W poszukiwaniu zapomnianych wspomnień (Nataka & Ragir) - cz. 2

[Nataka]

Spoglądałam na lwicę.
-Dłużej żyjesz, wiec masz dużo doświadczeń- Ja sam nie miałem aż tyle lat. Nie miałem raczej za duzo wspomnień. Nie wiem czy bałem sie je odzyskać? Bałem się, ze będzie tam coś czego nie chciałbym wiedzieć? Nie wiem.
-Dobrze- Nie miałem nic przeciwko spacerowi.
-Nie pamiętam swego poprzedniego życia ale teraz... jestem jakby odrodzony podążam drogą, która została mi naznaczona i wskazana. Wykorzystuje to co już odeszło aby tworzyć nowe- Czy to w kwestii duchowej, fizycznej, mentalne czy rzemieślniczej.
Pozwoliłem przeszłości odpłynąć.
Dużo sie zmieniło... Ale czy an pewno?

Nataka kierując się w stronę wulkanu wysłuchała Ragira spoglądając na niego co chwilę. Swoje kroki stawiała na ziemi ze spokojem, bowiem nigdzie się jej nie śpieszyło.
Gdy skończył swoją wypowiedź szamanka westchnęła cicho i odparła po krótkiej ciszy:
-To prawda, ale ty nie jesteś dużo młodszy ode mnie. Również masz sporo doświadczeń, które mógłbyś odzyskać. Tak myślę.-
Stwierdziła i zrobiła małą pauzę, by potem dodać:
-Prawdę mówiąc gdybyś chciał odzyskać pamięć, nie oznaczałoby to, że stracisz to, co masz teraz. To wszystko zostanie z Tobą. Twoja wiara, twoje wierzenia... A być może znajdziesz w swojej przeszłości i pamięci coś, co jedynie podsyci twoje przekonania.-
Wyjaśniła swój punkt widzenia znów spoglądając na pysk samca.

@Ragir

[Ragir]

-Kwestia czy chce je odzyskać- wzruszyłem ramionami- Podążam swoja drogą, nie jestem niczyim sługa i nie podlegam nikomu prócz wielkiemu ojcu- Odpowiedział szamance. nie zależało mu na odszukiwaniu tego co było. W końcu co da grzebanie w przeszłości? Dal niego to nie miało znaczenia.
-Nie zmienia swoja drogi wiary z ojca. On mnie prowadzi i on wyznacza mi drogę, mówiąc co mam czynić- nie zależnie od tego czy dla innych to moralne czy tez nie.

@Nataka

[Nataka]

Nataka westchnęła cicho spoglądając na drogę przed nimi. Z jednej strony nie chciała zmuszać Ragira do niczego, ale z drugiej zależało jej na tym, aby odzyskał pamięć i przypomniał sobie o swojej przeszłości, znajomych, a być może nawet i stadzie...
-To twoja decyzja, Ragirze. Ja Cię do niczego nie zmuszę, ale chciałabym, abyś wiedział, że zawsze możesz zwrócić się do mnie o pomoc, jeśli postanowisz zmienić zdanie.-
Powiedziała z nutą nadziei w głosie. Postanowiła, że nie będzie go więcej namawiać, bowiem jest to jego własny wybór. To on wie, co będzie dla niego najlepsze.
-Opowiesz mi, kim jest... Ojciec? Co Ci mówi? Jakie ma zasady?-
Zapytała wciąż podążając w stronę wulkanu.

@Ragir

[Ragir]

-Dziękuję za te słowa- Skinął jej lekko łbem idąc dalej.
-Mogę ale uprzedzę, że może to być dla wielu dość.. trudne do zrozumienia- nie ukrywałem, ze zdawałem sobie sprawę, ze większość nie potrafi otworzyć umysłu na inne aspekty otaczającego nas świata.
-Jestem łapami i kłami Ojca, a on sam szepta mi co trzeba uczynić i jakie drogi i kroki podejmować, dzięki niemu mam czysty umysł i spokojnego ducha- Mówiłem do ze spokojem w glosie idąc dalej tam gdzie lwica mnie prowadziła.
-Wielki Ojciec spogląda na nas wszystkich ale nie każdy potrafi go usłyszeć-Uważałem, ze miałem wielki zaszczyt, ze wybrał mnie, że mogę słyszeć go.
-Mówi, że nic nie powinno się marnować, największy szacunek zmarłym oddaje sie poprzez wykorzystanie ich ciała dla dobra innych. zostawienie do na ziemi czy też pod nią jest okazaniem hańby i nieczystości, plugawieniem. Pozostawienie tak zmarłego to oznaka pogardy. nie zależnie czy to antylopa czy ktoś nam bliski- Spojrzałem an szamankę- Pozwolenie aby robactwo strawiło ciało czy też ktokolwiek wykorzystał je w niecnym zamiarze... To jest tortura dla ducha, który zamieszkiwał ciało, które nie zostało należycie z szacunkiem potraktowane- Machnąłem ogonem przynosząc spojrzenie przed siebie. To była jedna z wielu aspektów drogi Ojca.


@Nataka

[Nataka]

Szamanka słuchała Ragira z uwagą, nie przerywając mu. Z każdym jego kolejnym słowem Nataka zdawała się być coraz bardziej zamyślona. Mimo tego, nie czuła tego dziwnego niepokoju, który zapewne poczuli by inni, gdyby usłyszeli to samo co ona w tym momencie z pyska samca.
-To bardzo... Ciekawe podejście.-
Stwierdziła unosząc nieco powieki.
-Z jednej strony faktycznie, ciało zmarłego nie jest wtedy wystawione na niekorzystne warunki natury czy padlinożerców... Lecz z drugiej wielu stwierdziłoby, że jest ono bezczeszczone...-
Mruknęła zamyślona.
-Z mojej strony wygląda to trochę inaczej.. Zapewne Ojciec nie byłby zadowolony z moich czynów, ale ja podczas rytuałów wolę pogrzebać ciało w ziemi, oddając je matce naturze, która opiekowała się zmarłym za jego życia.-
Uśmiechnęła się nikle pod nosem.
-Ale robię to w dobrej wierze... I ufam Ci, że ty podchodzisz do swojej wiary w ten sam sposób. Być może niektóre duchy cieszą się, że po swojej śmierci ich ciała mogą się jeszcze do czegoś przydać... W sumie ciekawa jestem, co one o tym myślą...-
Odparła znów się zamyślając. Prawdę mówiąc pierwszy raz spotyka się z takim podejściem, jakie miał Ragir... Śmierć jest nieodłącznym aspektem życia żywych, więc nie wiadomo jak bardzo ktoś chciałby od niej uciec - ona i tak przyjdzie... Tak więc jeśli Ragir czuł się dobrze z tym, co robił ze szczątkami po śmierci innych, Nataka nie miała prawa go pouczać ani zmieniać jego poglądów na siłę. Poza tym, nawet nie chciałaby tego robić, bo nie zależy jej na tym, aby zmieniać kogoś takim, jakim jest. To również jest jego decyzja.

[Ragir]

-nie twierdze, że inni maja swoje wierzenie i ja nie mam nic do tego do czasu az nie próbują negować mojej- Cóż negowanie nie jest najlepszym pomysłem względem kogoś kto nie waha się zrobić innym krzywdę jeśli ci sami będą się prosić.
-Inną sprawą jest okazanie litości czy też miłości nie musi być zawsze jednoznaczne, czasem na pewne sprawy powinno spojrzeć się inaczej- Mówił to ze spokojem krocząc przed siebie.
-Dla mego ojca jak i dla mnie bardziej okrutne jest zostawienie porzuconego lwiątka na pastwę głosu, pragnienia i okrutnej śmierci z kłów lub dziobów padlinożerców, którzy nie raz żywa istotę pożerają jak ta jeszcze dyszy- Machnął mocniej ogonem- Jeśli nie można pomóc, wykarmić lepiej ulżyć cierpiącej duszy niż skazywać ja na katusze- Nie zadawał jej pytań co myśli o tym. Śmierć i wszystko wokół niej dla większość jest czymś zakazanym, myślenie o tym jest niestosowne.