Ciemne Chmury nad Lwią Ziemią 2 [Thanatos Koto Nabo Raisa, Jasir]

[Mistrz Gry]

Wbrew pozorom sytuacja nie była aż tak fatalna, antylopy jeszcze nie próbowały przedrzeć się zwartą masą i uciec gdzie pieprz rośnie. Gdyby tylko Koto włączył się do akcji z pewnością byłoby łatwiej. Niestety młody wciąż stał jak wmurowany i kilka najszybszych osobników minęło go zanim Jasir przybył na pomoc. Tymczasem Nabo skutecznie wystraszył kolejną ofiarę, która cudem (zwyczajnym refleksem) uniknęła jego (dość wolnego ataku), tutaj na szczęście w sukurs przyszła Raisa bez problemu powalając osobnika skupionego na szamanie. Than powalił z ukrycia jedną młodą sztukę, ale następna gładko wymknęła mu się ze szponów. Ten właśnie moment antylopy wybrały na podęcie odważnej decyzji. Wszystkie ruszyły z kopyta pędząc w stronę luki między Jasirem i Koto, a Nabo i Raisą. To była ich finalna szarżą, zrozumiały, że dłuższa zwłoka będzie kosztować drożej niż to ryzyko.

[Jasir]

Zapanował chaos i nad tym chaosem trudno było zapanować. Być może to przez powolność czarnogrzywego kilka antylop zdołało uciec. Trzeba przyznać, że bieganie z pozycji na pozycję nie było najłatwiejsze. Koto nadal nie potrafił odrzucić strachu i nie ruszył się. Tyle dobrze, że lepiej poszło Nabo, Raisie i Thanowi, którzy upolowali dwie antylopy. Nadal było to jednak za mało, a czas gonił, zanim kopytne opanują się i podejmą odważną, wielką ucieczkę.
Pierwotny plan zaczynał się rozsypywać. Nie było jak zapanować nad szalejącą zwierzyną. Wszystkie postanowiły popędzić w stronę luki między drużynami, a Than stał z tyłu, był za szarżującym stadem. Starcie z taką formacją będzie bardzo niebezpieczne. Istniało duże prawdopodobieństwo, że antylopy przełamią ich obronę.
Czarnogrzywy stał momentalnie przed trudnym wyborem - czy stawić czoła całemu pędzącemu stadu, czy nie ryzykować zdrowia i życia towarzyszy? W drugim przypadku nie było pewne, co się sanie, ryzykowałby powodzenie misji.
Wpierw dał znak Nabo i Raisie, a potem Thanowi, od którego strony zwierzyna już uciekła. Wszyscy powinni wiedzieć, żeby nie stawać zwierzynie wprost na drodze, że nie będą powstrzymywali ich od ucieczki w tym kierunku. Przyszedł czas na plan Koto.
- Czas wdrożyć twój plan, przyjacielu. - rzekł do malca. - Ale będziesz musiał nam przy tym pomóc. - dodał, chcąc go bardziej zmotywować i odrzucić lęk.
Jeżeli kierunek ich ucieczki będzie przez nich kontrolowany, znaczy nie rozejdą się i nie skręcą, zaprowadzą je prosto na wysoką trawę, z której to przyszli po antylopy. Po jakimś czasie powinni się nieco uspokoić, myślać że uciekł drapieżcom. Ponownie dał znak całej drużynie, żeby niezwłocznie ruszyć za zwierzyną, z ukrycia trzymać galopujące stado po bokach i pilnować, by doszły, do upatrzonego miejsca. Jasir razem z Koto po prawej, Raisa z Nabo po lewej, a Than z tyłu zamykając odwrót ofiarom.

[Nabo]

Po powaleniu sztuki, Nabo był bliski popadnięcia w szał zabijania jednak gdzieś w jego umyśle zapaliła się mała lampka. Plan!
Wiedząc, gdzie mniej więcej znajdują się Jasir i Koto, tłuścioch zerwał się z ziemi i zaczął zaganiać stado w odpowiednie miejsce zgodnie z poleceniami Jasira. Oczywiście po drodze zamierzał dorwać jakąś pechową sztukę.

[Mistrz Gry]

Na szczęście kiedy zaprzestali prób powalenia członków stada, wszystko stało się nieco łatwiejsze. Skierowanie uciekających antylop w odpowiednie miejsce nie okazało się aż tak trudne jak można się by było spodziewać. Mimo paniki ofiary ufały swojemu instynktowi i wybierały trasę "bezlwową" co zawiodło je prosto w wysoką trawę zgodnie z planem Jasira.

[Jasir]

Gdy antylopy znalazły się w wyznaczonym miejscu, mogli przystąpić do właściwej części. W tym celu próbował wszystkim przekazać, aby otoczyli teraz ofiary i przystąpili do wyłapywania pojedynczych sztuk. Ich okrążenie powinno być szersze, luźniejsze niż wcześniejsze. Powinni sprawiać jak najmniejsze wrażenie swojej obecności. W gęstej, wysokiej trawie, gdzie trudno jest zauważyć drapieżników, będzie można łatwo polować na osobniki, które za daleko odeszły od reszty, znalazły się najbardziej na zewnątrz grupy kopytnych.
Jasir przemieszał się w trawie jak delikatniej i wypatrywał najbliższej ofiary.

Zręczność 72 vs 55
Jasir:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
41, 48, 28

Antylopa:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
29, 21, 24

[Nabo]

Nabo zrozumiał zamiary Jasira i zgodnie z nimi zaczął domykać okrążenie, jednocześnie wypatrując, czy jakaś zbłąkana sztuka nie nawinie mu się pod pazury. W razie gdyby tak się stało, szaman zamierzał szybko powalić swoją ofiarę.

Zręczność 45 vs 55
Nabo:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
16, 40, 11

Antylopa:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
43, 27, 44

[Thanatos]

Thanatos starał się ubezpieczać tyły grupy antylop, aby te nigdzie nie mogły zawrócić.
Zauważył jednak, że jakaś sztuka chciała to zrobić. Lew od razu skoczył na nią i przygniótł do ziemi.

Zręczność 50 vs 50
Thanatos:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
30, 18, 26

Antylopa:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
14, 12, 46

[Raisa]

Raisa widząc akcję jaka teraz zaczynała się mocno kręcić jak w kołowrotku nie miała zamiaru na rozmyślenia co i jak, musiała od razu działać jak najszybciej. Po oblężeniu antylop od razu zaatakowała jedną z nich i mocno przygniotła do ziemi trzymając łapami, żeby ofiara nie uciekła z uścisku białej lwicy.

Zręczność 61 vs 50
Raisa:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
31, 32, 17

Antylopa:

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
37, 13, 49

[Mistrz Gry]

Plan luźnego okrążenia i wyłapywania samotników okazał się być bardzo skuteczny, niestety jedynie do pewnego czasu. O ile Than, Raisa i Jasir bez najmniejszych problemów wyłapali swoje ofiary i skutecznie pozbawili je życia, o tyle Nabo nie miał tyle szczęście. Po krótkiej szarpaninie, jego cel wyrwał mu się z łap i pognał przerażony w stronę centrum zgromadzenia ponownie wzbudzając powoli ustępującą panikę. Teraz kiedy stado zorientowało się, że brakuje kilku osobników, po raz kolejny zyskało determinację do ucieczki i zwartą grupą ruszyło przed siebie.

[Jasir]

Powalenie kolej antylopy dawało czarnogrzywemu pewien znak optymizmu. Szybko wrócił do krzaków, cofając się na pewną odległość, zachowując dystans między ofiarami. Musiał rozeznać się w sytuacji. Próbował przez chwilę wyliczyć, ile kopytnych jeszcze zostało. Niemniej zostało już ich stosunkowo niewiele. Ta myśl powinna dodać drużynie siłę, potrzebną aby przetrwać do końca. Nagle ich ofiary w szeregu ruszyły do ucieczki. Nie mając wiele do namysłu, zastosował się podobnie do wcześniejszego przypadku. Najważniejsze było aby 'otworzyć im przejście', ale również ukrycie się w gąszczu przez co ponownie powinny się uspokoić, nie widząc drapieżników. Czarnogrzywy próbował dać wszystkim jeżeli tylko się da znak do przesunięcia się na bok na taką odległość, by mieć dobre pole manewru do ponownego zajścia zwierzyny.