Nie samymi ziółkami lew żyje [Trening zręczności +2, Maru i Danusia] zakończony, udany

[Danuta]

Nie zdążyła skontrować ruchu Maru i straciła równowagę, spadając na ziemię. Pamiętając jednak o wskazówkach nauczyciela, próbowała przeturlać się na bok nie pozwalając samcowi przyszpilić się do ziemi. Jeśli zrobi to wystarczająco szybko, być może uda jej się uniknąć łap nauczyciela i będzie mogła wykorzystać moment kiedy ten opadnie na ziemię, by zamachnąć się na niego od boku.

[Maru]

Pojętna uczennica była i zapamiętała jak ratować się w takich sytuacjach. Myślał, że po obaleniu wszystko się zakończy, ale Danusia miała inne plany i, niejako, zaskoczyła go. Zniknęła mu spod łap i teraz on musiał się ratować przed kontrą. Nawet nie spojrzał w jej kierunku, tylko od razu próbował uskoczyć w bok, żeby się od niej odsunąć na bezpieczną odległość.

[Danuta]

O ile udało jej się uniknąć przygniecenia przez Maru, to z atakiem nie poszło jej tak sprawnie. Samiec zdążył zrobić unik, a jej cios przeciął powietrze. Nie traciła więc więcej czasu tylko podniosła się szybko z ziemi na cztery łapy, mając nadzieję że zdąży obronić się przed kolejnym atakiem wyprowadzonym przez Maru.

[Maru]

Teraz był moment na poważność, zero litości i taryfy ulgowej. Jedyne co to ograniczał swoją siłę, żeby w jakikolwiek sposób różniło się to od prawdziwej walki.
Nie odwrócił się do niej, w każdym razie nie w zwyczajny sposób. Skoczył i wykonał zwrot ciałem w powietrzu oszczędzając czas. Zaraz potem nastąpił kolejny skok, tym razem w kierunku lwicy. Swoją masą chciał na nią uderzyć i być może powalić na dobre.

[Danuta]

A masę to on miał, i to jaką. Przynajmniej w porównaniu do drobnej lwicy. Spróbowała zgodnie z wcześniejszymi radami odtoczyć się w bok, ale Maru przewidział to i wykonał zwrot by skierować się prosto na nią. Głośno wypuściła powietrze z płuc, gdy cielsko lwa trafiło na nią i powaliło na ziemię.
- Wygrałeś. - wydusiła z siebie, czując że coraz mniej podoba jej się dawanie się bić samcowi.

[Maru]

Nie chciał być jakoś zbyt ostry, aby ją powalił, opadł tak miękko jak tylko się dało, a potem zerknął tylko w dół na lwicę. Zszedł z niej od razu po poddaniu i uśmiechnął do niej. Wystawił łapę, by pomóc jej wstać.
- Świetnie sobie poradziłaś. Nie dałaś się nabrać na masę sztuczek i sama też atakowałaś. Będzie z Ciebie świetna wojowniczka, musisz tylko pamiętać o treningu i ćwiczeniach. - skinął łbem z uznaniem.

[Danuta]

Nie była pewna czy Maru ją chwali, czy też się z niej nabija bo wiedziała przecież że nie poszło jej zbyt dobrze. W prawdziwej walce już dawno byłaby martwa.
- Jasne, tylko prawdziwy przeciwnik będzie atakował z pełną mocą i nie czekając na mój atak. - odpowiedziała markotnie.
- Będę pamiętać. Niestety, trucizny nie sprawdzą się w każdej sytuacji. - owszem, łatwo tak zabić ale trudniej komuś wepchnąć to zielsko do pyska.

[Maru]

Westchnął zrezygnowany, jeżeli tak to odebrała, to on na siłę jej nie będzie przekonywać. Pokręcił jeszcze lekko głową.
- Pamiętaj, że po jednym takim szkoleniu nikt się nie stanie wojownikiem. To proces długotrwały i stopniowy. Za dobrze i za łatwo by było, gdybyś już mogła spokojnie iść na bitwę. - powiedział kolejną oczywistą oczywistość, ale Danusia i tak pewnie sobie przerobi jego słowa po swojemu i tak wyjdzie na złe.

[Danuta]

I tutaj lew by się pomylił, ponieważ w pełni zgadzała się z jego słowami. Medykiem też nikt nie zostawał po jednej lekcji zielarstwa.
- Rozumiem, całe szczęście, że chwilowo nie musimy ruszać na wojnę. Chociaż znając naszego generała, na pewno i tak wysłałby mnie na tyły niańczyć bachory albo nieudaczników niezdolnych do walki. - rzekła z kwaśną miną.
- Czy to wszystko na dziś? - czuła, że jutro mięśnie będą jej nieźle dokuczać po tym wysiłku, lecz jeśli trzeba może z siebie jeszcze coś wykrzesać.

[Maru]

Wysłuchał jej gorzkich żali na temat Tiba, które to już z kolei? Nie zaśmiał się, ani nie uśmiechnął słysząc je.
- Chyba nie może być aż tak źle. Zresztą bycie w pierwszej linii drastycznie obniża szanse na przeżycie, więc to nie taki słaby plan. - skinął jej jeszcze głową po ostatnim pytaniu - Tak, na dziś już starczy. Całkiem sporo tego było, jak na jedną lekcję.