Przeprawa przez las [Roho]

[Mistrz Gry]

Hienie udało się nie rozlać ani kropelki medycznego eliksiru. Już po chwili była znów przy swoim pacjencie, który wciąż leżał posłusznie w pozycji w jakiej go zostawiła. Przy takim bólu ani myślał zresztą się nigdzie ruszać.
- Czy ja umieram? - zapytał pacjent z grobową miną. Słyszał przerażające historie o ofiarach ukąszeń węży i nie chciał skoczyć jako jedna z nich.

[Roho]

Jej serce skręcało się ze strachu, kiedy zmierzała w stronę szympansa. Bała się, że zastanie już stygnące ciało - a tu taka ulga! Pacjent co prawda zdawał się być już na samym dnie rozpaczy, ale żył - i nawet był w stanie mówić. Nie trudząc się chwilowo rozwiewaniem jego nieszczególnie optymistycznej wizji, najpierw zanurzyła jedną z łap w płynie i przemyła dokładnie miejsce ukąszenia, po czym nakazała mu wypić napar. Dopiero, kiedy w prowizorycznym naczyniu nie pozostała ani kropla, odłożyła ją na ziemię i przemówiła.
- Nie, nie umierasz. Nie na mojej zmianie.

[Mistrz Gry]

Czekał w napięciu na odpowiedź hieny kiedy ta zaczęła zajmować się jego ukąszeniem. Doszedł już do wniosku, że zapewne medyczka chce mu oszczędzić tragicznych wieści i z tego powodu zwleka z przekazaniem mu informacji o jego rychłej śmierci. Zaczął już w myślach witać się z Przodkami i wypił napój podany mu przez hienę. Liczył na smaczniejszy ostatni posiłek, ale czego można oczekiwać w takich okolicznościach.
- Och... - westchnął z ulgą słysząc słowa hieny.
- A skąd wiesz? - zapytał. Po chwili zaczął czuć się dziwnie. Nagle odkrył jak zabawnie musiała wyglądać jego walka z wężem i zaczął chichotać jak opętany, machając przy tym nogami.
- Wi-widziałaś ja go zatłukłem? Zatłukłem gada! Ha! - zawołał i znów wrócił do chichotania.

[Roho]

Smaczny czy niesmaczny - leczniczy. Choć może oddziałujący dość intensywnie na psychikę.
- Jestem uzdrowicielem - odrzekła, po czym niemal natychmiast znalazła się przy szympansie i unieruchomiła siłą jego ukąszoną nogę.
- Wybacz, ale jak tak dajej pójdzie, to trucizna rozprowadzi się po całym ciele - ostrzegła, choć miała świadomość, że na zwierzę ogarnięte iście magicznym wpływem lwiego ogona taki argument niekoniecznie podziała. - Coś mi się obiło o uszy - stwierdziła swoim zwykłym, monotonnym głosem. Teraz musiała tylko unieruchomić jego ugryzioną kończynę i mieć nadzieję, że lekarstwo poskutkuje.

[Mistrz Gry]

Małpiszon bawił się w najlepsze śmiejąc się z własnych myśli, ale słowa uzdrowicielki nieco go otrzeźwiły. Chyba to nic dobrego kiedy trucizna rozchodzi się po organizmie, więc lepiej przestanie machać nogami. Zakrył pysk dłońmi i położył się bez ruchu. Po chwili się uspokoił, choć pozostał mu nazbyt wesoły do sytuacji humor.
- Już będę grzeczny. - odpowiedział z anielskim uśmiechem.
Lekarstwo podziałało nie tylko na umysł szympansa, ale i na ugryzienie. Choć noga nadal go bolała, opuchlizna przestała się powiększać.

[Roho]

Całe szczęście, że wywar nie zaćmił umysłu szympansa na tyle, by ten nie posłuchał jej słów. Całe szczęście, bo inaczej mogłoby się to dla niego kiepsko skończyć, a tego Roho nie chciała.
- Bardzo dobrze - rzekła miękko, nadal dla pewności przytrzymując przednimi łapami jego ukąszoną nogę i z zadowoleniem zauważając malejącą opuchliznę. Podziałało. - Co w zasadzie zrobiłeś temu wężowi, że cię ugryzł? - zagadnęła. Żmije nie atakowały bez powodu. Przodkowie dali im kły tylko do obrony własnej i węże korzystały z nich jedynie w takich momentach - Roho zamierzała się zatem dowiedzieć, co zrobił szympans gadowi i ewentualnie przestrzec go przed dalszym podobnym działaniem. Jeżeli przyszło mu do głowy podźgać żmiję patykiem, konsekwencje były dość oczywiste. A nie zawsze w pobliżu mógł być medyk, który przyrządziłby wywar z lwiego ogona. - Tak w ogóle, jestem Roho - przedstawiła się.

[Mistrz Gry]

Oczywiście, i wszystko jego wina. Szympans zmarkotniał, ale postanowił przyznać się medyczce.
- No, ten, nadepnąłem go. Ukrył się w trawie, nie mogłem go zauważyć! - rzucił w swojej obronie, nie chcąc pokazać że jest niezdarną niepatrzącą pod nogi.
- Nazywam się Masozi. - przedstawił się i wyciągnął przed siebie łapę. Nie zdawał sobie sprawy, że podawanie sobie łap na powitanie było bardziej małpim niż hienim zwyczajem.
- Długo mam tak leżeć? - zapytał, spoglądając w dół na swoją nogę i wciąż obawiając się nią ruszyć.

EDIT

Wątki, w których nie pojawił się żaden post gracza w przeciągu miesiąca będą przenoszone do działu Zakończone.

Akcja zostaje zakończona