Nie wszystko paciorek co się świeci [Moyo]

[Mistrz Gry]

Zdecydowanie spodobał mu się ten lew. Wyglądał na dość silnego, a do tego mógł umilić czas dobrym rymem.
- Jeśli jesteś głodny, z pewnością coś uda nam się wymyślić. Jednak na te zwierzęta nie możesz polować, są pod moją opieką. Prawda moi mili? - na te słowa odwrócił się do pozostałych, którzy natychmiast opuścili wzrok.
- Widzisz mój przyjacielu. Jestem, jakby to rzec, opiekunem tych zwierząt. Dbam by nie stała im się krzywda i by nikt bez pozwolenia nie korzystał z tych terenów i wodopoju. Niestety, kręcą się tu groźne typy, które zagrażają okolicznym mieszkańcom i sieją strach w sercach. Wystarczy spojrzeć na biedne zwierzęta, bojące się opuścić wodopój by nie paść ofiarą straszliwego mordu. Dzięki mnie nic im nie zagraża. W dowód wdzięczności przyjmuję jedynie niewielką opłatę. No cóż, przyznaję, że nie jestem do końca bezinteresowny, ale przecież też muszę z czegoś żyć, nieprawdaż? - zawiesił spojrzenie na rudogrzywym - Gdybyś zechciał mi pomóc w ochronie tych biednych duszyczek, z przyjemnością odstąpię ci kilka paciorków. Wchodzisz w to? -

[Moyo]

On również zaczynał lubić tego lwa.
-Twoje domostwo i zasady twoje- powiedział. Uważnie wysłuchał co miał mu do zaoferowania lew. Warunki wydawały się słuszne a i cała działalność lwa- sprawiedliwa. Dlatego zwierzęta były przestraszone. To by wszystko wyjaśniało!
- Wchodzę w to mocium panie. Skoro tak to i imię me powinno być Ci znane. Jam jest szlachcic Moyo, syn Kardira- przedstawił sie podając łapę czarnemu.

[Mistrz Gry]

Titan był wyraźnie zadowolony z nowego współpracownika. Wyglądał na silnego, miał gadane i najwyraźniej zapał do pracy.
- Bardzo mi miło! W takim razie czas byś poznał zasady. Każde zwierzę korzystające z wodopoju jest zobowiązane uiścić opłatę. Od drapieżników przyjmuję mięso lub skóry, od roślinożerców zioła, lub też równowartość w paciorkach lub innych towarach. - ciemny lew mówił niczym wprawiony biznesmen. - Czasem zwierzęta próbują mnie naciągnąć, wymyślając niestworzone opowieści jak to szakal zjadł im zdobycz po drodze, albo próbują mnie brać na litość. Wobec ciebie też będą tego próbować, więc nie daj się zwieść. Na świecie nie ma nic za darmo. - skwitował i powiódł wzrokiem po wodopoju.
- To jest twój okres próbny w tej pracy, więc będę cię obserwował z daleka. Jestem pewien, że sobie poradzisz. - to powiedziawszy, lew spokojnym krokiem skierował się w stronę podwyższenia na którym stał wcześniej, by z dogodnego miejsca obserwować przy pracy swojego nowego najemnika.

[Moyo]

Uśmiech nie schodził z twarzy lwa. Robota zawsze się przyda a i kilka paciorków nie będzie zawadzać. Warunki lwa były ostre ale uczciwe. Jednak lew zmarszczył brwi.
- W pobliżu jest inne źródło wody?Płacą za ochronę czy za korzystanie z wodopoju?- chciał uściślić sytuacje.Wtem na słowa lwa uśmiechnął się przelotnie.
- Tak, tak zwierzęta potrafią kłamać i to całkiem dobrze.- potwierdził

[Mistrz Gry]

Pracownik zdecydowanie zadawał za dużo pytań a za mało pracował.
- To najlepszy wodopój w okolicy, dlatego kilku cwaniaków chciałoby pozbyć się z niego zwierząt i przejąć go na własność. Dzięki mnie miejscowi nie muszą się martwić, że tak się stanie. Widzisz tę bliznę? - Titian odwrócił się bokiem, by pokazać Moyo szramę przebiegającą w poprzek jego brzucha. - Narażam własne życie by chronić te zwierzęta. Jedyne czego za to oczekuję to drobna zapłata. - usiadł z powrotem i utkwił wzrok w horyzoncie.
- Czas brać się do pracy. - rzekł, samemu stojąc na warcie na skalnym podwyższeniu.

[Moyo]

No cóż skoro wątpliwości rozwiane, czas brać się do roboty. Jednak na Moyu blizna zrobiła wrażenie. Blizny to ordery, ślady przeszłości. Ciekawe w jakich okolicznościach lew zdobył te bliznę.
- Wyrazy szacunku, mocium panie. Chyba wolę nie wiedzieć jak ten drugi wygląda- zaśmiał się jednak po chwili spoważniał.- Tak jest.-zasalutował po czym oddalił się od swojego pracodawcy. Zaczął krążyć wśród zwierząt a także po obrzeżach wodopoju wypatrując nowo przybyłych lub czyhających na zwierzęta zagrożeń. Wdrapał się również na kamień i obserwował okolicę.

[Mistrz Gry]

Titan spokojnie wpatrywał się w dal, lecz zaraz jego spojrzenie znów spoczęło na najemniku. Rozejrzał się ostrym wzrokiem po zwierzętach.
- Pan Moyo jest moją prawą ręką i w moim imieniu przyjmuje dziś zapłatę. - zawołał by każdy go słyszał, a wszyscy posłusznie nastawili uszy.
- Załatwmy to szybko i będziesz wolny. Przejdź się wśród wszystkich i zbierz opłaty. - polecił lwu, odrobinę zniecierpliwiony, że ten za pierwszym razem nie zrozumiał co ma zrobić. - Możesz zacząć od hipcia. Sympatyczny z niego gość. - Titian skinął głową kąpiącemu się zwierzowi.

[Moyo]

Wyprostował się tak aby zwierzęta lepiej go widziały i uśmiechnął się kojąco. Nie chciał aby się go bały. Popatrzył przelotnie za Titana i zauważył jego zniecierpliwienie. Nie rozumiał o co chodzi, ale nie przejął się tym zbytnio. Kiwnął głową i podszedł powoli z uśmiechem do hipopotama
- Witam wielmożny panie.
Zacznijmy uiszczanie.
Co nam dla nas masz,
Co nam zaraz dasz?- spytał. Nie lubił spraw materialnych i wolał walczyć niż liczyć paciorki ( no chyba że swoje). Ale cusz. Na pracę już się zgodził i był w stanie zebrać kilka opłat.

[Mistrz Gry]

Hipopotam przerwał natychmiast wesołe taplanie w błocie i badawczo przyjrzał się nowemu lwu. Czasem sam też pomagał Titianowi w zaprowadzeniu porządku z mniejszymi zwierzętami, dzięki czemu cieszył się przywilejami u strażnika.
- Oto należna zapłata. - wydobył gdzieś spod wody mokrą kupę roślin i położył przed Moyem.
- Mam też ciekawe wiadomości, które Titian z pewnością chciałby usłyszeć. Gepardy coś knują. Ostatnio twierdziły, że nie mogą zapłacić bo przymierają głodem, a sam widziałem jak wcinały wielką antylopę. Lepiej mieć ich na oku. - wskazał konspiracyjnie na dwójkę kotów.
- Zebry też ostatnio coś knują. Podsłuchałem, że myślą o sprzymierzeniu się z bandytami, którzy próbują przejąc wodopój. - hipcio zadowolony z dobrze spełnionego obowiązku donosiciela zanurzył się na powrót w chłodnej wodzie.

[Moyo]

Popatrzył krytycznie na kupę roślin. Znachorem nie był, może i są coś warte. Wzruszył ramionami. W końcu on tu tylko sprząta jest tylko prostym lwem.Słuchał raportu hipcia który był zwykłym donosem. Brrr ... Konfidenci. Takie robactwo to najgorsze. Podlizuje się taki, żeby tylko mieć łatwiej. Lew chciał coś hipciowi na to odpowiedzieć, ale pysk miał zapchany tym podwodnym paskudztwem. Kiwnął więc tylko głową. Postanowił sam sprawdzić plotki, zanim poda je Titanowi. Ruszył więc w stronę w stronę gepardów, przerzucając rośliny przez grzbiet.
- Przyjaciele! Witam mile!
Zechcecie poświęcić chwilę?
Zalegacie nam z daniną
czy mamoną, czy zwierzyną
Nie ma to znaczenie wcale.
Byle byłoby wspaniałe.- powiedział stając koło cętkowanych. Chciał to skończyć jak najszybciej, bo już czuł iż rola poborcy podatkowego nie za bardzo mu pasuje.