Ponowne spotkanie [Danusia, Ventruma]

[Ventruma]

-Tak...- Powiedziała przypominając sobie tamtą sytuacje.- Pocieszał mnie. Ale dla czego nie jest zbyt kompetentny? powiesz mi, proszę. Jestem już duża.

[Danuta]

Zastanawiała się przez chwilę, czy wylać na lwicę swoją irytację do Thana. Mogłaby myśleć, że stado jest cukierkowo śliczne i zgodne, ale pewnie wtedy skończyłaby jak Tamu. Czyli zaginiona bez wieści.
- Niestety zdarza mu się gubić dzieci, które są pod jego opieką. Dlatego lepiej uważaj, żeby nie przytrafiło się to też tobie. Świat jest niebezpieczny dla młodych lwic. - rzekła posępnie, spoglądając w oczy Ven.
- Skoro już jesteśmy przy tym... na pewno ktoś ci kiedyś mówił, żeby nie rozmawiać z obcymi. To całkowita prawda. Może i jesteś duża, ale to tym gorzej. Jesteś jeszcze lepszym kąskiem. - rzuciła, uśmiechając się krzywo. Sama ostatnio miała okazję się o tym przekonać. Gdyby na jej miejscu była młodsza, słabsza lwica, z pewnością nie skończyłoby się to tak dobrze.

[Ventruma]

Ha!- Zaczęła skakać i biegać w okół Datury- Kpie sobie z niebezpieczeństwa! Gdy chodziłam sama spotykałam masę lwów!- Powiedziała. Potem zaczęła się zastanawiać na pierwszej wypowiedzi Datury.- Jak to gubi dzieci? Kogo zgubił?- Zapytała zaciekawiona. Oczywiście zignorowała informacje o tym, że jest dzieckiem.

[Danuta]

Zirytowana brykaniem lwiczki z trudem przezwyciężyła chęć palnięcia jej łapą i przywołania do porządku. Westchnęła głęboko, patrząc przed siebie, nie na krążącą w tę i wewtę lwicę.
- Zgubił swojego podopiecznego, którym miał się zajmować i go chronić. Ale nieważne, z dzieciaka pewnie i tak zostały tylko kosteczki obgryzane przez szczury. - Ven okazała się bardzo naiwna. Co prawda było to normalne w jej wieku, ale żyjąc na własną łapę powinna mieć więcej rozsądku.
- Ignorowanie niebezpieczeństw jest po prostu głupie. Jak byłaś mała, nikt nie zwracał na ciebie uwagi, bo po co komu taki bachor? Trzeba go karmić, pilnować a i pożytku niewiele. Za to na dorosłą, lub prawie dorosłą lwicę może połasić się wiele samców. Dlatego lepiej uważaj na obcych. - doradziła. Mówiła to rzeczywiście w dobrej wierze, martwiąc się o niefrasobliwą lwiczkę.

[Ventruma]

-Połasić?- Ven usiadła i przekręciła głowę na bok. Była sama od dzieciństwa więc w sumie za wiele takich słów nie znała.

[Danuta]

Patrzyła jeszcze przez chwilę na Ven, mając nadzieję że zrozumie o czym mówi. Jej mina wskazywała jednak inaczej. Danusia odchrząknęła i nerwowo przestąpiła z łapy na łapę. No i co ona miała zrobić, przecież nie będzie tłumaczyć jej co z czym działa?
- Mogłabyś któremuś wpaść w oko, rozumiesz? I mógłby ci no wiesz... zrobić krzywdę. - spojrzała znacząco na Ven, szukając śladów zrozumienia.

[Ventruma]

Ven w tej chwili zrozumiała. Ale chciała się trochę pośmiać. Ma tylko nadzieję, że Danusia nie będzie zła.- Ale jak to? Jakbym wpadła mu w oko to by mnie lubił. A przyjaciół się nie krzywdzi.

[Danuta]

Pochyliła łeb, wzdychając. Wkopała się w trudną sytuację, nie ma co. Podniosła na powrót wzrok na rozmówczynię.
- Nie lubił by cię w tym sensie. Dorosłe lwy nie przyjaźnią się tak po prostu z młodymi lwiczkami. Jesteś już prawie dorosła, na pewno wiesz co robią samce z samicami. Przecież nie urwałaś się z baobabu. - próbowała wyjaśnić, choć miała poczucie, że będzie to trudne. Co prawda Ven nie była już dzieckiem i powinna wiedzieć co i jak, ale wyglądało na to, że ominęła ją w życiu jedna ważna lekcja.

[Ventruma]

Ven uśmiechała się szyderczo coraz bardziej mając problem z powstrzymaniem śmiechu.- Rozumiem. W takim razie mnie nie lubisz?- ,,Dorosłe lwy nie przyjaźnią się tak po prostu z młodymi lwiczkami''. Danusia nie powiedziała, że samce, lecz ogólnie dorośli.

[Danuta]

Czuła niepowstrzymaną chęć, żeby powiedzieć Ven prosto w twarz, że owszem nie lubi jej, ale się powstrzymała. Miała tutaj ważną misję, żeby uchronić to biedne, błądzące we mgle dziecko od uwięzienia w jaskini jakiegoś zboczonego samca.
- Nie mam tu na myśli przyjaźni, tylko inny rodzaj uczucia jaki może czuć samiec do samicy. Mówię o pożądaniu. Wiesz co to znaczy? - próbowała dalej.
- Wiesz, że inaczej kocha się rodzinę, a inaczej partnera, prawda? - wbiła mocniej pazury w ziemię. Zaczynała podejrzewać, że mała specjalnie udaje głupią, żeby ją zdenerwować.