Niecodzienne zjawisko [Shadow, Lapis, Czarne Ucho]

[Shadow]

Shadow od miesiąca przebywał w stadzie zwanym Królestwem Końca Burzy. Zdążył już dowiedzieć się co nieco o jego członkach, jednak nikt nie zadziwiał go tak, jak Lapis i jego nierozłączna towarzyszka zwana Czarnym Uchem. Najbardziej niezwykłe w ich relacji było to, że oni nigdy się nie rozstawali. Chodzili ze sobą dosłownie wszędzie i zawsze trzymali się razem. Jeszcze bardziej intrygującą kwestią było to, iż lwica nie potrafiła mówić, dlatego przez cały czas pozostawała niema. Mimo to Lapis doskonale ją rozumiał, co od samego początku zastanawiało Shadowa. Pewnego razu zastał ich na brzegu jeziora, jak siedzieli razem wpatrując się w kolorowe ryby, które pływały tuż przy brzegu. Podszedł do nich siadając nieopodal.
- Witam. Piękny dziś mamy dzień, nieprawdaż? - zapytał uśmiechnąwszy się z pewną dozą charakterystycznej dla niego ironii. Rzeczywiście dzień był słoneczny, lecz nie przesadnie gorący.
- Od dawna się znacie? - zapytał po chwili milczenia. Ta dwójka była ze sobą tak związana, że można by było sądzić, iż znali się od urodzenia.