej jako sługę, albo od razu skazać na śmierć. Pomaganie komuś, kto nie chciał pomocy było po prostu śmieszne.

[Crimson]

Crimson był ciekawy i nie można mu było tego odmówić, jednak wierzył w to, że wyjątek potwierdza regułę.
— Mówię o stadzie, w którym byli moi rodzice i tam przyszedłem na świat. Lamparty nie są stadne, a wyjątek potwierdza regułę — oznajmił stanowczo wierząc w swoje racje, w swoją prawdę.
— Nikt mnie nie pytał czy chciałem się w nim urodzić, bo widzisz... — spróbował rozwinąć jakoś wypowiedź, ale mu nie wyszło, więc zaczął nawiązywać nowy dialog.
— Kara więzienia i wygnanie? — spytał retorycznie zdziwiony, i to widocznie na jego twarzy pojawił się ten grymas. Przez chwilę faktycznie te kary wydawały się śmieszne w stosunku do kary śmierci, ale Crimson postanowił nie oceniać, skoro nie widział więzienia, w którym przetrzymywano więźniów, a wolał go nie zobaczyć.
— A ty kim jesteś w tym stadzie? Co dla Ciebie znaczy ono? I o co rozchodzi się z pomocą na którą się nie zasługuje? — zapytał ciekawy.

@Danusia

[Danuta]

Pokiwała głową słysząc wytłumaczenia lamparta. Zdawkowa odpowiedź zdawała się sugerować, że nie wspominał dobrze tamtego stada, może nie tylko z powodu stosowanych kar. Nie dopytywała jednak o to. Aż tak nie interesowała jej przeszłość dopiero co poznanego lamparta.
- Jestem stadnym medykiem. - odpowiedziała, bo po co naraz wykładać wszystkie karty.
- No cóż, lwy są zwierzętami stadnymi, więc może po prostu potrzebuję towarzystwa. - kolejne pytania o stado robiły się już irytujące, co można było rozpoznać po jej minie.
- Dużo masz jeszcze tych pytań? To przesłuchanie robi się już nudne. - powiedziała.

[Crimson]

Na wieść o stadnym medyku lampart uśmiechnął się do siebie, ale nie zrobił tego fizycznie, bardziej duchowo tak w środku, wewnątrz swojej wyobraźni. Znajomość z osobą odpowiedzialną za leczenie jest dobrą koncepcją, zawsze się przyda ktoś, kto może cię połatać.
— Właściwie to już skończyłem przesłuchanie - powiedział, po czym zaśmiał się lekko. Faktycznie odniósł wrażenie, dopiero teraz gdy spojrzał z szerokiej perspektywy, że tak właściwie to zbyt agresywnie zadawał pytania, a raczej za bardzo nachalnie. No cóż, to przez tą ciekawość odpowiedzialną za chęć poznania nieznanego. Wiedział już co nieco, czyli władzę sprawuje tutaj Lwia Ziemia, a Danusia jest jej medykiem.

[Danuta]

Uśmiechnęła się także. Jej niesława ciągnęła się daleko poza granice Lwiej Ziemi, więc rzadko miała okazję rozmawiać z kimś kto się jej nie bał ani nie nienawidził. To bardzo odświeżające. Musi chyba częściej wybierać się na takie dalekie spacery.
- Może teraz ja zacznę przesłuchanie. Powiedz czym ty się zajmujesz? Zbieranie informacji o stadach to twoje jedyne hobby? - zapytała. Oczywiście wiedziała, że lampart nie przyzna się po prostu do bycia szpiegiem, ale każda informacja o nim mogła się okazać przydatna.

[Crimson]

Ach tak, czyli Crimson okazuje się być szpiegiem, którego hobby to zbieranie informacji na temat istniejącychw w krainie stad. To wcale nie tak, że robi to z ciekawości. Pewnie ma zapewnione za to przywileje wszelakie oraz góry paciorków.
— Idę w stronę Wielkiej Wody. Zasłyszałem o niej od ćwierkających ptaków, a nigdy nie widziałem czegoś takiego... — powiedział szczerym tonem głosu, a czy faktycznie mówił prawdę, czy może kłamał, to tego nie da się już stwierdzić.
—A co? Masz mnie za szpiega z innej krainy, którego wysłano, żeby zebrał informacje pod przyszłą inwazję?— zaśmiał się donośnie. Sam nie mógłby uwierzyć, że jest szpiegiem, a dopiero sprzedać się komuś innemu jako ktoś taki. Postarał się pociągnąć nieco temat.
— Hobby? W wolnych chwilach patrzę w gwiazdy na niebie albo na wschody bądź zachody słońca. Polecam każdemu. To cud, że wszystko tak doskonale działa. — powiedział.

[Danuta]

- Rzeczywiście, całkiem tam ładnie. Ale to bardzo długa droga, jeśli wybrałeś się w nią tylko, żeby oglądać widoki. Oczywiście, że mam cię za szpiega. Nikt nie zaczyna rozmowy od pytania o wszystkie szczegóły dotyczące stada. Dziwne, że nie pytałeś ilu na Lwiej Ziemi jest wojowników. - odpowiedziała, nie próbując nawet ukryć swoich podejrzeń.
- To pozostawia ci bardzo dużo wolnego czasu. Co robisz we dnie, kiedy akurat słońce nie wschodzi i nie zachodzi? - zapytała. Miała wrażenie, że Crimson coś ukrywa. Dziwne, że podróżnik i amator krajobrazów tak bezpardonowo wyciągał od niej informacje. Dziwnym trafem nie ciekawiło go wcale co na Lwiej Ziemi można zwiedzić.

[Crimson]

— Cholera, a ja jestem tak uprzejmy i nie pytam specjalnie o takie rzeczy jak ilość wojowników, żeby nie wyjść na szpiega, co to wyciąga informacje — oznajmił szczerze, poza tym nie interesowała go Lwia Ziemia i jej tereny, gdyż były to tereny stadne, czyli mówiąc wprost - panowało na nich prawo stada. Co niby Crimson miał tam zrobić według Datury? Wkroczyć na teren stadny i wylądować w ciupie za szpiegostwo.
— Dobrze, że mi powiedziałaś. Zapytałbym Cię czy Lwia Ziemia nie ma miejsc z pięknym widokiem, ale sądząc po twoim nastawieniu do mnie, twoi ziomkowie skopaliby mi dupę za szpiegostwo, gdybym raczył się tam zjawić — odpowiedział i przeszedł do pytanie Datury.
— A co twoim zdaniem mogę robić? Poluję, jem, myje sierść językiem, śpię. Nie mam przyjaciół, jesteś jedyną osobą z którą rozmawiam od bardzo długiego czasu, więc może faktycznie jestem do tyłu w relacjach na linii lew-lampart — przekazał słownie i uśmiechnął się.

[Danuta]

Zaśmiała się na odpowiedź Crimsona.
- Dziwny z ciebie zwierz. O ile od razu po wkroczeniu na teren stada nie rzuciłbyś się na kogoś z pazurami, to nie zrobiliby ci nic poza zanudzeniem rozmową. -co za osobliwy lampart się jej trafił.
-Rzeczywiście musisz być do tyłu jeśli chodzi o rozmawianie. - powiedziała żartobliwie.
- Gdybyś w drodze nad Wielką Wodę chciał odwiedzić Lwią Ziemię, chętnie cię oprowadzę. Jako amator widoków powinieneś zobaczyć Lwią Skałę. To całkiem ładne miejsce, które niesie ze sobą wiele historii. - nie ufała zbytnio Crimsonowi, ale każdy miał wstęp na teren Lwiej Ziemi, jeśli nie miał złych zamiarów.

[Crimson]

Crimson był nieufny wobec obcego i nieznanego. Ta cała Lwia Ziemia dziwnie brzmiała, ale nie wypada zbyt długo rozmyślać na jej temat, o pytaniach nie wspomniawszy, gdyż zaraz zostanie się uznanym za szpiega.
— Postaram się tam zawitać, ale najpierw się przygotuje. — oznajmił, jakby musiał się przygotować, lecz nie rozchodziło się o przygotowanie fizyczne, acz o duchowe czy tam psychiczne. Miał nadzieję, że słowa Datury są prawdą i skończy się na zanudzeniu go rozmową przez Lwioziemców, a nie na czymś gorszym np. akcie kanibaliztycznym. Wiadomo, że różnie to w życiu bywa, a przezorna ostrożność nigdy nie zaszkodzi
— Chcesz wiedzieć coś jeszcze? — zapytał z uśmiechem na twarzy.