Okruchy Serca [Klan hien]

[Nana]

W pierwszej chwili nie zauważyła, że ujął jej łapę. Dopiero zdała sobie sprawę po chwili gdy nie mogła nią zbytnio poruszyć. Zmarszczyła brwi patrząc na samca.Wylewny jakiś typ się trafił. Nie zabrała jej jednak, nie uważała tego aktu za coś gorszącego choć poczuła się nieco dziwnie.
- Nigdy nie wątpiłam w Alfę, to rozsądna babka. Bardziej rozsądna niż ja. - Nanie zdarzało działać się impulsywnie pod wpływem chwili.
- Jeśli nie straszne ci długie spacery, buszowanie w zaroślach i żmudne wypatrywanie kwiatków to śmiało możesz się ze mną zabrać. -Nie oponowała za towarzystwem, o ile samiec nie bedzie miał innych obowiązków na łbie. we dwóch to tez zawsze bezpieczniej.

[Ndevu]

— Taka się wydaje. — Skwitował jej wypowiedź o Alfajiri, znał ją krótko, ale robiła wrażenie właśnie takiej. Gdy Nana zaczęła opowiadać o cechach jej wędrówek, zabrał swoją łapę z jej i postawił obok.
— Po mojej wędrówce z bratem, żadna inna mi nie straszna! — Zaśmiał się krótko — a teraz pozwól, że się zrewanżuję pytaniem, czy ty miałaś jakiegoś partnera? — Wcześniej rozmawiał z Chesterem, więc wywnioskował, że na ten moment nie ma żadnego.

[Nana]

Samiec zabrał łapę przez co Nana mogła przytulić swoją kończynę do brzucha. Wędrowanie w celu przebycia pewnego odcinka drogi różniło się trochę od specjalnego pchania się w chaszcze. Przemierzając trasę zazwyczaj wybiera się dogodną droga a nie pakuje w jej trudy. Skoro jednak samiec deklarował się, że by mu to nie przeszkadzało to skłonna była mu zawierzyć. Wszystko wyjdzie najwyżej z czasem czy nie będzie to dla niego zbyt uciążliwe. Na kolejne pytanie odpowiedziała niemal natychmiast.
- Nie. Nauka pochłonęła większość mojego czasu.- Oczywiście pominęła swoje aktualne uczucia do Alfajiri. Pytanie dotyczyło przecież partnerstwa.

[Ndevu]

— Rozumiem, że nauka i chęć samodoskonalenia się są bardzo pochłaniające... A czy zakochałaś się kiedyś? Czy myślałaś o założeniu rodziny? — kontynuował pytania w tym kierunku. Mimo, że pytania były prywatne i można by pomyśleć, że ta wiedza jest mu nie potrzebna, były dla niego bardzo istotne, odpowiedzi na nie mogą powiedzieć mu wszystko na temat tego co robić dalej.

[Nana]

Uśmiechnęła się tylko tajemniczo. Jasne, że jej serce biło zawsze mocniej gdy w pobliżu była Alfajiri, złościła się gdy kręcił się natomiast ten jej natrętny partner. I choć nie przepadała za nim to jednak zmuszona była go tolerować. Obiecała sobie jednak, że nie zdradzi się z tym nikomu. Niech inni myślą, że ma inne pobudki dla których nie lubi Chestera.
- Nawet sobie nie wyobrażasz jak bardzo. Szlajanie się i znikanie na dłuższy czas nie sprzyja zakładaniu rodziny, nie uważasz? Szczególnie gdy trzeba dbać o dobro klanu. Czasami trzeba poświęcić cząstkę siebie dla dobra innych. Choć nigdy się nad tym dokładniej nie zastanawiałam. Nie myślałam o sobie w takich kategoriach.

[Ndevu]

— Rozumiem, raczej jako matka musiałabyś, wile zmienić w swoim, życiu... — Mówiła z sensem, ktoś o jej profesji i takim zaangażowaniu w niej, nie mógł by połączyć tych dwóch funkcji, to niezbyt dobrze, ale jak powiedziała czasami trzeba się poświęcić... Przetoczył się równo na plecy po czym wyciągnął łapy i przeciągnął się.
— Trzeba znaleźć takiego partnera, który zaakceptuje, że wolisz naukę niż matkowanie, na pewno jest to trudniejsze, ale realne. — Nie każdy związek musi się opierać na młodych, czasami miłość dwojga starcza w zupełności. Spojrzał Nanie w oczy i dodał:
— Dobrze by było, gdyby był też przystojny — Zaśmiał się cicho.

[Nana]

- Nic na siłę. - Nie zamierzała szukać z uporem maniaka kogoś kto zaakceptuje ją taką jaką jest oraz jej pasje. Również przeturlała się ponownie na plecy by móc widzieć gwiazdy. Nie widziała tego ale było słychać jak Ndevu się przeciąga.
- Piękno to pojecie względne. Z wiekiem wszyscy zbrzydniemy. -Mimo to parsknęła lekkim śmiechem na wzmiankę o przystojnym adoratorze. Ju dawno nie czuła się tak zrelaksowana i rozbawiona mimo zmęczenia i samo zamykających się co jakiś czas powiek.
- Chyba, że wynajdę jakąś maść na odmłodzenie. - mało prawdopodobne ale można niekiedy pomarzyć o wielkich osiągnięciach.

[Ndevu]

— Prawda, nic na siłę — zgodził się, przecież wiadomo, że im ktoś bardziej szuka, tym ciężej mu znaleźć, przynajmniej jeżeli chodzi o te kwestie.
— Nie aż tak zbrzydniemy, a miłość starców jest urocza! — Uśmiechnął się. Był zadowolony, że udało mu się rozbawić samice.
— Daj mi znać jak taką wynajdziesz! — Zaśmiał się raz jeszcze.

[Nana]

- Najpierw będę potrzebowała ochotnika do testów. - Zażartowała ponownie ziewając. Przetarła raz jeszcze ślepia łapą. W sumie jak tak dobrze się zastanowiła nad tym tematem to potrzebowałaby sporo czasu, składników i rzeczonego ochotnika do testów. Skomplikowana sprawa a zmęczenie i późna pora nie pozwalała na dość racjonalne myślenie.
- Skąd możesz wiedzieć czy miłość jest urocza? -Wszak twierdził, że partnerki nie miał.

[Ndevu]

— Cóż jeśli mnie to nie zabije to mogę być ochotnikiem — Zaśmiał się, mimo późnej pory sam nie był zmęczony, czuł się wręcz odwrotnie. Na pytanie samicy uśmiechnął się.
— Widać to po zakochanych i ogólnie miłość jest uważana za pozytywne zjawisko, no i przytulanie się do cieplutkiej partnerki na pewno jest urocze! — Patrzył Nanie w oczy, ona wyglądała na bardziej zmęczoną, miał nadzieję, że jego obecność nie jest jednak ciężarem.