Niech ktoś spróbuje na chmurze złapać mnie! {Theluji & Sikhanir}

[Theluji]

Wysłuchała go z pokerową miną, nie zdradzając, czy słowa @Sikhanira jakkolwiek wywarły na niej wrażenie (pozytywne bądź również negatywne). Trwała więc tak w bezruchu, nadal równie bacznie go obserwując. Wciąż próbowała go rozgryźć. Niemniej było w nim coś całkiem pociesznego, co - być może! - było paskudnie złudne oraz zdradzieckie. Chęć otwarcia do kogoś pyska jednak była o wiele, wiele silniejsza.
- Więc... Gdzie to miejsce randki? Może będę w stanie wskazać ci nieco... bezpieczniejszą... drogę - zaproponowała, niedbale i pozornie obojętnie. Jednak... Po prawdzie... Co miała lepszego do roboty? Samiec też wydawał się mieć - jak to mówią - cztery lewe łapy, więc chyba nie czuła się zagrożona z jego strony.

[Sikhanir]

Zaśmiał się nerwowo na słowa Theluji. Podrapał się nawet z zakłopotaniem po czubku łba, potem jeszcze potarł łapą policzek.
— A tam, zaraz randka. Po prostu koleś uratował mi dupsko i się nieco zakumplowaliśmy ostatnio, ale to wiesz... nic poważnego, znaczy... Nie w TAKIM znaczeniu — tłumaczył się nieskładnie, próbował odwrócić sytuację. Dobrze, Dumat był mu w pewnym sensie bliski. Ale raczej nie nazwałby tego spotkania randką. Po prostu obiecał, że wróci i zamierzał to zrobić, tylko jakoś tak wychodziło mu nieco średnio. Delikatnie mówiąc!
— W każdym razie muszę się dostać w okolicę Kościanego Szczytu. To te góry, na... — zawahał się. — Na wschodniej północy, o — powtórzył dokładnie instrukcje Dumata. A przynajmniej takiego był zdania!

[Theluji]

Dobra, @Sikhanir jednak był nieformowalny. Nawet nie próbował udawać, że cokolwiek ogarnia. Wypuściła powietrze, kręcąc czerepem z czymś na kształt pobłażania w czerwonych ślepiach. Lew wydawał się jej, niestety, zwyczajnie tępawy. Być może popełniła błąd i oceniła go nieco zbyt szybko, niemniej każdym kolejnym słowem... No, cóż, samiec sobie po prostu nie pomagał. Jego relacja z tym, z kim miał się spotkać, też jakoś przestała ją interesować. Cóż, może liczyła na jakieś pikantne ploteczki, których zas nie otrzymała?
- Północnym wschodzie - poprawiła z automatu, cierpiętniczym westchnieniem wypuszczając nagromadzone w płucach powietrze. - Kawał drogi stąd, kilka dni wędrówki najmniej. Mogę cię kawałek odprowadzić, jeśli masz ochotę - zaproponowała lekkim tonem, zastanawiając się jednocześnie, czy nie będzie tego żałować.

[Sikhanir]

— No! — odparł od razu na pierwszą wypowiedź.
— Właśnie tam, mówię przecież. Ale no... Nieważne, czy to północny wschód czy wschodnia północ, najważniejsze chyba, że doszliśmy do porozumienia i się dogadaliśmy — uśmiechnął się szeroko. Nie jakoś złośliwie, bo hej, nie miał tego w zwyczaju. Grymas zupełnie nieszkodliwy, całkiem serdeczny i wesoły, po prostu.
— W sumie tak zapamiętałem tą trasę jak nią szedłem. Długa. Nie chciałbym też nadwyrężać twojej dobroci i męczyć cię podróżą. Wskaż mi kierunek, daj jakieś wskazówki jak tam dojść i chyba dam sobie radę! — rzucił i wypiął dumnie pierś, bo taki był dzielny, że postanowił sam tam iść! Naprawdę cenił jej towarzystwo, lecz nie chciał, by musiała się fatygować. Doceniał jednak jej pomoc.

[Theluji]

Westchnęła, przeciągnęła się, przeniosła wejrzenie na samca. Być może, mimo jego domniemywanej ułomności, zaczynała go nawet trochę lubić. Prawdopodobnie winnym było to, jak dawno nie miała okazji obcować z lwami i jak mocno za tym tęskniła. Uśmiechnęła się delikatnie.
- I tak nie mam nic lepszego do roboty - rzuciła zdawkowo, wzruszywszy niedbale barkami. W międzyczasie przewertowała znane jej szlaki i rozważając, którędy byłoby najlepiej się udać. - Jeśli ruszymy w górę Rzeki Królów, trafimy w góry bez problemu. Prosta droga, nawet ty nie dasz się rady zgubić, jeśli będziesz się trzymać brzegu - wyjaśniła, uśmiechając się nieco kąśliwie.

[Sikhanir]

Pokiwał mordką. Takie "dobra, dobra". Oczywiście cały czas uśmiechał się pod nosem.
— Ty mnie jednak nie doceniasz! Mnie i moich zdolności — odniósł się do tego, że zdaniem samicy nawet on nie dałby się rady zgubić, idąc zgodnie z biegiem rzeki. Brzmiało logicznie. Rzeka musiała mieć gdzieś swoje źródło, ta jedna widocznie miała źródło właśnie w okolicy Kościanego Szczytu. Teoretycznie więc gdyby szedł krok w krok przy brzegu, nie miał szans się zgubić. Ale ile to już razy zrobił coś, czego teoretycznie miał nie mieć szans zrobić?
— Ale jeśli naprawdę masz ochotę się ze mną przespacerować kawałek, będzie mi bardzo miło — przyznał, skinął się przed nią dość nisko.

[Theluji]

Po prostu się zaśmiała, kiedy zarzucił, iż go nie doceniła. Cóż, jakoś trudno byłoby się jej z tym kłócić, bądź co bądź. Pokręciła lekko pyszczkiem, rzuciła też coś w rodzaju przeprosin, chociaż wesołość nieco zdeformowała wypowiadane przez nią słowa. Zakołysała lekko ogonem. Brakowało jej innych lwów. Zwłaszcza, że kiedy to całe zamieszanie się zaczęło, była raptem podrostkiem. Dość istotny etap w życiu każdej istoty, która posiada jakikolwiek zalążek osobowości.
- Dobra, dobra, już tak mi się nie kłaniaj... - rzuciła, odrobinę skrępowana zachowaniem @Sikhanira. Z drugiej jednak strony zrobiło jej się jakoś tak ciepło na serduszku, gdy samiec zachowywał się wobec niej tak... miło. Uśmiechnęła się więc, odruchowo i naturalnie. - Lepiej ruszaj tyłek, im szybciej ruszymy, tym szybciej dotrzesz na miejsce - w ostatniej chwili powstrzymała się przed uwagą typu "tym szybciej się ciebie pozbędę". Jakoś... Chyba nie miała ochoty się go pozbywać...

[Sikhanir]

— Jasne, masz rację — przyznał. Skinął potakująco pyszczkiem. W końcu z pewnością Theluji miała lepsze rzeczy do roboty, nawet jeśli z grzeczności mówiła coś innego, żeby nie miał wrażenia, że od czegoś ją odciąga. Doceniał tą uprzejmość, chociaż chyba uważał ją za zbędną. Wskazała mu kierunek, dalej powinien sobie poradzić. Był w końcu dorosły.
— Może po drodze opowiesz mi coś o sobie? Skoro już jesteś na mnie skazana... — uśmiechnął się szeroko, powoli ruszając w drogę.

[Theluji]

Ruszyła z nim, bo na co miała czekać? Zaraz jednak zatrzymała się gwałtownie, bo w jej łebku znów pojawiła się ostrzegawcza lampka. Dlaczego lew chciał, aby coś o sobie opowiedziała? Zanim jednak popadła w paranoję, zaczęła sobie to tłumaczyć i próbować racjonalizować. W końcu @Sikhanir wydawał się być - po prostu - gadatliwym i towarzyskim lewkiem. Prawdopodobnie więc źle się czuł w ciszy. To wszystko. Na szpiega był za głupi. Chyba, że to wszystko było właśnie specjalnie i miało na celu uśpienie jej czujności? Nie, nie chciała w to wierzyć. Za mocno się nakręcała. Wariowała od samotności.
- Urodziłam się, jak mówiłam, całkiem niedawno, w okolicy Kaskady z kamienia. Wodospad, może przechodziłeś niedaleko albo miałeś okazję go zobaczyć. To było dawno temu, jeszcze zanim pojawił się Wódz, H'runowie i co tam jeszcze się przewinęło. Wtedy ta kraina wyglądała całkiem inaczej, istniało kilka stad, które nie przetrwały jednak tej próby.... - zaczęła więc, na koniec wyraźnie posmutniała. Położyła lekko uszy, zwiesiła smętnie ogon. Tęskniła a tamtymi czasami!

[Sikhanir]

Nie szedł za szybko, bo nie chciał narzucać jakiegoś przesadnego tempa. No i fajnie byłoby spędzić z lwicą troszkę więcej czasu. Wydawała się całkiem sympatyczna, więc dlaczego nie? Zwłaszcza, że był kimś, kto uwielbiał przebywać w towarzystwie. Tutaj Theluji się nie pomyliła ani trochę.
— Tak, Dumat też coś mi o stadach opowiadał. Znaczy... Dumat to ta osoba, z którą mam się spotkać. Należał kiedyś do Mrocznego Bractwa, stada założonego przez jego matkę. Słyszałaś coś o nim? Bo rozumiem, że ty pochodzisz z innego stada, skoro urodziłaś się zupełnie gdzieś indziej. No, chyba, że źle myślę, to przepraszam — zaczął gadać, jak to on.