W Pustyni i w Dżungli [Datura i Samael]

[Datura]

Wyglądało na to, że ich spotkanie zbliżało się do końca. I dobrze, bo słońce paliło tak, że zaraz mogłaby się sama zamienić w grudkę węgla.
- Tego kwiatu jest pół światu jak to mówią. A duża część w nim to lamparcice w sam raz dla ciebie. - odpowiedziała, próbując się wachlować machając ogonem.
- Świetnie. - skinęła głową - Tam wszystko ustalimy.

[Samael]

Tak, przydałoby się odsapnąć w trochę przyjemniejszym miejscu. Skoro wszystkie szczegóły mieli obgadane, można było się rozejść.
- Miło było, mam nadzieję że nie będzie żadnych komplikacji i niedługo się zobaczymy, Daturo. - mruknął, najwidoczniej olewając jej słowa dotyczące lamparcic - choć nie do końca. Trzeba będzie upolować sobie żonę... kiedyś! - Do zobaczenia i... powodzenia w niańczeniu swojego pachoła, kwiatuszku.
Po tych słowach wystawił do niej język i truchtem ruszył w kierunku przeciwnym temu, który wskazywała Datura jako dżunglę. Musiał zobaczyć to piękne miejsce o którym mówiła, a najlepiej wziąć zimną kąpiel i się napić... zasługiwał na to.

z/t

[Datura]

Czyli sprawa załatwiona. Po rytuale dopełni formalności z Samaelem by raz na zawsze wyeliminować świadka, a przy okazji niepotrzebnego społeczeństwu pijaka.
- Też mam taką nadzieję. - odpowiedziała. W tamtym momencie nawet nie przyszłoby jej do głowy jak wielkie komplikacje nastąpią.
- Na szczęście niańczenie niedługo się skończy, dzięki twojej małej pomocy. Ale o tym przy następnym spotkaniu. - uśmiechnęła się ignorując zaczepkę i ruszyła z powrotem w miejsce gdzie zostawiła Nabo.

ZT