Podnóża Baobabu

[Kisulisuli]

Wesoła lamparcica ochoczo szła podskakując po drodze i nucąc sobie. Z opowiadań, które opowiadano jej, jak była brzdącem, dowiedziała się, że przy Drzewie Życia można spotkać mądre zwierzęta i szamanów, którzy wiedzieli jeszcze więcej. Zamierzała więc spotkać któreś z nich i poprosić o pomoc. Zbliżając się do baobabu zauważyła na gałęzi przygnębionego orła. Postanowiła zagadać do niego:
-Hejka orzełek! Coś Ty taki smutny?

[Mistrz Gry]

Kron siedział na gałęzi ze zwieszoną głową. Znów szara, nudna egzystencja, pozbawiona smaku przygody czy choćby dreszczyku emocji. Westchnął ciężko i potoczył wzrokiem po otaczającym go krajobrazie. Codziennie ten sam baobab, ta sama trawa, nawet zwierzyna nie wydawała się jakaś szczególna. Dopiero kiedy usłyszał głos poniżej otrząsnął się z melancholii i dostrzegł lampart.
- Cóż mogę ci powiedzieć, jestem tylko zwyczajnym nudnym orłem, którego nigdy nie spotyka w życiu nic ciekawego. A ja od pisklaka marzę o przygodach, o wyprawach na drugi koniec świata i skarbach ukrytych w nawiedzonych ruinach. No a tutaj? Tutaj nic. Zając, mysz, czasami surykatka. I tyle mam z życia. - ciągnął grobowym tonem.
- Pewnie zaraz też pójdziesz w swoją stronę przeżywać przygody a orła zostawisz, bo i po co on komu. - nastroszył piórka i schował głowę pod skrzydło, by lamparcica nie widziała jego smutku.

[Kisulisuli]

-Ej nie ukrywaj się przede mną!-powiedziała współczującym głosem Kisulisuli-Skoro mieszkasz tu, to znaczy, że jesteś mądrym ptakiem, a ja szukam kogoś takiego.-nagle zmieniła ton na wesoły-Kto wie? Jak się zgodzisz mi pomóc to może przeżyjemy wspaniała przygodę? Po wypowiedzeniu tych słów patrzyła się na niego uważnie z podniesionymi uszami i dużymi oczami.

[Mistrz Gry]

Rozłożył skrzydło by spomiędzy piór łypnąć okiem na lamparcicę. Gdy tylko nazwała go mądrym, podniósł głowę i wyprężył się dumnie.
- Idealnie się składa, bo jestem bardzo mądrym ptakiem. Mamusia zawsze mi to powtarzała. - pochwalił się. Co prawda nie usłyszał nigdy tego od kogoś innego niż matka, ale może po prostu inne ptaki nie doceniały jego zdolności umysłowych.
- Przygoda?! - rozłożył szeroko skrzydła z radości. Nareszcie! Oby tylko nie skończyło się jak z tamtym lwem. Tym razem najpierw upewni się co do jej zamiarów.
- No dobrze... ale pod warunkiem, że powiesz mi najpierw o co chodzi. I że nie odprawisz mnie aż do zakończenia przygody. - powiedział stanowczo, spoglądając z góry na kotkę.

[Kisulisuli]

Lamparcica podskoczyła z radości. Ochoczo powiedziała do Krona:
-Zamierzam dołączyć do stada Lwia Ziemia. Tylko... nie wiem co mam robić, gdzie iść i do kogo się zwracać. A taki mądry ptak jak Ty na pewno wie co robić, lub przynajmniej od czego zacząć.-spojrzała na Krona dużymi oczami i z upuszczonymi uszami i rzekła-To co pomożesz? Jak zechcesz możemy potem przeżyć coś innego.

[Mistrz Gry]

To ciekawe. Lamparcica szukała Lwiej Ziemi i nie wiedziała, że znajduje się praktycznie na jej terenie. Zaprowadzenie jej kilka kroków na zachód nie brzmiało jak porywająca przygoda, ale... zawsze mogą pójść okrężną drogą.
- Lwia Ziemia? Pierwsze słyszę. - skłamał gładko, robiąc przy tym idealnie zagubioną minę. Nie był dobrym kłamcą, więc nie trzeba by być szczególnie bystrym by przejrzeć ten blef. Miał jednak nadzieję, że lamparcica się nabierze dzięki czemu ich przygoda będzie trwać dłużej. Zachichotał złośliwie pod nosem. Wcześniej dał się wykiwać kotu, lecz to się więcej nie powtórzy.
Nie ukrywał, że schlebiało mu nazwanie go mądrym po raz kolejny. Sfrunął z gracją z gałęzi i rozłożył skrzydła w ukłonie.
- Z wielką chęcią. Kron, mądry ptak do usług. - przedstawił się. Gdyby nie opuścił teraz oczu do ziemi lamparcica mogłaby dostrzec w nim złowrogi błysk.

[Kisulisuli]

Kisulisuli podskoczyła i powiedziała:
-Ja za to jestem Kisulisuli, czyli koszmar tych mądrych.-po wypowiedzeniu tego zachichotała.
-To gdzie zmierzamy pierzasty?

[Mistrz Gry]

Nawet zdziwił się jak łatwo kotka łyknęła wszystkie jego kłamstwa. Spojrzał na nią podejrzliwie, ale nie dostrzegł w jej minie noc oprócz lekkomyślnej radości.
- Kisuli..suli - powtórzył, marszcząc czoło. Widocznie wszystkie koty noszą tak skomplikowane imiona, tak jak Sheraja coś tam, czy jak mu było.
- Piękne imię. -odwdzięczył się komplementem za miłe słowa Kisuli.
Teraz nadeszła jego chwila, jego wielka chwila. Napuszył się i zaczął chodzić wokół lamparcicy, kiwając się trochę na boki.
- Poszukiwania to nie jest łatwa sprawa. Jest wiele czynników które należy wziąć pod uwagę: mieszkańcy, geografia, ekonomia, te no.. ukształtowanie terenu. Wszystko się zmienia, nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki, a czas jest względny. - choć nie miał pojęcia o czym mówił, starał się przy tym brzmieć jak najbardziej inteligentnie by zrobić wrażenie na lamparcicy.

[Kisulisuli]

Jak Kron mówił co trzeba uwzględnić, patrzyła na niego jak na ducha. Jak skończył powiedziała:
-Dobra nie rozumiem tego naukowego bełkotu. Możemy zatem przystąpić do poszukiwań, o mądry?

[Mistrz Gry]

Puszył się już do granic możliwości, zasypywany wciąż komplementami przez lamparcicę. Może rzeczywiście był taki mądry, tylko nigdy nie zdawał sobie z tego sprawy. Albo koty z natury są mniej bystre od ptaków. W każdym razie, nie miał nic przeciwko by Kisuli dalej traktowała go w ten sposób.
- Oczywiście, lecz najpierw musimy przygotować plan działania. Trzeba zdecydować od czego zaczniemy, w którą stronę się udamy i czego dokładnie szukamy. - nawijał jak najęty wciąż udając, że nie ma pojęcia czym ani gdzie jest Lwia Ziemia.
- Może zacznijmy od podstaw. Dlaczego chcesz znaleźć Lwią Ziemię? - zapytał lamparcicy.