Gdzie demony mówią dobranoc [Ua]

[Mistrz Gry]

Białofutra lwica wybudziła się z koszmaru w miejscu do którego wędrówki nie mogla sobie przypomnieć. Ponieważ Ua nie była w stanie wyczuć ruchu powietrza, to mogła dojść do wniosku, że znajduje się w jaskini albo innym odizolowanym od świata zewnętrznego miejscu. Dookoła niej opanował mrok jednak młoda była w stanie dostrzec zarysy kamiennych ścian. W obecnej sytuacji mogła iść przed siebie albo zawrócić.

[Ua]

Skoczyłam na równe łapy i powiodła wokół przerażonym wzrokiem. Od ścian odbijało się echo mojego krzyku. Serce biło mi szybko. Powoli, bardzo powoli starałam się uspokoić oddech. Więc te straszne rzeczy... to był tylko sen? Odetchnęłam z ulgą. Ale... w takim razie co ja tutaj robię? Nie przypominałam sobie, bym kiedykolwiek widziała takie miejsce jak to, a już tym bardziej nie możliwe wydawało się, bym tu zasnęła. Wytłumaczenie było więc jedno - śnię nadal. A skoro to tylko sen, nie ma się czym martwić. Niedługo i tak się obudzę, czemu więc nie wykorzystać tego czasu na zwiedzenie jaskini? Z tą jakże pozytywną myślą ruszyłam w kierunku, który po pierwszym „obudzeniu” miałam za plecami.

[Mistrz Gry]

Wraz z umysłem Ui budziły się także jej zmysły. Już po chwili lwica mogła dostrzec, że znajduję się w dość wąskim tunel, który mógłby pomieścić co najwyżej jednego dorosłego lwa. Z tunelu który miała przed sobą niosła się woń świeżej krwi, natomiast zza jej pleców paskudny smród gnijącego mięsa. Którą ścieżkę wybierze biała lwica?

[Ua]

Zmarszczyłam nos. Fuj! A co to? Pachniało jak... krew? Gnijące mięso? Zatrzymałam się. Chyba jednak wybrałam zły korytarz. Znaczy się niby ciemność rozciągająca się przede mną pachniała lepiej, ale droga powrotna miała jedną bardzo zasadniczą zaletę - gnijące mięso się na ciebie nie rzuci, podczas gdy świeża krew zwykle oznacza spotkanie z napastnikiem, który ją przelał. A chociaż to był tylko głupi sen, mimo wszystko wolałam spotkać trupa niż żywego przeciwnika. Zawróciłam i ruszyłam w drogę powrotną.

Mistrz gry wykonuje test percepcji:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
39, 62, 40

Interpretacja rzutów: dwa sukcesy

[Mistrz Gry]

Korytarz którym poruszała się Ua zdawał się nie mieć końca. Pomimo, że jej oczy zdążył już nieco przyzwyczaić się do panującego mroku, to ze względu na brak jakiegokolwiek źródła światła biała lwica poruszała się praktycznie po omacku. W pewnym momencie tunel pod dość ostrym kątem opadał w dół a nad nim znajdywał się dość sporych rozmiarów otwór przez który można było się wspiąć na wyższy poziom jaskini. Oczywiście zadanie to nie należało do łatwych a niepowodzenie mogłoby skończyć się upadkiem do prowadzącego w dół tunelu z którego to niósł się bardzo intensywny zapach zgnilizny.

[Ua]

Wybór drogi chyba był jasny. Nie miałam zamiaru włazić do cuchnącej dziury, nawet jeśli miała być jedynie wytworem mojej wyobraźni. Oczywiście było ryzyko, że nie uda mi się doskoczyć na górę i spadnę, ale to było chyba najmniejsze zmartwienie. Może nawet przy upadku bym się obudziła? Tak więc cofnęłam się kilka kroków, wzięłam rozbieg i wybiłam się mocno z tylnych łap, starając się dotrzeć na półkę skalną, bądź chociaż złapać się jej przednimi łapami.

mg wykonuje test zręczności:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
84, 19, 27

Interpretacja wyników: dwa sukcesy

[Mistrz Gry]

Nie bez drobnych problemów ale lwica w końcu wspięła się na górę, pozostawiając za sobą cuchnącą przepaśc. Jednak gdy tylko staneła na łapach uderzyła ją znajoma woń krwi, lecz znacznie słabsza niż ta w tunelu. Po dłuższej chwili Ua mogła dostrzec, że na ścianach znajdują sie zaschnięte ślady krwi, co ciekawe wyglądały tak, jakby ktoś próbował je zmyć, jednak nie był przy tym zbyt dokładny. Z jednego końca tunelu dało sie wyczuć coś jakby delikatny podmuch wiatru, jednak z tamtej samej strony dochodziły czyjeś kroki, tóre zdawały siezbliżać w kierunku Ui. Co teraz?

[Ua]

Miejsce wyglądało... interesująco. Co miały znaczyć te ślady krwi? Może to głupie, ale wydawało mi się, że jest to coś w rodzaju szybu do zrzucania martwych ciał. Zrobiło mi się niedobrze na samą myśl. Wtem do moich uszu doszły kroki. Przycupnęłam przerażona przy ziemi. Co robić? Jeśli moja teza była słuszna, właśnie zbliżał się do mnie seryjny bezwzględny morderca. A za mną była dziura z jego ofiarami. Wzięłam głęboki oddech. Specjalna sytuacja wymaga specjalnych środków. Poza tym pamiętaj, co jest martwe to nie żyje, nie ma się czego bać. Przecież jesteś lwem, do cholery! Codziennie jesz mięso, więc nie wydziwiaj! Z tą myślą zmusiłam się do odwrócenia się tyłem do tunelu i zrobienia kroku w przód, prosto w gnijącą otchłań.

[Mistrz Gry]

Wskakując do tunelu Ua usłyszała, że szybkim krokiem ktoś zbliża się w jej stronę, jednak nie była już w stanie stwierdzić kim była tajemnicza postać. Biała zjechała w dół tunelu po pochyłej skale a po chwili poczuła, że spada. Nim zdążyła wydać z siebie krzyk, z głośnym pluskiem wpadła do wody. Spora porcja zmieszanej z gnijącymi resztkami wody wdarła się do jej płuc i nie mogąc złapać oddechu lwica zaczęła tonąć. Zdawało się, że to już jej koniec, gdy nagle poczuła, jak ktoś chwyta ja za kark i wyciąga na brzeg.
Kiedy się ocknęła znajdowała się na brzegu a do jej nozdrzy natychmiast wdarła się woń zgnilizny. Przed sobą natomiast miała swojego wybawcę- czarnogrzywego, nieco wychudzonego młodzika.
-Ej, wszystko gra?- zapytał z wyczuwalną troską.

[Ua]

Przez chwilę nie wiedziałam, co się dzieje, lecz woń zgnilizny szybko przywróciła mi wspomnienia. Zamrugałam szybko i moim oczom ukazał się jakiś lew. Przez chwilę patrzyłam na niego niewiele rozumiejącym wzrokiem, po czym nagle rozpłakałam się.
- Nie, nic nie jest dobrze! - krzyknęłam, a przynajmniej chciałam to zrobić, ale strach ograniczył mój głos do co najwyżej niemrawego zawołania.