Urwisko

[Laishia]

Gdzie była? Skąd miała wiedzieć, niewiele pamiętała, nawet nie poznawała tego miejsca. Przeszła już kawałek, może poszła w złym kierunku? Ale otoczenie wokół wszędzie wyglądało tak samo. Była głodna i dźwięki jakie wydawał jej żołądek dawały o tym znać. Pacnęła łapą kolejną kępkę suchej trawy i położyła się patrząc na nią. Przed chwilą przechodziła przy brzegu urwiska, jednak zaraz po spojrzeniu w dół uciekła kilka metrów od niego. Próbowała już jeść trawę, była ohydna, ale kamienie jeszcze mniej jej smakowały. Po raz któryś otworzyła pysk i zamknęła go na źdźbłach. Oderwała kilka z nich i zaczęła rzuć, krzywiąc się przy tym niemiłosiernie. Ani to pożywne ani smaczne, ale te dziwne wysokie stworzenia, które widziała po drodze zdawały się zadowolone jedząc to.

[Shamar]

Szedłem sobie zwiedzając nowe ziemie. lubiłem to, relaksujący spacer z podziwianiem dookoła pięknej natury i innych widoków. Zaskoczył mnie widok dziwnego małego lwiaka, który... jadł trawę? Może przewidziało mi się.
-Ej mały, co tu robisz? gdzie twoja mama?- Zapytałem patrząc na niego z lekkim uśmiechem.

[Laishia]

Nagle zrobiło się ciemniej, uniosła głowę zdziwiona. Zaszło słońce? A nie, to cień. Spojrzała w kierunku, z którego dochodził głos i zauważyła sprawcę. Szybko odskoczyła do tyłu wystraszona. Jakie to wielkie! Nie znała go.
- Eeee... nie mam... - Mogła powiedzieć "nie wiem", "zgubiłam się", cokolwiek sensownego, ale po prostu uznała, że nie ma. No bo nie miała, nie było jej i Mała nawet jej nie pamiętała. Poczuła obrzydliwy smak trawy i coś co łaskotało ją w podniebienie. Stała tak z źdźbłem wystającym z jej pyska. Skrzywiła się i wypluła zawartość pyska. Wystawiła język i zaczęła przecierać go łapą.

[Shamar]

Lwiątko wyglądało dość zabawnie dla mnie.
-Wiesz, trawa to jedzenia dla roślinożerców- Rozbawiło mnie lwiątko- Jesteś głodny?- Nie znałem płci dzieciaka i potraktowałem je jako samczyka. Nie będę zaglądać po ogon! Do tego nie wiedziało gdzie jest i gdzie znajduje sie jego mama. To nie wróżyło zbyt dobrze. Poruszyłem lekko uchem. Nie chciałem jednak za mocno naciskać, kto wie. mogło się zgubić lub mogło wydarzyć się coś strasznego.

[Laishia]

Mała obruszyła się na jego słowa. Tak wiedziała, że to jest niedobre, że tego się nie je, ale co miała zrobić. Nie chciała się przyznać, że jest głodna, że je to bo nie potrafi sobie poradzić inaczej.
- Ja... trawa jest, no... - No co miała powiedzieć? Smaczna? Nie była smaczna, była paskudna.
- Nie jestem g... - I w tej chwili jej żołądek jasno dał znać wszystkim wokół, że owszem jest i to bardzo. Zamilkła. Klapnęła na tyłek i opuściła łeb, było jej głupio.

[Shamar]

-Doprawdy?- Uniosłem lekko jedną brew.
-Poczekaj tu i nie oddalaj się- Powiedziałem i zniknąłem na dłuższą chwilę. Złapałem coś niedużego aby młoda mogła sobie zjeść. Nie jest to proste ale udało się i przyniosłem posiłek lwiątku.
-Masz- Położyłem dik dika na ziemi i położyłem się patrząc na małe lwiątko.
-Jak sie nazywasz?

[Laishia]

Mruknęła tylko coś niezrozumiałego w odpowiedzi. Było jej głupio. Poszedł sobie. Co ma zrobić? Mogłaby sobie pójść, bo dlaczego miałaby słuchać nieznajomego? Z drugiej strony wszyscy byli nieznajomi, ma nikogo nie słuchać? Brzmiało kusząco, ale co dalej? W końcu zrezygnowana położyła się na ziemi i położyła uszy na głowie.
Uniosła łeb gdy coś usłyszała, cały czas leżała z przymkniętymi powiekami, nawet trawy już nie miała ochoty jeść. Zobaczyła znów tego lwa i coś... jedzenie! Podbiegła szybko i wbiła zęby w truchło. Wyrwała trochę nieudolnie kawałek mięsa i zamarła. Uniosła łeb, instynktownie czując, że chyba nie powinna zabierać się tak za jedzenie bez pozwolenia, nie było jej. Nie wydawało się by lew był zły, więc przełknęła mięso, które miała w pysku. Ostrożnie nachyliła się po kolejny kęs obserwując reakcję samca.
- Um, jestem Laishia. - Odezwała się gdy przełknęła mięso. Nie rozumiała za bardzo dlaczego był tak miły, ale nie zamierzała narzekać.
- A ty jesteś...? - Nie czekając na odpowiedź wróciła do jedzenia.

[Shamar]

Spoglądałem jak młode, które okazało się młodą, jadło. Wygłodniale było i to bardzo. Nie śpieszyło mi się i w spokoju czekałem aż ta naje sie do syta.
-Ja jestem Shamar- Przedstawiłem się jej. No warto znać swe imiona kiedy zaczynami jakąś rozmowę.
-Jak sie tu dostałaś?- No mamy nie ma nigdzie, tyle zdążyłem już zrozumieć.

[Laishia]

Najadła się i uniosła umorusany we krwi pysk. Shamar, spróbuje zapamiętać, ale nic nie obieca. Zmarszczyła nos na jego pytanie i rozejrzała się wokół.
- Przyszłam... Stamtąd... Albo nie, stamtąd... Albo... - Podniosła się i żywo wskazała pierwszy kierunek, potem kolejny, i jeszcze jeden, ale tu już w połowie opuściła łapę. W sumie nie wiedziała skąd. Gdy się obudziła, była tak przerażona, że jest sama, że po prostu pobiegła w pierwszym lepszym kierunku szukać mamy.
- Obudziłam się sama, nikogo nie było. - Burknęła pod nosem i położyła się układając łeb na łapach. Nie wiedziała co ma zrobić. Teraz znalazł się ktoś, kto jej pomógł, ale co potem?

[Shamar]

-Ah tak...- Mruknął. Czyżby matka porzuciła ją? Było to smutne ale możliwe. Czasem matki nie dawały rade czy tez presja je przerastała. Mogły być tego różne przyczyny.
-Wiesz co mała- Zacząłem z lekkim uśmiechem- Jeśli chcesz możesz podróżować wraz ze mną- W końcu w dwójkę będzie na pewno weselej. No i ona będzie miała co jest, bo na trawie daleko nie zajedzie.