Ślepe zapatrzenie [Theluji, Toth]

[Toth]

- Przekupstwo? Lekko się uśmiecham. - Ależ skąd... Zaczynam wolno się podnosić, choć naprawdę było mi Tutaj dobrze i przyjemnie. Ostatni raz spoglądam, jak zaczynasz jeść. - Nigdy jej nie domywaj, pasuje Ci jak mało komu. Poczułem nawet odrobinkę nostalgii w sobie, na chęć odejścia, a raczej konieczności. - Wiesz... Podobno pożegnania są ciężkie, ale chyba tylko dla wrażliwców, prawda? Zdecydowanie. - Pozwolisz Śnieżynko, że zniknę. Zupełnie się nie pośpieszając znalazłem się u progu wyjścia. Na zewnątrz już się przejaśniło, pioruny ustały, a pozostał jedynie lichy deszcz. - Em... dzięki za masaż, tak szybko o Tobie nie zapomnę. Rzuciłem niczym książę odjeżdżający na białym koniu, spod balkonu kochanki. Potem sam się zdziwiłem, wręcz przekrzywiłem. Co to miało znaczyć, idioto? Cóż... bywało, że odnosiłem wrażenie iż jakiś obcy zamieszkuje moje ciało. Musiałem szybko go przepędzić, by się nie poczuł jak u siebie w domu. Tym obcym... były uczucia, o tak. Won! Fe... Poszedłem więc przed siebie i zatraciłem się w swoich chorobliwych nastrojach, myślach.

to kończę już, bo mamy fabułę zt

[Theluji]

Nie zatrzymywała go. Powód był banalnie prosty - powinna przecież wracać do stada najszybciej, jak to możliwe, by przypadkiem nie zorientowali się, iż bez zgody opuściła stadne tereny. Wtedy jeszcze nie miała pojęcia, że niebawem spotkają się ponownie. Nie mogła tego wiedzieć. Uznała, że to jednorazowe spotkanie. Zresztą... Czy Toth wyglądał na kogoś, kto kiedykolwiek będzie chciał dołaczyć do jakiegoś stada? Nigdy by tak nie pomyślała, ale - jak widać - los bywa wyjątkowo przewrotny. Skinęła mu głową. Potem wzięła jeszcze ze dwa kęsy i - wciąż umazana posoką - ruszyła w swoją stronę.


zt.