Pokaż kotku, co masz w środku [Hirizi]

[Mistrz Gry]

Zastygła ze strachu surykatka ani myślała się ruszyć. Zacisnęła zęby i powieki w oczekiwaniu na to co się stanie. Pisnęła z bólu kiedy Hirizi dotknęła jej nogi, ale i tak nie odsunęła kończyny tylko pozwoliła ją dokładnie obejrzeć. Medyczka mogła poczuć, że kość nie jest złamana, ale zwichnięte kolano wymagało nastawienia.

[Hirizi]

Nie przedłużając, bo lepiej żeby ostry ból trwał możliwie jak najkrócej, Hirizi zabrała się do roboty najlepiej jak umiała. Ostrożnie pchnęła kość aż poczuła, ze wszystkie chrząstki są na swoim miejscu i zabrała się do zakładania opatrunku.
- Musisz oszczędzać nogę, najlepiej jak ją usztywnimy. - Powtarzała kolejne kroki dla własnej pewności, ale może wiedząc co się z nią dzieję surykatka będzie spokojniejsza.
Ułożyła patyki po obu stronach kończyny i zaczęła obwiązywać je wokół nogi liściem. Ciężko operować przy tak małym zwierzątku kiedy ma się do dyspozycji tylko dwa sprawne palce i pysk, ale widać jej babkom i ciotkom jakoś się to udawało. Hirizi mocno się stresowała, ale starała się jak najlepiej wykorzystać wiedzę swoich nauczycielek.
- Już po wszystkim, ale będziesz musiał pochodzić trochę w tym opatrunku - Uśmiechnęła się do pacjenta starajac się dodać mu otuchy.
Szkoda, ze nie miała teraz przy sobie nic, co mogłoby złagodzić ból. Chociaż... z drugiej strony trochę imbiru na pewno nie zaszkodzi. Może lecznicze właściwości ukoją trochę rozdygotaną ze strachu surykatkę.

[Mistrz Gry]

Mimo że Hirizi starała się być ostrożna, surykatka krzyknęła z bólu gdy przemieściła kości w jej kolanie. Na szczęście po chwili ból zelżał. Z najbardziej nieszczęśliwą miną pod słońcem na pyszczku, surykatka pokiwała tylko głową. Obserwowała z mieszaniną ciekawości i strachu jak medyczka układa wokół jej nogi gałęzie, a następnie ją owija.
- Dzi-dziękuję. - jej głos był słaby i rozdygotany. Zdawała sobie sprawę jak łatwym byłaby łupem dla drapieżnika z ranną kończyną. Opatrunek z gałęzi też nie ułatwiał poruszania się, ale na kilka dni może zaszyć się w swojej norce.

[Hirizi]

Westchnęła z ulgą. Udało się. Chyba. Hirizi starała się sprawiać wrażenie profesjonalistki, ale w duchu była chyba tak samo spięta i przestraszona co jej pacjent. Po raz pierwszy opatrywała kogoś całkowicie samodzielnie. No, może nie po raz pierwszy, ale nawet milcząca sylwetka babki przyglądająca się całej operacji potrafiła budować w antylopie większą pewność siebie.
Trochę wyrwała się ze swoich myśli zauważając, ze nie tylko ona była sama.
- Może zaprowadzę cię do twojego stada? Nie możesz chodzić w takim stanie. - Zaproponowała. Na co komu leczenie, skoro może cię dopaść drapieżnik?

[Mistrz Gry]

Surykatka była na tyle roztrzęsiona, że w pierwszej chwili w ogóle nie zdała sobie sprawy co mówi do niej medyczka. Wpatrywała się tylko w swoją nogę opatuloną gałęziami. Za chwilę jednak otrząsnęła się i podniosła bliskie łez oczy na oryksa.
- Tak, poprosiłabym. To niedaleko, pokażę gdzie iść. - odpowiedziała. Bez żadnych oporów pozwoliła medyczce odeskortować się do swojego stada. Jej rodzina wypatrywała już jej od dłuższego czasu, więc gdy tylko w zasięgu wzroku pojawił się oryks z ranną, cała gromada zwierzaków opuściła podziemne norki by powitać swoją zgubę. Ranna szybko opowiedziała co się stało i jak medyczka zajęła się jej nogą. Zwierzątka z wdzięcznością przyjrzały się niezwykłemu zjawisku jakim była Hirizi. Przedstawiciel stada wdrapał się na kamień by nie musieć zadzierać głowy rozmawiając z medyczką i wyciągnął w jej stronę skórzany pakunek.
- Dziękujemy za pomoc. Tak bardzo martwiliśmy się o nią. - obejrzał się na ranną, której inne surykatki pomagały wejść do jej norki
- Czasem pod ziemią znajdujemy lecznicze korzonki. Weź je jako zapłatę. - rzekł, skłaniając głowę przed oryksem.

No to kończymy
Hirizi dostaje tytuł medyka, +sakiewka, +3x imbir, +2 PD do percepcji, załóż sobie dziennik zbiorów