Okruchy Serca [Klan hien]

[Nana]

Nie zamierzała poruszać dalej tematu straty, również nie oczekiwała współczucia. Czasu nikt nie cofnie. Zapadła na moment cisza, w której to samiec się przeciągał.
- Zabawna sprawa ale nie takiej zasadzie było to partnerstwo. -Wyraziła się poniekąd mało precyzyjnie ale tak, tamci zachowywali się jak stare małżeństwo. Mimowolnie uśmiechnęła się lekko na samo wspomnienie.
Zerknęła na Ndevu.
- Co masz na myśli?

[Ndevu]

— Nie takie partnerstwo... no cóż, zdążyłem to sobie wyobrazić, więc za późno — Zaśmiał się ponownie. Gdy Nana zadała pytanie zawahał się chwilę.
— No wiesz, jakby nie patrzeć jesteśmy teraz rodziną... chciałbym by nasze relacje były dobre, piękne samice trzeba trzymać przy sobie! — Uśmiechnął się, ale po chwili zorientował się jak durnie to zabrzmiało... — Wybacz, nie chciałem zabrzmieć jak tandetny podrywacz — wypuścił powietrze nosem, po czym uśmiechnął się ponownie.

[Nana]

Trzeba przyznać, że samiec ma bogatą wyobraźnię. Nana choćby próbowała to nie mogła sobie wyobrazić takowej zbliżeniowej relacji międzygatunkowej. Zmarszczyła tylko czoło w zadumie nad czymś tak trywialnym. Szybko jednak wyrzuciła dzikie obrazy ze łba.
- Zabrzmiałeś jak tandetny podrywacz. - Stwierdziła z przekąsem. Dawniej potrafiła co rusz rzucać niewybrednymi tekstami. Stara Nana odeszła wraz z siostrami.
- Tak, jesteśmy rodziną. -Choć szybkie stwierdzenie to musiała przywyknąć do nowej sytuacji. Zbyt długo tkwiła w niewielkich grupach by powoli zapomnieć czym są zażyłe relacje rodzinne, mimo braku powiązania krwi.

[Ndevu]

— Cieszy mnie to bardzo. — Puścił oczko do samicy, rozmowy wskoczyły na poważne tematy, nie do końca tego chciał, chciał odejść od nich durnymi żartami, ale nie do końca miał pomysł jak...
— A jakie wrażenie zrobił mój braciszek? Wiem, że może wydawać się podejrzany. — Żart to nie był, no ale cóż...

[Nana]

Westchnęła, przymykając na chwilę powieki.
- Dla mnie wszyscy jesteście podejrzani. -Ot tak szczerze wypowiedziane słowa. Po prostu potrzebowała więcej czasu by dostrzec, że nowe osoby są godne bezgranicznego zaufania.
Zamyśliła się na chwilę wydawać nawet by się mogło, że przysnęła ale po krótkiej przerwie odezwała się ponownie.
- Miałeś w poprzednim klanie partnerkę? - Wystrzeliła oderwanym pytaniem od poprzednich tematów.

[Ndevu]

Uśmiechnął się.
— Podejrzane typki z nas! — zaśmiał się, gdy Nana milczała rzeczywiście uznał, że przysnęła, ale po chwili zadała mu pytanie.
— Nie miałem, gdybym miał, nie zostawił bym jej z pomysłu brata, prędzej zabrał ze sobą — też chwilę się zamyślił — Oprócz troski o brata, to właśnie była moja motywacja, wiesz każdy chce w końcu kogoś poznać i założyć rodzinę — Odpowiedział szczerze, to był jego z najważniejszych powodów z których wyruszył podróż.

[Nana]

- A co gdyby nie chciała opuszczać klanu? -Drążyła dalej temat ale jego odpowiedź już w jakimś stopniu była satysfakcjonująca. Chciała poznać jego tok myślenia, po części charakter. Niby z pozoru głupie pytania ale skrywały swoje podwójne dno. Przekręciła się ponownie na bok, tak by widzieć samca. obserwowała go uważnie, jego mimikę, ruchy.

[Ndevu]

— To cóż... błagał bym brata by został? — Ndevu wydawał się zamyślony, nigdy w ten sposób nie gdybał. — Martwiłbym się o brata gdyby wyruszył sam, ale nie mógłbym zostawić partnerki, szczególnie gdybym ja kochał, a z młodymi to już w ogóle... — czuł lekki niepokój, z podzieleniem się kolejnymi poglądami, wszak Nana straciła siostry. Ale w końcu zdał się na odwagę
— Rodzeństwo to bardzo ważne więzi, ale w ostatecznym rozrachunku, myślę, że to ten który kazałby wybierać miedzy sobą a własną rodziną byłby ten zły, nie ten co wybrał własną rodzinę. wybrałbym partnerkę, ale do końca życia dręczyłoby mnie sumienie... — Spojrzał samicy głęboko w oczy i uśmiechnął się znowu — A przynajmniej tak mi się wydaję! Teraz budujemy własny klan, nikt się nigdzie nie wybiera, będzie dobrze! — Zauważył, że zaczęła go baczniej obserwować, dlatego starał się spoglądać w jej ślepia, jakby wyzwał ją na walkę na spojrzenia.

[Nana]

- Podoba mi się twój tok myślenia.- Odparła gdy usłyszała jego odpowiedź. W życiu nie ma nigdy łatwych wyborów. Często te, które wydawały się najprostsze z czasem przekształcały się w ciężki tor przeszkód. I naprawdę starała się utrzymać kontakt wzrokowy i nie mrugnąć pierwsza ale przegrała z wielkim kretesem. powieki same się zamykały. Ziewnęła ponownie.
- Chciałabym mieć znowu dużą rodzinę. - Wszystko wskazywało na to, że ich niewielka grupka będzie początkiem czegoś nowego. Fakt, zaginięcie jej sióstr bolało niesamowicie ale nie oznaczało to, że na każde wspomnienie o słowie rodzeństwo czy rodzina będzie się rozklejać.
- Choć więcej czasu spędzam poza domem niż w nim. - Takie to już uroki jej profesji.

[Ndevu]

Uśmiechnął się szerzej gdy wygrał pojedynek. Niepewnie położył łapię na jej łapie i powiedział pewnym siebie głosem:
— I będziesz, już wciągu jednego dnia przybyło nas trzech, a czuję, że to dopiero początek, wierzę w ten klan i w królową. — Pościł oczko do Nany, bardzo miło mu się z nią rozmawiało.
— Każdy wędrowiec chce czuć, że gdzieś czeka rodzina na jego powrót, a gdybyś potrzebowała towarzystwa na wyprawach, wystarczy powiedzieć ,z chęcią dotrzymam towarzystwa. — Ciągle trzymał łapę na jej łapie, ale na tyle luźno, że gdyby chciała mogłaby natychmiast ją zabrać.