Nie samymi ziółkami lew żyje [Trening zręczności +2, Maru i Danusia] zakończony, udany

[Danuta]

Odpowiedź nie była zbyt zadowalająca. Liczyła na jakiś łatwy, sprawdzony trik a tutaj nic z tego. Wygląda na to, że jeśli zechce kogoś odprawić na tamten świat, to ziółka będą niezbędne.
- Zawsze mogę walczyć z samicami, przynajmniej nie mają grzywy. Albo z Athastanem. - rzuciła żartem, licząc że Maru nie jest z tym co wtrącają o lochu za obrazę kanclerskiego majestatu.
- To może zamiast ciągle gadać nauczysz mnie czegoś przydatnego w praktyce? - zaproponowała uśmiechając się zadziornie.

[Maru]

Pokiwał głową z pełną powagą, bo jednak było to szkolenie, a nie jakieś biesiadowanie przy ognisku. Pomysł był nawet trafny.
- W sumie racja, na początku dobrze jest potrenować z taką odsłoniętą szyją. Trochę jak duże lwiątka, ale takie zapasy to najlepszy możliwy trening. Najbardziej odda realia prawdziwej walki. I to z małym ryzykiem. - skinął głową na prośbę Datury, widocznie bardzo się zapaliła do wojaczki.
- To zależy tylko od tego, co chciałabyś się nauczyć.

[Danuta]

Chętnie by poćwiczyła z jakąś samicą, ale w Lwiej Ziemi nie miała zbyt wielkiego wyboru. Shani niańczyła dzieci, Raisa sama była dzieckiem, Alex wcięło jak kamień w wodę więc mogłaby się bić najwyżej z lwiątkami. Albo bezgrzywym Athem
- W takim razie muszę chyba wyzwać na pojedynek kanclerza. - odparła zastanawiając się.
- Na początku chcę się nauczyć podstaw. Jakieś przydatne chwyty, które pozwolą mi bronić się i atakować w razie potrzeby. Nie jestem wojownikiem, żeby z własnej woli rzucać się do walki, ale nigdy nie wiadomo co przyniesie czas.

[Maru]

- Dobrze, możesz spróbować. Być może znajdzie czas dla Ciebie na trening. W każdym razie najlepszym wyborem byłaby chyba walka w zwarciu. Wiesz, dwa lwy nacierają na siebie łapami i siłują się, który mocniejszy. To chyba najczęstszy wątek w trakcie bitwy. - odszedł na parę kroków, odwrócił się znów przodem do lwicy, by spróbować zademonstrować właściwą postawę.
- Standardowo tylne łapy szeroko, koniecznie z wysuniętymi pazurami, żeby zmniejszyć ryzyko ślizgania się. Przednimi nacierasz z całych sił, żeby obalić, a jak czujesz, że nie das rady, bo przeciwnik silniejszy, to wtedy manewr taktyczny. Używasz go jako ściany, odbijasz się mocno i odskakujesz w tył, żeby wylądował pyskiem na glebie. Albo łapami, jak zna już taką sztuczkę. W obu przypadkach kończy się klamra i można szybko zaatakować.

[Danuta]

Z uwagą obserwowała Maru, próbując naśladować każdy jego ruch. Łapy szeroko, pazurki na wierzch, do tej pory było łatwo.
- Mam wrażenie, że potrzeba tutaj więcej siły niż zręczności, żeby to mnie nie powalił jednym ruchem. A jak widać, nie należę do typu napakowanych lwic. - była zadowolona ze swojej zgrabnej sylwetki, ale trochę więcej krzepy z pewnością by jej nie zaszkodziło.
- Ale z tym odbijaniem mogłabym spróbować, wydaje się sensowne. - rzekła, próbując na sucho zamachnąć łapami jakby kogoś odpychała od siebie.

[Maru]

Obserwował ruchy lwicy, a w międzyczasie jeszcze trochę sobie popaplał.
- Niestety, ale jest to nieodłączna symbioza. Nawet będąc najbardziej zręcznym nic nie zrobisz, jeśli nie masz krzepy. Ale to działa w obie strony, bo mając kupę siły możesz się przeliczyć i dostać kilka precyzyjnych ciosów. Najlepsze wyjście to idealnie to wszystko zbalansować. Łatwo się to wszystko mówi, a trudniej wykonać. Ale widzę, że masz potencjał na bycie wojowniczką, szybko łapiesz na czym to polega. - pokiwał z uznaniem głową, a potem skupił się już tylko na obserwacji, najbardziej na jej tylnych łapach, bo te odgrywają kluczową rolę.

[Danuta]

Początkowe słowa Maru nie były zbytnio pokrzepiające. Zdawała sobie dobrze sprawę, że nie miała zbyt wiele siły i jak widać nie dało się na to nic poradzić. Przyjęła jednak z zadowoleniem komplement i uśmiechnęła się do nauczyciela.
- Uważaj, bo jak mnie za dobrze wyszkolisz jeszcze cię wygryzę z twojej posady. - zażartowała. Chociaż szczerze mówiąc nie zazdrościła stadnym wojownikom. Całymi dniami patrolować teren stada, a jak wpadnie jakiś wróg, to idziesz na pierwszy ogień żeby oberwać.
- W takim razie może przejdziemy wreszcie do ćwiczeń? Mam już serdecznie dość tego plotkowania i próbowania na sucho. Podejmujesz wyzwanie? - spytała, przyjmując postawę do walki.

[Maru]

Humor się jej trzymał. Jemu też się udzielało i ta kamienna twarz z początku znikała z każdą kolejną sekundą. Czułby jednak dumę, gdyby uczennica przerosła mistrza. Znaczyłoby, że dobrze przekazał jej swoją wiedzę.
Nadszedł chyba czas ostatecznej próby na dzień dzisiejszy. Teraz praktyka i sprawdzenie się w małym teście. Odpowiedział czynem, skinął głową i sam rozstawił szeroko łapy w oczekiwaniu na natarcie.

[Danuta]

Sądziła, że to on zaatakuje pierwszy, ale przyjął postawę obronną. Dobrze, w takim razie ona pokaże co potrafi. Przyjęła postawę jaką wcześniej wskazał jej Maru - łapy szeroko, równowaga zachowana, ogon przygotowany w razie potrzeby. Pochyliła przód ciała, szykując się do ataku i została chwilę w tej pozycji, zamiatając po ziemi ogonem. Wtem wybiła się i pędem ruszyła na Maru, w ostatniej wyciągając łapę by zadać cios w jego pysk. Nie włożyła w to całej siły, żeby go nie uszkodzić.

[Maru]

Nie miał zamiaru dawać z siebie stu procent, w końcu to tylko trening, a Danusia nie jest wytrawną wojowniczką. Na pierwszy atak postanowił odpowiedzieć biernie, czyli właśnie tym przetoczeniem się na grzbiecie, tak jak rozmawiali o tym wcześniej. Samo natarcie też było dość sygnalizowane, wiec może nawet uda mu się wyjść z tych akrobacji bez żadnego urazu.