Pole Kolców

[Nawiri]

Kolce, kolce, kolce. Wszędzie kolce, doprawdy nic przyjemnego. Już duo bardziej wolała palący piasek pustyni, mniejsze ryzyko, że coś wejdzie jej w futro, porani poduszki czy zafunduje inne nieprzyjemne atrakcje. Ale musiała przejść przez ten kawałek - nie znała zupełnie krainy, skąd miała wiedzieć, że nie ma po co iść na wschód, gdzie były tylko nieurodzajne ziemie? Przynajmniej zioła można było jakoś znaleźć.

Nawiri wyrzuca 3d100:
95, 53, 88

A przynajmniej taką miała nadzieję, bo w sumie co może rosnąć na takim nieurodzaju?

Nawiri wyrzuca 3d100:
81, 30, 40

Aloes. Zawsze to coś. Niby posiadała już jeden, ale aloesu nigdy za wiele. W ostateczności przyda się do smarowania łap, gdyby jakieś ciernie powchodziły jej w łapy.

+1 aloes

[Moyo]

Podświadomość Moya wyłapała jakiś szelest. Lew obudził się i od ziewnął szeroko. Nie do końca wiedział, że coś go obudziło. Czas w drogę. Wstał mając zamiar ruszyć ku kanionowi kiedy nagle zobaczył lamparta.
Zmarszczył brwi. Lamparty przypadkiem nie wolą bardziej drzewiastych terenów? Poza tym nie wyczuwał woni terytorialnych.
- Witaj Madame. Mienię iż twoje to domostwo? Kajam się, li tak jest - starał się powiedzieć tutejszym językiem. Zwykle nikt go nie rozumiał. No cóż może na lwiej ziemi się to zmieni.

@Nawiri

[Shanteeroth]

Pobłądziła. Nie pierwszy raz. Zapewne też i nie ostatni. Zorientowała się o tym dopiero w momencie, gdy w poduszkę jednej z łap wbił się niewielki cierń, uświadamiając, iż zapuściła się o kilka kroków na wschód za daleko.
- Ojej! - zawołała, przysiadając. Uniosła przednią łapkę i mocno chwyciła kolec pomiędzy zeby, by mocnym i pewnym szarpnięciem usunąć cholerstwo. Zaraz też wylizała łapę, na wszelki wypadek. Ranka była niewielka, niemniej wiedziała już, że nawet taka drobnostka może być bardzo upierdliwą!
Skoro już tutaj zawędrowała, wytężyła wzrok. A nuż uda jej się dostrzec aloes? Wiedziała już, że sporo go rośnie na Pustyni. Niemniej czuła się zbyt zmęczoną, aby pchać się w miejsce tak trudne pod względem panujących warunków. Może innym razem. Miala nadzieję, iż również gdzieś tutaj wypatrzy zielone, mięsiste liście. Warto chyba spróbować?

Shanteeroth wyrzuca 3d100:
49, 71, 51

2 sukcesy

Jak widać miała więcej szczęścia, niż rozumu. Dostrzegła bowiem element nie pasujący do wystroju. Pośród cierni, raczej brunatnych czy szarych, widniało skupisko zielonych liści. Owszem, brzegi zwieńczone były tasiemką niewielkich kolców, niemniej zdecydowanie ich wygląd odbiegał od pozostałych. Uśmiechnięta ostrożnie oderwała jeden liść, chowając go do sakiewki. Och, kurczyło się w niej miejsce... Musiałaby zasuszyć czy zakonserwować jakoś zbiory i gdzieś przechować...

+ 1 x aloes / źródło.

Zadowolona ze zbiorów zawróciła, kierując się z powrotem ku cmentarzysku. Kiedyś w końcu dotrze do tamtej przeklętej dżungli!

zt.

[Moyo]

Zmarszczył brwi i prychnął, nie otrzymawszy żadnej odpowiedzi od nieznajomego. Cóż za wychowanie! To że jest gepardem go nie usprawiedliwia! Choć od zawsze było wiadomo że to dzikusy. Lew obrócił się na pięcie i zaczął iść, gdy wtem przed oczami śmignęła mu lwica, którą już kiedyś widział.
-Panna Szinantoh?- zawołał, mając nadzieję, że dobrze pamięta jej imię. Lecz lwica mi nie odpowiedziała. Zerwała coś i zniknęła, jakby Moyo w ogóle nie istniał. Samca ogarnęła przytłaczająca samotność. Trzeba iść. Może choć na Lwiej Ziemi ktoś go zauważy?
Z.t

[Gvalch'ca]

Tu już nie było tak sielsko i rozkosznie jak przy Rzece Królów, czy nawet w wąwozie. W ogóle to miejsce wydawało jej się najgorszym ze wszystkich odwiedzonych. I tak jak doceniała każdy krajobraz, to ten już niekoniecznie. Jednak zmieniła co do tego zdanie. Może to też kwestia tego, że niedaleko znajdował się cmentarz, z którym miała przykre wspomnienia. Ten na pewno ominie dużym łukiem. Mniejsza. Bardzo ostrożnie stawiała swe kroki, żeby przypadkiem nie nadepnąć żadnego z cierni, ani tym bardziej upaść na którekolwiek. Wyjmowanie wszystkich kolców zajęłoby jej wieczność. Zadanie utrudniał fakt, że dodatkowo musiała wypatrywać w tych iglicach aloesu. Chciała zakończyć tą katorgę i czym prędzej udać się w kolejne miejsce. Pocieszał ją teraz wyłącznie miło spędzony poranek z jej towarzyszem.

Gvalch'ca wyrzuca 3d100:
73, 32, 53

Zawędrowała już do samego centrum skupiska kolców, lecz nadal nigdzie nie mogła dostrzec sukulentu. A był on bardzo charakterystyczny. I powinien wystawać ponad pole iglicowe. Oby tylko ta ciężka wędrówka nie okazała się być daremna, pomyślała.

Gvalch'ca wyrzuca 3d100:
10, 48, 71

Nosz nareszcie. Wykwitła przed nią wielka, mięsista bylina. Nie ociągając się wyjęła jeden z pazurów i szybkim ruchem ucięła jeden z grubych liści. Ledwo wszedł do torby, która powoli zaczęła jej ciążyć. Zawróciła utorowaną drogą i kiedy już znajdowała się na samym skraju pola, potknęła się o jedną z ostrych gałęzi i upadła dupskiem w środek kolców. Ryknęła z bólu i odskoczyła, niczym kreskówkowa postać. Wykręciła szyję, by obejrzeć jak to wyglądało. Nie za ciekawie.
- Lapis, mógłbyś..? - zapytała z nadzieją i wskazała na pobojowisko na własnym zadzie.

+1 aloes

[Lapis]

Szedł spokojnie z gracją omijając wszelkie krzewy z kolcami. Było tu tak mrocznie, mgła i wszędzie ciernie. Jak w jakimś horrorze. Zauważył, że Falka czuję się trochę nieswojo, chyba jej się tu nie podobało. Może był ku temu jakiś większy powód, może nie. Albo po prostu się boi, choć to raczej wykluczał. W końcu to Falka. Postanowił jakoś jej pomóc i rozglądał się za wyróżniającymi się roślinami, które mogły być tymi których akurat Czarna szukała. W końcu samej lwicy udało się znaleźć zioło. Szedł spokojnie za nią drogą powrotną, oglądając się na różne miejsca, wydawały się takie znajome. W końcu mieszkał tu kiedyś, może dość krótko ale jednak. Odszedł daleko od terenów Republiki, wiedział, że niedługo będą musieli zawrócić. Nie może zostawiać ich na tak długo, jeszcze wpadną im do łbów jakieś nieciekawe pomysły, ale puszczą Skałę Wolności z dymem. Kto wie co takie przygłupy mogą zrobić. Mowa oczywiście o samcach, panie w stadzie akurat błyszczały intelektem. To trochę pomagało. Przez takie zamyślenie w ogóle nie zwracał uwagi na panią węgielek, gdy nagle usłyszał jej wrzask. Zaczął się szybko rozglądać, może trochę się przestraszył, że coś się stało. Zobaczył ją całą w kolcach na części zadniej. Wybuchnął śmiechem walając się po ziemi, na szczęście w tym miejscu żadnych cierni nie było, bo oboje mieliby problem. Gdy już skończył się naśmiewać westchnął rozbawiony i podszedł w jej stronę.
-Oczywiście pani.-Powiedział po czym bez żadnych skrupułów wyciągał po kolei, jak najdelikatniej każdy kolec.
-Gotowe.-Powiedział nadal rozbawiony. Lepiej, aby szybko stąd poszli, bo całe wieki zajmie im wyjmowanie kolców z całego ciała.

zt?

[Gvalch'ca]

Prychnęła na niego, gdy zaczął się z niej nabijać. Ale złość przeszła jej w ekspresowym tempie, gdy tylko zabrał się do wyciągania kolców. Z każdym kolejnym wydawała z siebie krótkie "ała". Miała wrażenie, że trwa to w nieskończoność. Nareszcie oznajmił, że już po wszystkim. Usunęła jeden niesforny cierń, który się ostał i do którego mogła sięgnąć łapą, po czym kiwnęła do niego głową i nieśpiesznym tempem ruszyli do wulkanu.
/zt + Lapis

[Nyota]

Nyota zjawił się w tym niezbyt gościnnym miejscu w poszukiwaniu aloesu. Roślina ta preferowała suche klimaty, więc pewnie mógł ją znaleźć też w pustynnych okolicach, jednak wolał się tam nie zapuszczać, jeśli nie musiał. Nie znał jeszcze dokładnego miejsca, gdzie mogła tam rosnąć, a przemierzanie pustyni przez dłuższy czas w poszukiwaniach skutkowałoby zapewne odwodnieniem. Szkoda, że jego torba na medykamenty została nieodwracalnie uszkodzona podczas lat podróży... Trzymał tam też zawsze bukłak z wodą. Będzie musiał znaleźć kogoś, kto zrobi mu nową. Miał nadzieję, że ten ktoś będzie dorównywał fachem Kaście Budowniczych.
Uzdrowiciel stąpał miękko, nieśpiesznie, uważając, by nie nadepnąć na żaden cierń. Wypatrywał znajomej zieleni i kształtów aloesu.

Rzut na percepcję (60)

Nyota wyrzuca 3d100:
39, 32, 87

No i proszę, znalezienie tego, czego szukał, nie zabrało mu zbyt wiele czasu. Samiec pochwycił aloes w pysk delikatnie, by nie uszkodzić drogocennych liści, a następnie... schował roślinę głęboko w swej bujnej grzywie, wplatając ją weń nieco. Brak torby mu doskwierał, więc przyszło mu improwizować. Może aloes po drodze też trochę się ususzy.
Samiec ruszył przed siebie na południe, by opuścić te nieprzychylne tereny. Nie mógł się powstrzymać, by od czasu do czasu nie sprawdzać, czy aloes dobrze się trzyma. Nie chciałby w końcu zgubić co dopiero znalezionej rośliny.

aloes +1

zt

[Viktor]

Viktor trafił do tutejszego miejsca w poszukiwaniu aloesu, i tak, karłowaty samiec zdaje sobie sprawę jak nieprzyjemna to okolica. Tak już bywa, że często te najbardziej potrzebne zioła są najbardziej oddalone lub rosnące w niezbyt przyjaznych miejscach. Viktor wytężył wzrok i rozpoczął krucjąte, ruszając z miejsca rozglądał się za aloesem.

Viktor wyrzuca 3d100:
3, 18, 87

Dzięki mistrzowskim zdolnościom Viktora, udało mu się znaleźć aloes. Zerwał go zębami i położył na kawałku skóry, który nosi na grzbiecie. Tak przygotowany ruszył dalej w kierunku pustkowii.

+1 aloes
+2 aloes dzięki umiejętności Mistrz Zielarstwa

ZT

[Shanteeroth]

Po drodze postanowiła zahaczyć o jeszcze jedno miejsce. O ile bowiem pamięć jej nie myliła (a w jej wieku pewnie już mogła), gdzieś nieopodal znajdowało się jej nieduże źródło aloesu. A tego nigdy za wiele! I wiecie co? Miała nieco szczęścia! Dostrzegła bowiem element nie pasujący do wystroju. Pośród cierni, raczej brunatnych czy szarych, widniało skupisko zielonych liści. Owszem, brzegi zwieńczone były tasiemką niewielkich kolców, niemniej zdecydowanie ich wygląd odbiegał od pozostałych. Uśmiechnięta ostrożnie oderwała jeden liść, chowając go do torby.


/zebrano: aloes x1 ze źródła


Po ulokowaniu porcji aloesu w torbie, ruszyła dalej.

/zt.