Nie samymi ziółkami lew żyje [Trening zręczności +2, Maru i Danusia] zakończony, udany

[Danuta]

Samiec zdążył wykonać unik padając na ziemię, a jej cios przeciął powietrze. Na chwilę zachwiała się, lecz manewrując ogonem odzyskała równowagę. Teraz ona przygotowała się na atak, mając chwilę zanim Maru poniesie się na cztery łapy. Przyjęła odpowiednią postawę i obserwowała ruchy przeciwnika, by szybko podjąć decyzję o sposobie uniknięcia ciosu. Będzie próbowała powtórzyć manewr Maru z przetoczeniem się na ziemię z nadzieją, że zdąży zrobić to odpowiednio szybko.

[Maru]

No nie, postanowił grać na jej cierpliwości. Zrobił fikołka, a następnie odskoczył w tył posyłając jej lisi uśmieszek. Następna rzecz to krążenie dookoła lwicy, uważne wpatrywanie się na jej sylwetkę i oczekiwanie na jakikolwiek ruch. Naprężył muskuły, może bardziej dla szpanu, niż dla sygnału, że jest gotowy do bitki. A może to manewr psychologiczny, żeby okazać swoją wyższość jeszcze przed pierwszym kontaktem w tej walce?

[Danuta]

Widząc ruch Maru już drgnęła, szykując się do uniku, kiedy on zamiast tego wykonał ruch w tył. Podążała za nim wzrokiem kiedy krążył dookoła niej, przygotowana by w razie czego zastosować manewr obronny.
- Ja mogę tak cały dzień. - rzekła z uśmieszkiem kiedy samiec wykonywał kolejne okrążenie. Skoro on bawił się z nią w ten sposób, to ona musiała zareagować. Wyczekała na moment kiedy Maru akurat był do niej bokiem i skoczyła na niego, próbując go przewrócić.

[Maru]

Nie zamierzał dać się sprowokować. Chce tak krążyć? Niech krąży. Za to jemu nie chciał wcale zejść ten chytry uśmiech. Ba, lwica mogła nawet zauważyć dziwne pobłyski w oku jego. Nie wytrzymała chyba już i znów natarła. Tym razem nie miał zamiaru być już bierny i zastosował coś niekonwencjonalnego. Zamachnął się swoim zadem, żeby skontrować lwicę szarżującą na jego bok. Siła obu pędów powinna się skumulować i dać niezły rezultat. Nie będzie to na pewno żadne nokautujące uderzenie, ale dobrze trafiona Danusia może byś oszołomiona, przynajmniej trochę.

[Danuta]

Skok wykonała prawidłowo i wycelowała w bok Maru, ale wtedy on nagle odparł jej atak zamachnięciem ciała. Zamiast więc przewrócić samca, to ona wylądowała na ziemi z cichym łupnięciem i morderczym spojrzeniem.
- Gdybym miała taki wielki zad, też bym tak potrafiła. - rzekła wstając z ziemi i otrzepując sierść. Były przygotowany, że Maru może chcieć ją zaatakować zanim wstanie i przybierze właściwą pozycję, dlatego uważnie obserwowała jego ruchy i w pogotowiu miała łapę by się nią zamachnąć.

[Maru]

Nie poszedł za ciosem. Uśmieszek na jego pysku tylko się powiększył. Na dodatek zrobił lwicy na złość i zaczął nim uwodzicielsko kołysać. Tak, totalnie ją podrywał.
- Wiem, że też byś taki chciała mieć. A poza tym musisz pamiętać, że niektórzy mogą chcieć zaatakować nie tylko łapą, ale i innymi... częściami ciała. - co dziwne to poważniał z każdym kolejnym słowem. Te zabiegi i dziwne kokietowanie to tylko manewr, żeby wytrącić lwicę z równowagi i zdenerwować. Złoty przyjął pozycję obronną, obniżył łeb i rozstawił szeroko łapy, stając frontalnie do lwicy.

[Danuta]

Maru dobrze wiedział, że lwica jest odporna na zaloty za to bardzo łatwo było ją zdenerwować.
- Powinnam się więc cieszyć, że inne twoje części ciała nie są tak duże jak zadek? - odgryzła się. Miała ochotę zaatakować pełną siłą z użyciem pazurów, ale powstrzymała się w ostatniej chwili. To był przecież tylko trening i nie mogła zrobić mu krzywdy. Zamiast tego pochyliła się w pozycji do skoku, cofnęła o krok by mieć większy rozpęd i wybiła się w kierunku samca, celując łapami w jego pysk.

[Maru]

Skończyło się świrowanie, a zaczęło się walczenie. Widział jaki manewr chce wykonać, więc postanowił się odpłacić tym samym. Też się rzucił na nią, próbując obalić Daturę na plecy, ewentualnie doprowadzić do walki w zwarciu, żeby i ten manewr mogła przećwiczyć. Nie uderzył na nią z pełną siłą, więc wcale nie jest powiedziane, że wstrząśnie nią jakoś wyraźnie.

[Danuta]

Rozzłoszczona Danusia włożyła w atak więcej siły niż Maru, więc nie udało mu się jej tak łatwo przewrócić. Zgodnie z jego przewidywaniami zwarli się w walce. Jedną łapą trzymając grzywy samca, próbowała drugą trafić w jego oczy lub go odepchnąć.

[Maru]

Udało się stanąć do zwarcia. Zapierał się tylnymi łapami i czekał na jakiś ruch. W sumie taki nadszedł, bo próbowała go uderzyć i chwycić grzywę. Opierała się tylko jedną łapą i postanowił to wykorzystać. Z całych sił odepchnął się od ziemi, żeby ją przewrócić, bo miał teraz przewagę liczebną. Teraz już nie miał zamiaru odpuszczać i jeśli lwica wyląduje na glebie to on od razu doskoczy za nią, żeby ją przyszpilić na dobre.