Cichy zakątek

[Kumeza]

No cóż, nawet ona musiała przyznać, że skoro miała już jakieś towarzystwo to pewnie wypadało się odezwać prędzej czy później. Jej jednak do tego nie natchnęło niebo, po prostu pomyślała o tym dopiero wtedy gdy usłyszała głos Leona. Westchnęła dość głośno.
- Zatem wiele nas łączy - odpowiedziała. - Jestem Kumeza.
Ale nie wiedziała jak dalej pociągnąć rozmowę bowiem to nie była jej mocna strona. Samotne życie przyzwyczaiło ją do tego by rozmawiać tylko wtedy gdy jest to konieczne. Swobodna rozmowa nie należała do koniecznych. Nie zrezygnowała jednak ze stadnego życia bo nie potrafiła podołać rozmowom ale raczej dlatego, że tak po prostu czuła. Dlatego, że takiego życia właśnie chciała.

[Leon]

Jedno ucho zadrżało z powodu jej głosu, a drugie przez źdźbło w jego okolicy. Chyba nie był zbyt rozmowna, albo tak mocno się wciągnęła w relaks na tej łące. I jeszcze białego tym zaraziła. Rozciągnął gnaty wydając przy tym głośne ziewnięcie. Mlasnął kilka razy i dopiero wtedy pozwolił sobie odpowiedzieć.
- Rozumiem. Miło cię poznać, Kumezo. Lubię takie... nieortodoksyjne lwy jak ty. Sam zresztą jestem jednym z nich, bo uciekam od tłumów. Już wolę rozmowy w cztery oczy. - wystarczy już mu tego leżenia na grzbiecie, ale to wcale nie znaczy, że zamierza wstać, o nie! Po prostu przekręcił sie na bok, tak, żeby pyskiem być w stronę lwicy. I tak jej nie widzi, bo wysoka trawa mu nie pozwala. Co najwyżej jakieś tam prześwity między falującymi na wietrze źdźbłami.

[Mistrz Gry]

Utami pędem uciekał z sadzawki by lwica i orzeł przypadkiem nie postanowili go jednak gonić gdy kocimiętka przestanie działać. Niech to sęp porwie! Kolejne lwy. Surykatka zatrzymała się natychmiast by cichutko, na paluszkach schować się za krzakiem i stamtąd obserwować lwy. Poprawił wiszący mu na szyi wieniec kocimiętki i zaczął przekradać się zaroślami.

[Kumeza]

Prawdopodobnym było, że i ją w końcu ból pleców dopadnie jeśli ostatecznie nie zmieni pozycji dlatego tak samo jak Leon opadła na bok... a skoro już rozmawiali to obróciła się pyskiem w jego stronę. Rzeczywiście trawa była na tyle wysoka, że ich spojrzenia nie miały szansę się spotkać choć czasem dostrzegała go gdy kłosy się odchyliły od wpływem wiatru. Dzięki tak skromnej wymianie spojrzeń zapewne nie było jeszcze krępująco.
- Mhm - wymsknęło jej się przy jednoczesnym ziewnięciu po czym przeciągnęła łapy.
Tym razem jedna z jej łap opadła w taki sposób, że trawy rozchyliły się nieco bardziej. Westchnęła.
- Czyli trzymasz się z dala od stad - podsumowała. - W sumie to pochwalam. Stadne wygodnictwo nigdy mi nie odpowiadało.
W tedy do jej uszu dotarł szelest ale prawdę mówiąc zamierzała go raczej zignorować. To mogło być cokolwiek. Z drugiej zaś strony... cóż, dość niecodzienny zapach im się tu wkradł.

[Leon]

Leżał ciągle, nie miał ochoty sobie wstawać. Nowa pozycja była całkiem wygodna i komfortowa. Znalazł z lwicą wspólny język, a przynajmniej mają wspólny plan na przeżycie. Zachichotał na jej stwierdzenie o stadnym życiu.
- A to dobre. Nigdy nie myślałem o życiu w stadzie jak o wygodnictwie. Bardziej te wszystkie przeszpiegi, zakulisowe gry, zdrady, zamachy, rozkazy. To nie dla mnie. Ta część lwiego życia mi nigdy nie odpowiadała i to się chyba nie zmieni. Sam sobie daję radę, to po co mi stado?
Zakręciło go w nosie od jakiegoś nowego i dziwnego zapachu. wydawał się jakiś taki... nęcący. A co ciekawsze to nie pochodził on wcale od lwicy. Umysł Leona jakby dostał chwilowego zaćmienia, a ciało zaczęło się wierzgać lekko na ziemi.

Poleżał jeszcze troszkę, a potem jak gdyby nigdy nic wstał i poszedł w swoją stronę. Nie chciał już przeszkadzać lwicy swoją obecnością.

/zt

[Mistrz Gry]

Uśmiechnął się pod nosem zadowolony z faktu, że żaden z lwów go nie zauważył. Zniknął pośród najgęstszych zarośli, pozostawiając lwy samym sobie.
ZT

[Kumeza]

Ona również, poleżała jeszcze chwilę. Pożegnała się z nieznajomym jedynie cichym westchnięciem a potem, gdy była już całkiem sama, wstała i ruszyła w poszukiwaniu obiadu. Nie chciała polować, ograniczała się z tym barbarzyńskim zwyczajem, nie miała wyboru, musiała jeść mięso, ale zamierzała znaleźć jakąś w miarę świeżą padlinę.

zt

[Chloris]

Chloris przyszła tu w poszukiwaniu ostrego kamienia. Przy Ogromnym Baobabie żadnego nie znalazła, więc może tutaj jej się poszczęści. Szła przez krzewy powoli, zaglądając w każdy kąt i pod każde drzewo, gdzie mógł takowy leżeć.

Chloris wyrzuca 3d100:
85, 39, 32

Za pierwszym razem się nie udało, ale musi tu być jakikolwiek. Teraz nawet szukała pod mchem i rozkopywała ziemie, jakiś głaz musi być.

Chloris wyrzuca 3d100:
13, 65, 88

Ona się nie podda. Będzie szukać do skutku. Westchnęła i zboczyła ze ścieżki, po czym weszła w głąb krzewów, gdzie jakieś kamienie mogą być. Nie możliwe, że na całym Upendi braknie kamieni.

Chloris wyrzuca 3d100:
37, 34, 30

W końcu! Znalazła duży, ostry kamień! Wzięła go za te gładką część, żeby się nie skaleczyć i zaczęła go taszczyć pod Ogromny Baobab, gdzie czekała na nią Uran, rzemień i badyl.


zt

[Brutus]

Upendia, miejsca dla zakochanych i poszukujących miłości.
Brutus przyleciał tu w zupełnie innym celu. Osiadł na gałęzi myśląc nad działaniem.
To tak, planuje zebrać voacangę i wyczarować źródło. Przygotuje trzy maski szamańskie z czego jedną dla siebie a dwie sprzeda, jeśli znajdzie na nie kupca.
Dwa bębny i dwie grzechotki. Brutus ma ambitne plany, wszak musi zająć czymś umysł i zapomnieć o demonie, stadzie, szaleństwie.
Nic tak go nie zajmie jak praca. Rozejrzał się za trzema grubymi gałęziami do stworzenia masek.

[Brutus]

Pięć godzin spędził na stworzeniu masek. Znalazł trzy gałęzie i każda z nich zamienił w artefakt.
Najpierw kamień złapał w szpon i urąbał wszystkie na ziemię. Potem obrobił.
Godzina, dwie, trzy aż powstały trzy maski. Resztę czasu poświęcił na delikatne dopełnienia.
Pazurami tu to tam poprawiał kształt, wytarł otwór na oczy, poszerzył, zwężył z przodu i z tyłu.
W międzyczasie oblecial po okolicy i nazbierał pióra, kości, ładne kamyki. Wszystko do ozdoby.
Brutus ma połowę roboty za sobą i zostało nadać maskom mocy.
Rozejrzał się za miejscem do święceń.

W jaki sposób z gałęzi powstała maska? Czy Brutus używał szponów do piłowania gałęzi? Jeśli tworzysz jakieś przedmioty, to opisz dokładnie jak to robisz. I nie wszystko na raz, ani nie potrzebujesz trzech masek, ani nie masz jak ich transportować w takiej ilości. Wytwarzane własnoręcznie maski są niskiej jakości, więc nie można ich sprzedać w forumowym sklepie.