Czy jest tu jakiś lekarz? [Laishia & Tao]

[Laishia]

Zauważyła reakcję lamparcicy. Tylko dlaczego odpowiedziała? W końcu Lai tylko unosiła i opuszczała łapę. Nie mogła zrozumieć o co lwica chciała zapytać. Czyżby więc jednak słyszała, albo... teraz po raz pierwszy pomyślała o czytaniu z ruchu warg. Było to jednak dla niej nie do pojęcia, z resztą jak całą ta przypadłość. Przecież tak łatwo napaść głuchego. Zaakceptowała jednak jej stan, była z resztą pełna podziwu, że mimo wszystko Tao się komunikuje.
- Czytasz z ruchu warg? - Wciąż na nią patrzyła. W końcu od Tao odbierało się tylko sygnały niewerbalne, a Lai chciała rozumieć i dać jej odczucie, ze jest "słuchana". Ciernie były teraz mniej ważne.


@Tao

[Tao]

Cóż, rzeczywiście dla kogoś kto nie znał lamparcicy jej zdolności mogły wydawać się nietypowe. Nie słyszała a jednak była zdolna rozumieć co inni mówili? No dla kogo nie było by to dziwne? Jednak odpowiedź na to pytanie była bardzo prosta. Otóż centkowana umiała czytać z ruchu warg. Tak, mimo iż brzmiało to nieprawdopodobnie było to możliwe. I chyba @Laishia w końcu się tego domyśliła gdyż ni stąd ni zowąd o to zapytała. Zatem gdy Tao odczytała owe pytanie nie pozostało jej nic innego jak tylko przytaknąć. Jednak żeby nie wyglądać oschle nieco się przy tym uśmiechnęła.

[Laishia]

Uśmiechnęła się na te wiadomość. Choć ułatwiało to rozmowę tylko częściowo, to fakt, ze Laika nie będzie musiała kombinować jak rozmawiać na migi bardzo jej odpowiadał. Nadal pozostawał problem odczytywania bardziej złożonych wypowiedzi niż "tak" czy "nie". Właściwe nie wiadomo, czy lamparcica będzie w stanie takich udzielić. Póki co jednak lwica wróciła do usuwania cierni. Nie zostało ich dużo, a przydałoby się przypominać raczej lwa niż jeżozwierza.


@Tao

[Tao]

Cóż, dla kogoś kto towarzyszył lamparcicy, wiadomość iż umiała ona czytać z ruchu warg, była wręcz wybawieniem. W końcu kto lubił się trudzić i kombinować jak przekazywać to co normalnie by powiedział? No chyba nikt... Oczywiście nie oznaczało to, że wszystko było takie proste gdyż i tak nie rozwiązywało to problemu z odpowiedziami centkowanej. Bo przecież nie dało się na każde pytanie przytakiwać albo zaprzeczać. Jednak ta kwestia leżała już tylko po stronie Tao, która nawet jakoś sobie z tym radziła.
Kiedy @Laishia wróciła do usuwania ostatnich już kolcy, postanowiła ponownie jej pomóc. I tak wspólnymi siłami po kilku minutach oczyściły brązowe futro z tych wszystkich cierni. No, to chyba moja rola na tym się kończy... Wzdychnęła głośno i pewnie normalnie by sobie poszła. Aczkolwiek nie wiedzieć dlaczego tym razem nie potrafiła tego zrobić. Toteż znowu się uśmiechnęła i czekała na to co zrobi lwica.

[Laishia]

I ostatni, miała taką nadzieje, ale nie wydawało jej się by pominęły któryś z cierni. Tak było dużo lepiej. Przewaliła się ciężko na plecy z wyraźną ulgą. Dopiero po sekundzie spojrzała na swoją wybawicielkę i uśmiechnęła się szeroko, prezentując cały zestaw kłów. Przeturlała się na bok, zapominając o rannej łapie. Syknęła uderzając nią o ziemię i szybko się podniosła. Nie zepsuło jej to jednak humoru. Podeszła do lamparcicy i trąciła ja nosem.
- Mieszkasz tu? - W sumie to całkiem możliwe. Równie dobrze mogła tedy przechodzić tak jak Laika... z tym, że nie tak lekkomyślnie.

@Tao

[Tao]

Jak widać uśmiech centkowanej musiał być zaraźliwy gdyż lwica kiedy tylko na nią spojrzała również się uśmiechnęła. Chociaż z drugiej strony pewnie bardziej było to spowodowane wdzięcznością za okazaną pomoc. Jednak Tao w tym momencie skłaniała się do tej pierwszej wersji.
Widząc jak @Laishia się przekręca i nie chcący trąca zranioną łapą o ziemię, nieco się przeraziła. Wszak domyślała się, że musiało ją to zaboleć. Lecz na szczęście chyba nic takiego jej się nie stało gdyż po chwili podeszła do lamparcicy i zadała kolejne pytanie. Jednak odpowiedź na nie, nie należała do łatwych ponieważ rodziła za sobą wspomnienia... wspomnienia o Adisie. Mimo, że minęło już trochę czasu od jej śmierci, kocica nadal nie mogła się z tym pogodzić. No ale cóż, niezależnie od tego wypadało odpowiedzieć. Toteż pokiwała głową, zaprzeczając. Nie mieszkała w pobliżu... właściwie to teraz nigdzie nie mieszkała i po prostu błąkała się bez konkretnego celu.

[Laishia]

Klapnęła sobie tyłkiem obok lamparcicy, właściwe prawie siadając na jej zadzie. W takiej pozycji raz na jakiś czas trącała ją ogonem.
- Ja tez nie. - Wciąż starała się by jej pysk był dobrze widoczny dla samicy.
- Podróżuje z bratem, ale jak widać gdy go trzeba bo spadam sobie ze skał to go nie ma. - Nie miała mu tego za złe. W końcu sama tu przylazła i ryzykowała skacząc po skałach. Powiedziała to raczej w formie żartu.
- A ty jesteś sama? - Zapytała nie zdając sobie sprawy z bólu jaki odczuwała nowa znajoma.


@Tao

[Tao]

Kiedy @Laishia usiadła prawie na tyłku lamparcicy, ta początkowo lekko się zdziwiła. Jednak gdy rozeznała się w sytuacji jej spokój szybko powrócił. Wszak ta bliskość była nawet przyjemna. Miło było czuć czyjeś towarzystwo. Zwłaszcza teraz, po stracie swojej małej podopiecznej.
Odczytawszy, że towarzyszka również nie jest stąd, Tao poczuła się nieco lepiej. Podbudowało ją to. Oo, czyli w czymś jesteśmy podobne... Lecz niestety w jednej chwili całe to samopoczucie zmieniło się po kolejnych słowach lwicy. Ponownie pojawiła się pustka i poczucie samotności. W końcu miała ona rodzinę, kogoś kto się o nią troszczył a centkowana nie. Była sama jak palec. I aż dziw, że nie okazywała tego zbytnio po sobie. Aczkolwiek do czasu...
No i stało się. Brązowa swoim kolejnym pytaniem dołożyła tak zwany "gwóźdź do trumny" i samica lamparta nie wytrzymała. Owszem udzieliła jej odpowiedzi "nie" (kręcąc głową) ale zaraz po tym się rozpłakała i wszystkie skrywane emocje wylały się na zewnątrz.

[Laishia]

Tego tego z pewnością się nie spodziewała. Laika jednak doskonale wiedziała czym jest samotność, a nawet porzucenie i wszechogarniający strach. Nie mogła być pewna czy wszystkie te uczucia towarzyszą lamparcicy, ale już samotność była wystarczająco przytłaczająca. Poczucie straty, tego nie znała, choć miała się przekonać jak to jest i to całkiem za niedługo.
Przesunęła się bliżej centkowanej i wcisnęła jej pysk pod brodę. W ten sposób udało jej się przytulic łbem do jej szyi. Objęła ją jedną łapą i przygarnęła do siebie. Nie mogła za bardzo jej pocieszyć, bo jak to zrobić. Ale mogła przy niej być i choć na trochę zmniejszyć uczucie samotności.


@Tao

[Tao]

Oczywiście, że @Laishia nie mogła się tego spodziewać wszak lamparcica dość umiejętnie ukrywała swoje emocje. Była miła, uśmiechnięta, no i przede wszystkim jej pomogła. Jednak jak widać sama również zmagała się z problemami i to może nawet z większymi niż brązowa.
Kiedy centkowana poczuła jak lwica się do niej przytula, momentalnie przyległa do jej ciała. Mimo, że Tao nie mówiła, towarzyszka w jednej chwili zorientowała się ìż właśnie tego teraz potrzebuje. Było to dla niej naprawdę bardzo ważne toteż poczuła się nieco podbudowana. Łzy co prawda jeszcze spływały po jej policzkach lecz było już ich znaczenie mniej.