Wietrzna grota [Lyanna, Danusia]

[Danuta]

- Nie jestem rodowitą Lwioziemką. Jestem tu, bo jakby to powiedzieć, chwilowo była to najlepsza opcja. Warto mieć swoich chłopców na posyłki, którzy pilnują okolicy, kiedy ty zajmujesz się własnymi sprawami. W politykę się nie mieszam, więc nie jestem raczej jednym z waszych obiektów nienawiści. - odrzekła zgodnie z prawdą. Gdyby tamtego dnia nie spotkała Tiba, z pewnością należałaby teraz do innego stada.
- Jak mówiłam, nieszczęśliwe dzieciństwo to twoja sprawa, a mnie nie obchodzi ani trochę. Z całym szacunkiem. - dodała z lekkim uśmiechem, który zaraz przerodził się w szeroki wyszczerz na reakcję Lyanny o wodopojach.
- To moja ulubiona część bajki, ale spokojnie, nie jestem dzieciakiem, żeby w nie wierzyć. Chociaż ten fragment, gdy Skaza śpiewa, a przed nim maszerują szeregi hien też jest niezły. Aż można się rozmarzyć. - patrzyła spokojnie na szarą, ciekawa kiedy ta zorientuje się, że ominęły ją już dwa pytania.

[Lyanna]

// piszę ponownie, bo usunięto mi mój wywód...

No trudno, nie każdy miał zamiłowanie w stosunku do polityki stadnej i nie każdy się w nią jakoś specjalnie mieszał. Lyanna w pełni to rozumiała, ale miała na ten temat swoje własne wyrobione zdanie, którym zamierzała się podzielić skoro Danusia była dla niej aż tak cięta.
- Zabawne... a ty pewnie leczysz im dupę. Swoją drogą stronieniem od polityki sama dajesz rządzić swoim życiem, ale jak lubisz być marionetką nic mi do tego. - skrytykowała.
Ta rozmarzyć... no jak kto woli. Lya zdecydowanie nie rozmarzała na takie tematy, były zbyt przepełnione błędami i przede wszystkim już były. Wcale nie było tak, że nie zadawała pytań, po prostu póki co nie miała możliwości ich przytoczenia.
- Jak miewa się rodzina królewska? Mają dziedzica?

[Danuta]

No proszę, jaka pyskata. Sama wykonuje rozkazy przywódczyni, którą szczerze nienawidzi a jej wytyka bycie marionetką.
- Nie wnikam, co wam robi wasz stadny medyk, ale to tłumaczy czemu tak dziwnie siedzisz. - rzuciła z przekąsem - Głównie zajmuję się ranami, jeśli już chcesz wiedzieć. Robię to w czym jestem dobra, a ty? Mówisz, że zajmujesz się polowaniami jak posłuszna samica. Doprawdy uroczo. - przybrała uprzejmą minkę.
- Rodzina królewska miewa się znacznie lepiej niż kiedykolwiek. Wszyscy nie żyją. - machnęła leniwie ogonem - To znaczy, oficjalnie są uznani za zaginionych, ale po takim czasie nie ma co się łudzić. Dziedziczka też najprawdopodobniej zdechła. Była dzieciakiem, a takiego nawet byle hiena może zeżreć. Dywanik z królewskiego dziedzica, to jest dopiero coś. - rzekła rozglądając się, w którym miejscu jej jaskini taka ozdoba prezentowałaby się najlepiej.

[Lyanna]

Wykonuje rozkazy? Niekoniecznie, po prostu za ich przykrywką realizuje własne pobudki i jak widać póki co wszystko uchodzi jej płazem.
- Robię to z przyjemności i z poczucia odpowiedzialności za te sieroty... - starała się wybronić.
Danusia naprawdę przeginała, ale no nie mogła ukryć tego, że często jest tak z osobami, które poza kąśliwym jęzorem mało sobą reprezentowały fizycznie, a ciało złotej tylko to potwierdzało. Mięśnie lekko zarysowane, a jak sama mówiła potrzebuje opieki. Gorzej niż z lwiątkiem.
- Chętnie bym takim podcierała zadek. - zażartowała nazbyt poważnym tonem.
Wstała z kamiennej posadzki i obróciła się w stronę wyjścia.
- Do zobaczenia, muszę załatwić kilka spraw i wcale nie są to rozkazy. - puściła jej oczko i zręcznie opuściła kryjówkę szamanki.

z/t

[Danuta]

Słuchała w milczeniu szarej lwicy, nie zamierzając dłużej wchodzić w dyskusję. Szara nie należała do lwic, które z chęcią zaprasza się na podwieczorek by poplotkować. Uśmiechnęła się tylko na żart Lyanny i odprowadziła ją wzrokiem do wyjścia. Uzyskała wystarczająco informacji, by uważać dzień za udany.
- Do zobaczenia - rzuciła do odchodzącej lwicy, a po chwili sama też podniosła się i opuściła jaskinię.

ZT