Wypluj to! [Laishia & Athastan][Zakończone]

[Laishia]

Przestała te komiczną czynność po komentarzu nauczyciela. Schowała język, jednocześnie wyszczerzając się. Dobrze, że język schowała nim zdążyła go sobie nadgryźć.
- Takie sobie... w smaku. - Niby lekarstwo nie musi smakować. Czasem nawet mówiło się, że czym mniej smaczne, tym lepiej działa. Nie była taka pewna, ale przy Imbirze chyba się sprawdzało.
Nachyliła się i wzięła Imbir w zęby, tym razem ostrożnie i tak by nie musieć czuć jego smaku. Schyliła głowę i wyprostowała ją, jednocześnie rozwierając szczęki, tak by Imbir poleciał prosto w Atha. Taka mała zemsta za paskudną degustację. Nie była zła, ale jakoś tak... No chyba się nie obrazi.

[Athastan]

- No cóż, to chyba... - zaczął, i przerwał, by chwycić lecący w jego stronę korzeń.
- Sprytnie. - stwierdził - Ale nie dość. -dodał jeszcze z promiennym uśmiechem, po czym ostentacyjnie odgryzł cały obrany fragment Imbiru, i rzując go, schwował pozostałą część do sakwy.
- Dobrze, na dzisiaj chyba już wystarczy. - zawyrokował, spoglądając na słońce które powoli zbliżało się ku krawędzi horyzontu. Została jakaś godzina światła, może trochę więcej - czyli czas był akurat taki, by zacząć się zbierać.
- Dokąd cię odstawić? - zapytał, jako że nie za bardzo wiedział w którą stronę lwica ma zamiar się udać. Bo mimo wszystko, wypadało by, żeby odprowadził ją przynajmniej do granic terenów stada. Po powrocie na Skałę poinformuje oczywiście strażników, że taką i taką osobę w razie spotkania mają z jego polecenia od razu przepuszczać, nie mniej w tym momencie jeszcze nikt poinformowany nie był, a przykro było by zepsuć ten dzień jakimś niepotrzebnym nieporozumieniem na jego zakończenie.
Poza tym, wypadało by jeszcze po drodze ustalić coś na temat kolejnego spotkania.

[Laishia]

Nie wyszło, ale nie była zawiedziona. Cała sytuacja wydawała jej się zabawna, więc po prostu wystawiła w jego stronę język, po czym się wyszczerzyła. Skinęła głową gdy stwierdził, że dzisiejsze zajęcia czas już zakończyć. Przyswoiła sporo wiedzy i rzeczywiście chyba przyda jej się przerwa, by to poukładać i dobrze zapamiętać. Nie chciała niczego pomieszać, więc musi usystematyzować wiedzę.
- Może gdzieś w okolice naszego spotkania? - Stamtąd już z całą pewnością trafi. Nawet może kawałek wcześniej, bo mniej więcej drogę pamiętała. Jedynie w tym lesie pewnie by się zgubiła, co i tak już się jej zdarzyło.

[Athastan]

- Oczywiście. Z resztą nawet miło się składa, bo ja też będę miał po drodze. - Nad rzekę było mniej więcej połowę tego co do lasu, może nawet mniej niż więcej, jeśli więc podróż nie będzie się odbywała tą metodą co ostatnio, powinni tam dotrzeć sporo przed zmrokiem. A potem... no cóż, lwica pewnie dalej sama już trafi, tam gdzie ma zamiar spędzić nocleg. Z resztą dość wyraźnie radziła sobie sama do tej pory, więc chyba nie musiał się za bardzo przejmować. Jego zaś czekał jeszcze powrót na Skałę, przekazanie nowych instrukcji strażnikom, przynajmniej tym, którzy nie skończyli jeszcze dzisiejszej służby, oprawienie zbiorów, dodanie kolejnego wpisu do dziennika... jeśli dobrze pójdzie, to może nawet uda mu się skończyć przed górowaniem księżyca. Oby tylko mech nie zaczął wcześniej przygasać. Przy świetle dawanym przez zawarty w jego naszyjniku Odłamek też dało się oczywiście pracować... ale zdecydowanie było to mniej wygodne.
Potem spać, a nazajutrz... cóż, to się jeszcze zobaczy. Dawno nie było nikogo z chorobami płuc, więc statystyka największe szanse dawała właśnie na taki przypadek. Z drugiej strony liczba osobników które próbowały się utopić również była dość ograniczona.
- No dobrze, to myślę że na następne zajęcia też możemy się spotkać tam, gdzie się dzisiaj rozstaniemy. Powiedzmy za... cztery dni, koło południa. Gdybyś w międzyczasie miała za dużo wolnego czasu, to wpadnij do mojej Pracowni na Skale. Mam trochę diagramów i schematów, z którymi powinnaś się zapoznać, a może też trafi się jakaś praktyka. - oczywiście nie żeby komuś źle życzył w tym celu... ale przecież różne rzeczy się zdarzają, a chorego nic nie kosztuje bycie lekcją poglądową. To jest oczywiście o ile uczeń nie jest tym, który ma dany zabieg wykonywać... ale zanim do tego dojdzie trochę czasu musi jeszcze upłynąć. Najpierw podstawy.

[Laishia]

Skoro obu im pasowało to miejsce i to jak widać nie tylko na rozstanie i kolejne spotkanie, to na co czekać. Lai ruszyła pewnym krokiem nad rzekę. Powinna raczej być w stanie określić kierunek.
- A jak mam się tam dostać? To chyba tereny stadne, nie? - Jedna z pierwszych zasad przetrwania - nie pakuj się gdzie nie twoje miejsce. To było dla nie jasne i chodź zdarzało jej się wejść na jakiś teren jasno komuś podporządkowany, to raczej nie zapuszczała się głębiej. Wiadomo, że z kimś ze stada to troszkę inaczej, co nie oznacza, że nie należy zachować czujności, ale samemu... Nie była pewna czy chce próbować. Natomiast z pewnością cztery dni to nie dużo i dużo za razem. Gdyby fizyczne możliwości jej pozwalały, już teraz poszłaby się dalej uczyć. Wiedziała jednak, ze potrzebuje czasu by odpocząć i przyswoić poznane informacje. Przyjęła więc datę spotkania, a jeśli już w trzeci dzień uzna, że jest gotowa... no tylko te granice były problemem.

[Athastan]

- O to już się nie martw. - powiedział, uśmiechając się przy tym.
- Strażnicy będą wiedzieli, że mają cię przepuścić, a reszta stada też nie powinna robić problemów, szczególnie jeśli powołasz się na mnie. - łączenie funkcji Radcy i dwóch specjalizacji miewało niekiedy swoje zalety: takie jak wysoka pozycja, na ten przykład. Albo fakt, że nawet jeśli robił coś dziwnego, zazwyczaj mało kto myślał o zadawaniu pytań - szamani z natury miewali dziwne zwyczaje, medycy również, dla większości lwów stanowili jednostki zachowujące się niekiedy nie do końca zrozumiały, a jeśli przemnożyć to przez kwestie związane ze stołkiem bliskim władcy... efekt wychodził ciekawy. Oczywiście zazwyczaj w żaden sposób nie próbował tego wykorzystać... ale gdy raz na jakiś czas zachodziła ku temu potrzeba, myśl, że może tak po prostu zlecić patrolom, by przepuszczały daną osobę, sprawiała mu swego rodzaju przyjemność.
- Tylko uważaj na taką lwicę z fioletowymi oczami. Ona jak ma humor, to potrafi być nieprzyjemna dla każdego. - nawer dla kanclerza - a może właśnie szczególnie dla niego? Tak czy inaczej, mimo wszystko zasadniczo czepiała się jedynie samców... nie mniej kilka słów ostrzeżenia raczej nie zaszkodzi.
Gdy po jakimś czasie dotarli już do miejsca, gdzie rzeka wpływała na tereny Lwiej Ziemi, słońce stało już wyraźnie niżej. Zatrzymał się, rozejrzał dookoła, a potem stwierdził następującą oczywistość.
- Dobrze, no to jesteśmy...

[Laishia]

Czyli ma tymczasowy wstęp na ich tereny, no nieźle. Wiedziała, że nie jest nieograniczony, ale to i tak chyba sporo. Uśmiechnęła się na tę myśl. Kto by się spodziewał, że niewinna wycieczka, niemal zakończona jej śmiercią, końcowo przyniesie takie skutki?
- W takim razie może wpadnę trochę wcześniej. - Sama skała nie była ciężka do zauważenia, trafi. W razie czego, chyba inni pomogą jej dotrzeć do jego miejsca zamieszkania. Zdawało jej się, że jest raczej rozpoznawalny wśród członków grupy. Musiał być kimś ważnym, by tak po prostu zdecydować z biegu o wpuszczeniu obcego na tereny.
Gdy dotarli na miejsce, zwolniła i w końcu się zatrzymała. Czas wracać do brata i tak była tu dużo dłużej niż planowała. Niby już nie była taka mała, ale nie chciała go martwić. Skinęła więc łbem w stronę nauczyciela i powoli ruszyła do swojego tymczasowego noclegu.
- Do zobaczenia w takim razie.


// Dzięki za sesję ^^

[Athastan]

Skinął łbem, przyjmując słowa lwicy. W ciągu następnych kilku dni i tak nie miał w planach ruszać na żadne dalsze wyprawy, więc jeśli dane jej będzie przyjść, na pewno się nie rozminą. Zakładając oczywiście brak jakiś sytuacji wyjątkowych... ale idea tychże polegała chyba właśnie na tym, że nikt ich nie zakładał, z wyjątkiem może tworzenia jakiś planów awaryjnych i podobnych okoliczności. Z resztą, ostatnio na granicy było dość spokojnie, a o tej porze roku szanse na jakieś pogodowo-klimatyczne anomalie były zdecydowanie niezbyt duże.
- Do zobaczenia. - odparł z uśmiechem, i machnął jej łapą na pożegnanie, po czym stał przez chwilę, patrząc jak brązowa odchodzi w sobie tylko znaną stronę. Kto by pomyślał, że zwyczajna, wydawało by się, przechadzka po zioła, zakończy się w taki właśnie sposób...
Oczywiście zdarzało mu się czasem kogoś spotkać, jednak z reguły nowo napotkane osoby albo dołączały do stada, albo były kimś, z kim rozmawia się raz, i nie planuje się, przynajmniej aktywnie, jakiegoś kolejnego spotkania. Tym razem sytuacja była nieco inna... i szczerze mówiąc, ciekaw był, jak się to wszystko dalej rozwinie.
Oddając się tym, i podobnym rozmyślaniom, odwrócił się, i ruszył w kierunku Lwiej Skały. Czas było wracać.

//Ja również dziękuję... i do zobaczenia na kolejnej. :P