Jioni

[Jioni]

Imię: Jioni (a przynajmniej tak jej się wydaje)

Wiek: 5 lat (urodzona 21 kwietnia 2016)

Gatunek: Gepard

Charakter:
Jioni jest istotą wrażliwą, o dobrym sercu, jak również bardzo honorową i skłonną do poświęceń. Niestety wiąże się to też z faktem, iż często za dużo od siebie wymaga, za dużo sobie wyrzuca i za często o wszystkich się martwi. Jest sprytna i odważna, nie boi się podejmować ryzyka, no, chyba, że jej czyny mogłyby zaszkodzić komuś innemu. Bardzo pomocna i opiekuńcza.
Łatwo przebacza i ma skłonność do dawania każdemu drugiej szansy. Wierzy (może nieco naiwnie), że żadne stworzenie nie jest złe z natury i w każdym tkwi jakaś cząstka dobroci.
Wrażliwa na piękno otaczającego ją świata. Potrafi docenić drobne rzeczy, tak i niewielkie gesty. Uczuciowa i empatyczna, często stawia czyjeś dobro nad jej własnym.
Jakiś czas temu (mniej więcej w tym samym czasie, co wielka powódź) Jioni uległa wypadkowi, w wyniku której straciła pamięć. Oprócz oczywistego skutku, uczyniło ją także poniekąd roztargnioną i sprawia, że często czuje się zagubiona.
W głębi duszy pragnie dowiedzieć się czegoś o swej przeszłości i rozwiązać zagadkę tych wszystkich dziwnych urywek wspomnień, które zaczęły znienacka do niej wracać, kiedy przekroczyła granice krainy. Jak również uwolnić się wreszcie od ciążącego jej poczucia winy, jakie odczuwa, gdyż nie zdołała pomóc swoim dawnym przyjaciołom.

Mocne strony:

1. Początkujący rzemieślnik - daleko jej co prawda do mistrza, lecz mimo wszystko przeszła rzemieślnicze szkolenie i posiada wiedzę na temat wytwarzania mniej skomplikowanych przedmiotów. Jako, że w dużej mierze wiąże z tą profesją swoją przyszłość jest mocno nastawiona na zdobywanie większego doświadczenia w tym zakresie.
2. Sprawny łowca - doskonale radzi sobie w polowaniach. Przez ten okres swego życia, który pamięta zdołała udoskonalić umiejętności związane z łowami, jak tropienie, czy podkradanie się.
3. Jest pomysłowa - kiedy najprostsze sposoby na rozwiązanie problemu zawodzą, Jioni często wpada na inne, bardziej niekonwencjonalne i kreatywne pomysły. Dzięki temu niejednokrotnie uratowała skórę, bądź też uczyniła swoje życie łatwiejszym - jak chociażby podczas swego rzemieślniczego szkolenia, kiedy była zmuszona znaleźć własny sposób na wykonanie zadania z tak prostej przyczyny, jak różnice w anatomii jej oraz małpiego nauczyciela. Niejednokrotnie nadrabia w ten sposób braki w fizycznej sile.
4. Przyjazne usposobienie - Jioni jest z reguły przyjazna i uprzejma dla każdego, kogo spotka na swojej drodze (o ile się jej nie narazi, co, biorąc pod uwagę jej skłonność do szybkiego przebaczania, nie jest łatwe). Dlatego też nawiązywanie pozytywnych relacji z innymi oraz zdobywanie ich zaufania przychodzi jej z łatwością.


Słabe strony:

1. Jest nieszczególnie silna - los obdarzył ją drobnym i zwinnym ciałem, w którym nie drzemią żadne duże pokłady fizycznej siły. Z tego powodu oczywiście nie najlepiej radzi sobie w bezpośredniej walce.
2. Jest bardzo wrażliwa - nawet nie tyle pod względem fizycznym, co psychicznym. Bezsensowna przemoc i okrucieństwo w dużej mierze ją przerażają i każde natknięcie się z nimi pozostawia na jej psychice głęboki ślad. Nie potrafi pojąć, jakim cudem niektóre zwierzęta potrafią dopuścić się najgorszych zbrodni wobec innych i świadomość, że takie osobniki istnieją napawa ją lękiem. Z tego powodu łatwo ją złamać.
3. Tendencja do obwiniania się - Jioni często wyrzuca sobie swoje błędy i uważa (czasem też błędnie), iż jest przyczyną wielu niepowodzeń, jakich doświadcza. Przykładowo do tej pory czuje się źle z tym, że nie potrafiła uratować swoich przyjaciół podczas ataku bandytów i, że koniec końców uciekła, by ratować własną skórę. Ci, którzy wiedzą o tej części jej osobowości zapewne byliby w stanie to wykorzystać, by wzbudzając w niej wyrzuty sumienia do czegoś ją przekonać.
4. Nadmierna ufność - Jioni jest przekonana, że w każdej istocie tkwi cząstka dobroci i z reguły zakłada, iż przypadkowo napotkana osoba nie będzie miał wobec niej złych zamiarów (z pominięciem osób o wyjątkowo złej reputacji bądź też takich, którzy się ze swymi intencjami za bardzo nie kryją). Może to prowadzić do obdarzenia zaufaniem osób, które zdecydowanie na to nie zasługują.

Wygląd:
Dość standardowo umaszczona gepardzica, o złocistej, podszytej delikatnie bielą sierści usianej drobnymi cętkami. Również typowa dla tego gatunku zgrabna, lekka sylwetka. Smukłe łapy być może są nieco dłuższe, niż u przeciętnego geparda, co czyni ją nieco wyższą od części pobratymców. Drobny, delikatny pysk z czarnym nosem i dużymi oczami o jasnej, różowawej barwie.
Zawsze porusza się żwawo i z gracją, a podczas biegu z zatrważającą szybkością, tak, że zdawać by się mogło, iż jej zgrabne łapy ledwie muskają powierzchnię ziemi.

Cechy szczególne:
Znak Zręcznej Łapy - prosty naszyjnik, z którym się nie rozstaje, wykonany z kawałka wygładzonego przez kamienne narzędzia drewna zawieszonego na kawałku rzemienia. Pośrodku tej prostej ozdoby widnieje czerwony odcisk łapy. Konkretniej, jej własnej łapy. Ozdoba ta, w stadzie pawianów, wśród których spędziła wiele miesięcy, stanowiła symbol rzemieślnika. Jioni, tak, jak i wielu przed nią, otrzymała go po ukończeniu swojego szkolenia. Gepardzica jest jedynym zwierzęciem noszącym Znak Zręcznej Łapy, która nie jest małpą.

Historia:

Spytana o swą przeszłość z całą pewnością nie zacznie żadnej opowieści o godzinach spędzonych na zabawach w dzieciństwie, licznych przygodach, jakie przeżyła jako nastolatka, ekscytacji związanych z pierwszym polowaniem, czy też pełnej wzruszeń pierwszej miłości. Dlaczego? Ponieważ nawet jeśli cokolwiek z tych rzeczy miało miejsce w jej życiu, zwyczajnie ich nie pamięta.

Jej najwcześniejszym wyraźnym wspomnieniem jest obudzenie się z widokiem kilku par wlepionych w nią oczu należących do bandy pawianów. Wszystko przed tym jest dla niej wielką niewiadomą. Jedynie czasem, jest w stanie przywołać jakieś mgliste wspomnienia wypełnione chłodem, strachem, szumem wzburzonej wody i nawołującymi głosami, które wydają jej się jakoś znajome, lecz nie jest w stanie zrozumieć ich słów. Z biegiem czasu coraz mniej jest pewna, czy zdarzyło się to naprawdę, czy może było jedynie złym snem.

Wróćmy jednak do pierwszego zdarzenia, które pamięta dokładniej. Ocknęła się nagle, otoczona przez małpy, z których jedna niebawem poinformowała ją, że pawiany odnalazły ją ranną i nieprzytomną na brzegu rzeki. I że gotowe były pomóc jej wrócić do zdrowia, ale nie za darmo i po odzyskania sił zobowiązana będzie zostać z nimi i również odwdzięczyć się pomocą.
Jak wyjaśnił jej rozmówca, małpia banda trudniła się przede wszystkim rzemieślnictwem i handlem swymi wyrobami. Mimo wszystko ich życie nie należało do łatwych. Wielokrotnie już się zdarzyło, iż tych, którzy oddalali się od grupy czy to w celu poszukiwania surowców, czy też załatwiania interesów spotykał tragiczny los. W okolicy grasowali bowiem bandyci, którzy najwyraźniej upatrzyli sobie małpy za swój główny cel. Którym ona, jako zwinny i szybki gepard z pewnością będzie w stanie szybko i sprawnie umknąć. W zamian za udzielenie tej dość ryzykownej przysługi zyska miejsce wśród małpiej bandy, własne miejsce, które będzie mogła nazwać domem oraz, jeśli sobie tego zażyczy, również możliwość nauki u jednego z najlepszych małpich rzemieślników.
Samica przystała na ten układ, głównie z wdzięczności wobec małp, że nie zostawiły ją samą na pastwę losu.
Spytana o imię przedstawiła się jedynym, jakie pamiętała, choć nie miała pewności, czy na pewno należy ono do niej. Jioni.

Kolejne miesiące przebiegły zgodnie z planem. Pod okiem pawianów wróciła do zdrowia i mogła zająć się wywiązywaniem się ze swojej części umowy. Od tamtej pory towarzyszyła pawianom ruszającym na wyprawy po surowce, by w miarę konieczności być gotową szybko z nimi umknąć bądź też odwrócić uwagę bandytów od towarzyszy. Pełniła również funkcję dostarczyciela, nieraz udając się i z gotowymi wyrobami z dala od jej teraźniejszego domu, by tam je sprzedać. Na szczęście małpy były na tyle uczciwe, by dzielić się z nią zarobkiem.
Niejednokrotnie była zmuszona uciekać, przedzierać się przez niebezpieczne okolice, czy sprytnie wydostać się z pułapki. Raz udało jej się nawet i pozbyć kilku ścigających ją hien - bandytów, wabiąc ich nad skraj niebezpiecznej przepaści. Zwinna gepardzica zdołała w ostatniej chwili zmienić kierunek biegu, lecz nie można było tego samego powiedzieć o jej prześladowcach, którzy runęli w przepaść. Trzeba przyznać, że mimo tego, iż mowa tu była o zbirach, którzy niejedno mieli na sumieniu, świadomość, że przyczyniła się do ich śmierci wywołała w jej sercu jakieś nieprzyjemne ukłucie.

Niemniej pawianom bardzo to zaimponowało. Spytano ją, co chce w zamian za swój wyczyn. Ona wówczas podeszła do jednego z najlepszych rzemieślników i poprosiła o naukę. Ten się zgodził, w końcu na początku ich współpracy zakładano taką możliwość. Od tej pory miała stać się kimś więcej, niż tylko chłopcem na posyłki i, jeśli oczywiście sobie poradzi, stać się ważniejszą częścią małpiej społeczności.
Początkowo nauki szły jej dość topornie, bowiem brak chwytnych łap, jakie posiadały małpy okazał się niejako problemem. Jednakże dość szybko nauczyła się, jak zastępować je zębami i pazurami. Dokończyła więc szkolenie w zamierzonym czasie, stając się pełnoprawną rzemieślniczką. Co prawda daleko jej jeszcze do mistrza, lecz jest na całkiem dobrej drodze.

Jednakże dotychczasowy spokój skończył się nagle i boleśnie. Pewnego razu, gdy wracała z kolejnej wyprawy powitały ją wrzaski od strony małpiego obozu. Okazało się, że rozbójnicy, zapewne wściekli za swe wielokrotne niepowodzenia, postanowili zaatakować grupę pawianów znienacka, powybijać kogo się da i ukraść łupy. Jioni i jej towarzysze rzucili się na ratunek. Gepardzica skoczyła na pierwszego z brzegu bandytę - pokrytego bliznami szakala, popychana złością i strachem o swych przyjaciół. Zdołała odgryźć mu ucho zanim jego towarzysze mu pomogli, spychając samicę z grzbietu psowatego. Próbowała walczyć, lecz nie miała szans z licznym wrogiem. Koniec końców zmuszona została do ucieczki.

Biegła na oślep, z łzami w oczach, opłakując swych niedawnych przyjaciół. Wiedziała, że wiele pawianów zginie, nieliczny uciekną precz, a ich dotychczasowy dom zostanie splądrowany. Przerażona i wściekła na siebie, że nie zdołała nijak im pomóc, podążała przed siebie dopóki łapy nie odmówiły posłuszeństwa. Potknęła się wówczas i padła boleśnie na ziemię, turlając się z dół jakiegoś porośniętego drzewami pagórka. Gdy wreszcie się zatrzymała i podniosła głowę ujrzała na horyzoncie skałę. Skałę w tej krainie znaną jaką Lwią. Z jakiegoś powodu wydała jej się ona dziwnie znajoma, wywołała lawinę dziwnych, nieznanych jej do tej pory, mglistych wspomnień. Choć nie była do końca pewna, czy były to prawdziwe wspomnienia, czy też jakieś przypadkowe fragmenty jakiegoś snu bezwiednie wstała i ruszyła w tamtą stronę, gnana jakimś trudnym do wytłumaczenia przeczuciem.

Przybywając nie mogła wiedzieć, że późniejsze miesiące przyjdzie jej spędzić na ukrywaniu się i ciągłej ucieczce, żyjąc w ciągłym strachu i zrywając się do biegu na dźwięk każdego szmeru. Teraz, gdy wygląda na to, że wszystko wróciło do normy postanowiła kontynuować swoje poszukiwania prawdy o sobie.

[Praojciec]

Roar!
Na zniszczonych przez inwazję ziemiach pojawiła się nowa dusza. Tego dnia wicher musnął sylwetkę Jioni, wywołując pozytywne odczucia. Obyś znalazła dobre dusze w tej krainie.


Na dobry początek twojej przygody dostajesz 3450 PU. Dodatkowo za swoje słabości otrzymujesz 200 PU. Twój dotychczasowy rozwój postaci został wyliczony na 200 PU oraz drugi poziom umiejętności "rzemieślnictwo". Swoje punkty umiejętności możesz rozdysponować w tym temacie.

[Praojciec]

Nazwa umiejętności: Rzemieślnictwo
Poziom: 2
Nadprogramowe PU przydzielone do umiejętności: ---

Nazwa umiejętności: Tropiciel
Poziom: 4
Nadprogramowe PU przydzielone do umiejętności: ---

Nazwa umiejętności: Skradanie
Poziom: 2
Nadprogramowe PU przydzielone do umiejętności: ---

Stan PU: 50