Tragiczna miłość zrodzona z cierpienia [Karol, Zawadi]

[Karol]

- No jasne. To naprawdę miłe z Twojej strony, że tak się o mnie troszczysz - puściłem jej oko. - Masz tu osoby, które są Ci naprawdę bliskie? - spytałem chcąc dowiedzieć się czegoś więcej na jej temat.

[Zawadi]

Skinęła głową, nie kryjąc swojego zadowolenia. Miłe? Cóż, chciała po prostu pomóc.
- Bliskie? Tak, mam przyjaciół i partnera. - odpowiedziała brązowa lwica na jego pytanie.

[Karol]

- Partnera? - mina gwałtownie mi zrzedła na dźwięk tego słowa, jakże niemiłego dla moich uszu. - To znaczy... Od dawna z nim jesteś? - wypaliłem bez namysłu.

[Zawadi]

Lwica przekrzywiła łebek ze zdziwieniem.
- Od pewnego czasu. Nazywa się Silver. Jestem z nim szczęśliwa. - odpowiedziała brązowa. - Coś nie tak?
Zainteresowana przyjrzała się towarzyszowi.

[Karol]

- Ach nie, nic. Jestem trochę zmęczony - mruknąłem przekręcając się na bok. Jakoś tak straciłem ochotę na dalszą rozmowę, choć sam do końca nie rozumiałem powodu dla którego wyznanie pięknej lwicy w jakiś sposób mnie dotknęło. Bardzo nie spodobało mi się to, że kogoś miała, a co więcej - była z nim szczęśliwa.

[Zawadi]

- Na pewno? Gorzej się poczułeś?
Przyjrzała mu się zatroskana.
Jeśli coś było nie tak, wolała o tym wiedzieć.

[Karol]

- Na pewno - mruknąłem przymykając powieki, by dać jej do zrozumienia, że potrzebuję spokoju. Czułem się poirytowany i musiałem sobie to w spokoju przemyśleć.