Jaskinia wśród palm

[Seth]

Spojrzał w stronę wyjścia, tym razem raczej bezwiednie bez konkretnego celu.

Geb: - Zgodzę się z tobą, zdecydowanie nie trwoni słów, gdy nie ma potrzeby.- Nie powie tego na głos, ale z początku Seth wydawał mu się może nawet zbyt poważny? Trochę przytłaczająca, groźny, ale teraz, wyraźnie widział że ocenił Faraona pochopnie.
- Ahaha, trochę jestem teraz zakłopotany twoimi słowami.- Podniósł łapę, naprawdę się zawstydził, był prostym poddanym i nie sądził że taką codzienną rzeczą w stadzie sprawi lwicy zaszczyt. - Dla mnie byłby to w takim razie niemniejszy zaszczyt. - Miało zabrzmieć żartobliwe, a chyba wyszło zbyt czarująco, odchrząknął porzucając szybko niezręczny temat.
- Ekhm, nigdy nie widziałem zamieci śnieżnej, ani białych płatków.- Próbował sobie to wyobrazić, na myśl przychodziły mu tylko pióra sypiące się z nieba, albo płatki kwiatów. Ale oba nie były raczej zimne.

[Mistrz Gry]

Na zewnątrz ustal wiatr i nastała cisza. Burza przeminęła, a chmury rozwiały się, odsłaniając promienie słońca.

[Ember]

Pochwała wywołała jakiś pewien rodzaj zażenowania ze strony samca choć Ember tego nie dostrzegła, nie dostrzegała takich subtelnych znaków. To prosta lwica była.
- Można to porównać do liści spadających z drzewa, tylko w mniejszym formacie i zimnych.
Na zewnątrz zawierucha ucichła, zastrzygła uszami gdy wiatr przestał hulać po korytarzu wywołując dziwne wycie. Odkopała zawalone trochę piachem wyjście i zawołała samca, że mogą ruszać.
z/t