Powrót posłów [Jasir]

[Mistrz Gry]

Taktyka Jasira przynosiła pożądany skutek. Pozostał niezauważony przez mieszkańców cierniska, a sam mógł przyjrzeć się najbliższemu otoczeniu. Wciąż słyszał głosy szakali, nie wskazujące by cokolwiek ich zaniepokoiło. Udało mu się nawet dostrzec w głębi krzaków ruch, który sugerował gdzie mogli znajdować się tubylcy. Idąc dalej zauważył wreszcie to na czym najbardziej mu zależało - samotnego strażnika stojącego na warcie. Szakal z potarganą sierścią i skrzywioną miną siedział na kamieniu na granicy cierniska i patrzył bezmyślnie w niebo, wystukując pazurem rytm. Na pierwszy rzut oka było widać, że nie jest zadowolony ze swojego zajęcia i zapewne nie wykonuje go wzorowo skoro nie wypatrzył ukrytego za wydmą Jasira.

[Jasir]

Wszedł na terytorium wroga i poruszał się w nim bez problemów. Przez to miał szansę na gładkie przeprowadzenie akcji. Zdawał sobie sprawę, że póki jest na ziemi szakali, musi pamiętać o ich obecności. Po drodze, gdzieś w krzakach wyczuł chyba ich ruchy.
Zdawało się, że tutejsi nie wiedzą o jego wizycie, ale sam Jasir też nie wiedział wielu rzeczy, na przykład ilu jest przeciwników. Mógł tylko oceniać na ile może sobie pozwolić na ziemiach psowatych. Nadal czuł się pewny i śmiało kroczył po pustyni. Na razie idzie dobrze, więc nie było powodu do ustępowania.
Spotkał idealną szansę na przeprowadzenie akcji - ujrzał samotnego strażnika, nieodpowiednio wykonywającego swój zawód. Ostrożnie obserwował go wychylając się lekko zza wydmy. Nie chciał, żeby obserwacja się przedłużała, ale musiał przez na tą chwilę zorientować się dokładnie w sytuacji. Żeby się udało i obyło się bez problemów, potrzebne było zaskoczenie. Ważne było w jaką stronę był zwrócony ów strażnik. Czy jest w stanie wyskoczyć na niego i zaatakować od tyłu zza wydmy? Próbował także ocenić na oko odległość, jaka dzieliła go od szakala. W razie, gdyby uznał, że dystans jest zbyt duży będzie próbował wypatrzyć drogę, do której może zbliżyć się nieuważnego psowatego. Najlepiej aby nie wywoływać żadnego hałasu, który mógłby sprowadzić jego kolegów.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
59, 19, 93

[Mistrz Gry]

Jasirowi udało się dostrzec, że strażnik jest zwrócony bokiem do niego, ale poza tym nie zauważył nic, co mogłoby mu dać przewagę nad szakalem. Odległość była na tyle duża, że lew miałby trudności by niepostrzeżenie podejść do strażnika i zaatakować go z zaskoczenia. Między nimi nie znajdował się żaden obiekt, który mógłby stanowić zasłonę dla skradającego się szpiega. Całe szczęście, że szakal nie kwapił się szczególnie do patrolu i nie wyglądało jakby bez powodu mógł opuścić stanowisko i ruszyć na przeszukanie pobliskich wydm.

[Jasir]

Dzięki krótkiej obserwacji, udało mu się rozeznać w sytuacji. Mając za cel szakala leżącego na kamieniu wiedział już, z której strony się ustawić, chcąc uzyskać jak najlepszy efekt zaskoczenia. Stojąc na szczycie wydmy był ustawiony do jego boku. Pozycja nie najgorsza, aczkolwiek odległość dużo ujmowała. O ile ten strażnik nie był świadomy jego obecności, to i tak było to ryzyko. Szukał skutecznego rozwiązania. Powolne podchodzenie się nie opłacało i wyrzucił to sobie z głowy.
Zaatakuje zza tej wydmy. Tylko, że próbując zachować jeszcze element zaskoczenia uderzy go od tyłu. Zejdzie ze szczytu, niżej i wyjdzie wychodząc z jednej strony piaskowego wzniesienia. Jest to lepsze rozwiązanie niż schodzenie ze szczytu. Poruszanie się po piasku powinno być w miarę niegłośne, porównując na przykład stąpanie po ziemi. Także dźwięki towarzyszące rozpędowi chyba nie powinny go zdradzić. Sam przy ataku obędzie się bez niepotrzebnych warknięć.
Jeśli uda mu się przygotować do akcji bez większych problemów, ruszy na niego, skoczy i przygniecie go do kamienia. Spróbuje jak najszybciej przycisnąć jego głowę łapami, natychmiast wbijając swoje kły w jego gardło lub kark. Możliwe szybko i cicho pozbawi go życia.

► Pokaż Spoiler

Test zręczności Jasira(73) vs percepcja szakala(40)
Jasir

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
29, 16, 39

szakal

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
40, 30, 14

3 sukcesy Jasira, 26% na ranę ciężką, 5% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
4

obrażenia: 20+

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
10

szakal -30HP

[Mistrz Gry]

Czy to szczęście, umiejętności, czy też przychylność Przodków pomagały Jasirowi, udało mu się błyskawicznie zaatakować szakala od tyłu. Strażnik pożałowałby w tym momencie nieostrożnego stania na warcie, gdyby nie to że nie zdążył nawet zobaczyć kto go dopadł, nie mówiąc już o zaalarmowaniu towarzyszy. Zęby Jasira wbiły się w jego gardło, a on sam padł na ziemię bez czucia. Został przygnieciony do ziemi i pozbawiony tchu. Krew z głębokiej rany płynęła strumieniem na piasek, wypełniając powietrze metaliczną wonią. Taka ilość krwi z trudem mogła pozostać niezauważona na terenie zamieszkałym przez drapieżniki.

[Jasir]

Gdy było już po krwawym przedstawieniu, poczuł że krwawa woń wciąż unosi się w tym porannym, pustynnym powietrzu. Poraniony szakal już nic nie powie, ale ślady tak. Było jasne, że Jasir musiał uciekać z miejsca zdarzenia. Póki nie słychać było wycia przyjaciół zabitego i nie wyczuwał ich obecności, tyle było czasu na zabranie trofeum. Było mu potrzebne dla fenków w celu udowodnienia wiarygodności Jasira. Czarnogrzywy nie chciał bawić się w dokładne odcinanie głowy, musiał zrobić to w miarę szybko. Postanowił więc po części przegryźć szyję, a potem ukręcić mu ją, żeby łatwiej było mu ją urwać. Potem należało szybko znikać. Poranek był dopiero początkiem dnia, w którym może się jeszcze sporo wydarzyć.

[Mistrz Gry]

► Pokaż Spoiler

Automatyczna rana ciężka, 20% na krytyczną

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
15

obrażenia 20+

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
5

Szakal -25 HP
Test percepcji(40) szakali w zaroślach na wyczucie krwi

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
5

aj, jeszcze dwa rzuty

Mistrz Gry wyrzuca 2d100:
31, 78

2 sukcesy szakali

Nieprzyjemny chrzęst oznaczał, że Jasir właśnie przegryzł kark szakala. Druga z kolei tak ciężka rana to za wiele jak na jedno zwierzę, więc strażnik już zaczynał witać się z Przodkami. Co prawda głowa trzymała się jeszcze reszty ciała, ale była to kwestia kilku szarpnięć zębami. Zarówno jednak dźwięk łamanych kości jak i woń ciepłej krwi nie mogły nie zwrócić uwagi kryjących się w zaroślach zwierząt. Wycie, które się nagle rozległo, oznaczało że szakale ruszyły do akcji i już za chwilę Jasir będzie miał towarzystwo.

[Jasir]

Jasir starał się jak najbardziej jak mógł, żeby nie zwrócić na siebie uwagi. Ale szczera chęć i starania czarnogrzywego nie mogły zapobiec rozniesieniu się szczególnego i zdradzającego dźwięku
łamania kości i rozrywania głowy od ciała. Nie dokończył tego, ale już wtedy myślał, że tym samym przywoła na siebie niebezpieczeństwo. Wraz z tym słychać było przyprawiające o gęsią skórkę wycie psowatych. Były już blisko, co jednocześnie świadczyło, że czas tykał, a operacja nie da się już spokojnie wykonać. Przytrzymał tułów i pociągnął mocno za szyję. Jeszcze drugi raz. W końcu po którymś głowa musi się oderwać. Myśli miał niespokojne, co jeżeli wkrótce się pojawią? Zdając sobie sprawę z niebezpieczeństwa czającego się może tuż za samymi wydmami Jasir przebadał wzrokiem okolicę i obrał sobie drogę ucieczki, gdzie wkrótce pobiegnie ze swoim trofeum. Gdzie szakale możliwie nie zaskoczą go wyskakując zza wydmy jakaś odsłonięta droga. Spojrzał pokrwawionego łba psowatego. Miał pewien plan, gdyby wzięli Jasira z zaskoczenia, na tą ewentualność, gdyby się już zjawili.

Test krzepy na oderwanie głowy szakalowi (+20, bo szakal jest już poharatany)

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
64, 72, 74

[Mistrz Gry]

Lew w pośpiechu próbował oderwać głowę szakala od tułowia, trzymające ją wciąż mięśnie i ścięgna uniemożliwiły tak szybkie działanie. Tymczasem przeciwnicy byli coraz bliżej. Jasir mógł już zobaczyć dwóch strażników pędzących do niego wśród zarośli. Lew miał dosłownie kilka sekund na podjęcie decyzji co zrobić dalej. Jeżeli wciąż siłowałby się ze swoją ofiarą, bez wątpienia banda szakali otoczyłaby go i dopadła. Gdyby zaś zostawił martwego szakala mógłby już nie mieć drugiej szansy na zdobycie trofeum w postaci jego głowy.

[Jasir]

Kiedy dało się usłyszeć szelest w krzakach, wiedział że czas już minął. Mógł odejść z niczym, ale nim odszedł od martwego szakala odgryzł mu prawe ucho. Z ust na dłoń, a potem schował je w swojej grzywie. Szybkim obrotem skierował się w przeciwną stronę. Musiał się pośpieszyć, żeby odejść od szakali na dobre kilkadziesiąt metrów. Przez całą drogę będzie jednak liczył się z tym, że mógł ruszyć za nim pościg. Czarnogrzywy nie miał większego wyboru, postanowił pójść z tym co ma do zaprzyjaźnionych lisów.

// bardzo przepraszam za moje straszne opóźnienie. Wolałbym kontynuować przygodę, ale jeśli MG chce inaczej, to zrozumiem