Spotkanie nad Rzeką Królów [Laishia, Shamar i Ganju]

[Ganju]

Po jego pytaniu Laishia nagle wystrzeliła jak z procy. Szybko pobiegła w stronę drzewa, które wskazał. Zatem Ganju nie miał wyjścia. Musiał wstać i pobiec za nią. Jaka ona szybka powiedział do siebie w myślach. Ciekawiło go jak w tak małym ciele mieści się tyle energii. Faktycznie była bardzo szybka gdyż zielonooki zanim ją dogonił zdążył się zasapać.
- I jak to jest to drzewo? - spytał łapiąc głęboki oddech

[Laishia]

Teraz była już na tyle blisko, by być pewną. Usiadła na ziemi i przekręciła łebek w prawo, jakby patrzenie w ten sposób pomogło jej ocenić kształt rośliny.
- To to. Patrz, wygląda jak rogi! - Uniosła łapę i wskazała na drzewo. Była pewna. Znów się podniosła i zaczęła biec. Odwróciła się po chwili, by spojrzeć czy Ganju idzie za nią. Zatrzymała się widząc, że został z tyłu. Nie nadążał za nią? Jak to? Miał dłuższe łapy. Zaczekała na niego i ponowiła wędrówkę, tym razem wolniej.

[Ganju]

Zielonooki w końcu dobiegł do drzewa przy, którym zatrzymała się młoda towarzyszka. Według niej było to właśnie to drzewo gdzie ostatni raz widziała się w Shamarem. Jednak chwila odpoczynku nie trwała długo gdyż mała Laishia zaraz pobiegła dalej. Zatem młody lew nie miał wyboru musiał znowu biec za pełną energii samiczką.
- Zaczekaj, nie tak szybko - krzyknął w kierunku pędzącej lwiczki
Wtedy Laishia odwróciła się do niego i w końcu zwolniła tempo swojego biegu. Nareszcie, chyba teraz na mnie poczeka powiedział do siebie w myślach doganiając koleżankę.

[Laishia]

Drzewo było raczej punktem orientacyjnym, Shamar pozostawił ją w innym miejscu, ale już spod drzewa było je widać. Właśnie tam zmierzała samiczka. Poczekała na Ganju i znów ruszyła. W zasięgu ich wzroku był stos dużych skał przysypany trochę ziemią i obrośnięty wokół trawami. Nim jeszcze tam dotarli, Laihii wpadł do głowy szczeniacki pomysł. Nagle zesztywniała i szybko schowała się za towarzyszącym jej samcem. Oczywiście wokół nie było najmniejszego zagrożenia, ona jednak wyglądała co najmniej jakby zobaczyła ducha i to rzucającego się na nią z kłami.

[Ganju]

Ganju i Laishia wspólnie dotarli do skupiska dużych skał obrośniętych trawą. Zielonooki zauważył, że mała lwiczka nagle zaczęła się dziwnie zachowywać. Po chwili szybko schowała się za nim. Młody lew trochę się zdziwił gdyż nie wyczuwał żadnego zagrożenia. W końcu poza nimi nikogo tam nie było.
- Mała, co się dzieje? Boisz się czegoś? - spytał ze zdziwieniem

[Laishia]

Ona tylko czekała aż się odwróci. Specjalnie schowała się za jego tylnymi łapami, by odwracając do niej łeb, musiał się trochę wygiąć. W tym momencie jej wyraz pyska zupełnie się zmienił. Skoczyła ze śmiesznym piskiem, który zapewne w jej mniemaniu miał być strasznym rykiem, prosto na jego głowę. Liczyła, że zdezorientowany i stojący w tak niekorzystej pozycji straci równowagę, w żaden inny sposób nie miałaby szans go powalić. Tym razem też zawisła na jego głowie, ale niżej, tak by całym ciałem zasłonić jego pysk i uniemożliwić widzenie.

[Ganju]

Zielonooki szybko odwrócił się za siebie gdyż gdzieś tam schowała się mała lwiczka. Przez chwilę jej nie widział. Dziwne gdzie ona jest? powiedział do siebie w myślach. W tym momencie Laishia wyskoczyła z za jego tylnych łap i wpadła mu wprost na głowę.
-Hehe, co Ty robisz? - zaśmiał się młody lew próbując ściągnąć małą ze swojej głowy
Jak się okazało nie było to wcale proste gdyż młoda samiczka trzymała się bardzo mocno. Dlatego Ganju próbował ściągnąć ją swoją łapą. Jednak skończyło się to tym, że stracił równowagę i padł na trawę. W taki oto sposób lwiczka powaliła kilka razy większego od siebie osobnika.

[Laishia]

Trzymała się go mocno. Starała się nie wbijać w niego pazurów, ale jeśli już się zdarzyło, no to trudno. Napewno nie podrapała go jakoś mocno i nic mu nie będzie. Czuła jak lew trąca ją łapą, ale ona się nie dała. Nie będzie tak łatwo. Gdy zaczęła lecieć w dół, razem z nim, odkleiła się wreszcie i odskoczyła. Sama się przy tym przewróciła, ale napewno zebrała się z ziemi szybciej niż on. Podbiegła i wskoczyła na niego. Starała się utrzymać równowagę, stojąc na jego boku. Spojrzała zadziornie w oczy Ganju.
- Nie boję się. W okolicy to ja jestem najstraszniejsza. - Uniosła dumnie brodę, cały efekt psuł niestety szeroki uśmiech samiczki.

[Ganju]

Kiedy Ganju się przewrócił mała lwiczka w końcu się od niego odkleiła i kawałek przeturlała się po trawie. Jednak nie trwało zbyt długo i samiczka znowu na niego wskoczyła. Tym razem na jego brzuch. Zielonooki zaczął się śmiać gdyż poruszanie się małej na nim go łaskotało. Wtedy Laishia spojrzała na niego zadziornie. Wtedy młody lew udał, że się przestraszył.
- O nie?!!! Tylko mnie nie zjedz - powiedział poważnym głosem jednak po chwili wybuchł śmiechem
Ta sytuacja na pewno poprawiła mu samopoczucie gdyż chyba nigdy z nikim się nie bawił.

[Laishia]

Zaśmiała się po jego komentarzu, choć starała się utrzymać groźny wyraz pyska. Rozłożyła łapy i po prostu padła brzuchem na brzuch Ganju. Był mniej puchaty, ale i tak dobrze się tak leżało. Czuła jak przy każdym jego oddechu trochę się unosi. Spróbowała przesunąć się kawałek wyżej i chwyciła go zębami za łapę. Oczywiście zrobiła to delikatnie, nie zamierzała sprawić mu bólu. Próbowała coś tam powiedzieć, ale nie dało się jednocześnie mówić i trzymać paszczy otwartej. Dało się coś zrozumieć, tak jakby "Ój se... Stem... Eeseczna". Chwała temu kto zrozumiał, bo sama Laishia gdyby nie wiedziała co chce powiedzieć, w życiu by nie zgadła.