W górach [Loki]

[Mistrz Gry]

Podejrzenia Lokiego mogły okazać się słuszne nawet szybciej niż by się tego spodziewał. Nagle, jakieś kilkaset kroków z tyłu dało się słyszeć przeciągły ryk, na dźwięk którego do lotu zerwało się stado ptaków. Ile sił w skrzydłach przeleciały nad głową lwa. Po tym na powrót zapanowała całkowita cisza, lecz nie ulegało wątpliwości, że ktoś jest z tyłu.

[Loki]

Niemalże się wzdrygnął. Niemalże, bo jednak jeszcze panował nad takimi odruchami, zwłaszcza w trakcie polowania. Czy tam... nieudanego polowania. Czyżby w ogóle wybrał złe miejsce na łowy? Unikał konfrontacji, gdy ta nie była konieczna, jednak teraz, po przejściu takiego kawału drogi, jakoś nie widziało mu się wracać z pustymi łapami. Dlatego też odwrócił się w stronę przeciwną - w stronę, z której dobiegał ryk - i wyszedł z zarośli. Otrzepał się i skierował się w tamtą stronę - powoli, by czasem nie wpaść na właściciela głosu. Wypatrywał.
Co prawda przywdział na pysk swój typowy, leniwy uśmiech, jednak tym razem nie obejmował on oczu, a sam Loki nie kwapił się, by zamaskować tę iskierkę irytacji w jego różnobarwnych oczach, widoczną dla uważnego obserwatora. Zastanawiał się, czy to był ten sam osobnik? Śledził go? Czy może to był jeszcze inny typ?
Bycie rozdrażnionym nie było w stylu Lokiego, ale... on sam należał raczej do tych leniwych istot, a jednak trochę się tu nałaził, powspinał...! A tu nic nie znalazł!

[Mistrz Gry]

Tymczasem właściciel głosu coraz bardziej zbliżał się do Lokiego. Kryjąc się pomiędzy roślinnością, przemykał szybko w stronę białego lwa. Góry zawsze przyciągały wszelkiej maści szaleńców i wyrzutków, a grasujący tu osobnik należał co najmniej do jednej z tym kategorii. Gepard Unyo, bo właśnie o nim była tu mowa z dzikim uśmiechem na pysku węszył, wdychając zapach Lokiego. Przez jego głowę przemykały tysiące myśli, co można by zrobić z takim zagubionym lwem, a zaledwie połowa z nich napawała optymizmem. Nie znaczy to, że zamierzał zabijać intruza. Co to, to nie. Ale darmową rozrywką nie pogardzi.
Loki był coraz bliżej, więc moment był idealny. Unyo wyskoczył zza drzewa, zastępując drogę białemu.
- Ha! Mam cię! - zawołał - Czego tu szukasz?

[Loki]

Zatrzymał się gwałtownie i odskoczył odruchowo w tył, by zwiększyć dystans pomiędzy sobą a... gepardem? Wcześniejsza irytacja została zastąpiona zaskoczeniem, nawet otworzył na moment szeroko oczyska. Spodziewał się jakiegoś drapieżnika, ale nie geparda. W dodatku takiego odważnego. Chyba musiał mieć jakieś odchyły, żeby zastępować drogę lwu, zwłaszcza tak wyrośniętemu?! A może była tu jakaś grupka? Loki zmarszczył brwi.
- Zwierzyny. - odpowiedział, przyglądając się kotowatemu sceptycznie. Choć też takie zlustrowanie wzrokiem rozmówcy mogło mu coś o cętkowanym powiedzieć - chyba, że jego ciało wpisywało się w "standardowego, przeciętnego geparda". - Ale narobiłeś tu tyle hałasu, że wszystko pouciekało, panie gepardzie. - Co prawda styl wypowiedzi białego pozostawał dla niego typowy, luźny, jednak nie użył już żadnego ze swoich zwyczajowych leniwych uśmiechów. W każdym razie spotkanie było na tyle dziwne, że Loki szybko postanowił wyłożyć kawę na ławę: - Czego może chcieć gepard od lwa?

[Mistrz Gry]

Gepard wyszczerzył zębiska i oblizał się zamaszyście na wspomnienie zwierzyny. W oczach Lokiego wyglądał jak typowy przedstawiciel gepardziego gatunku. No może poza faktem, że był lekko wychudzony, a jego sierść już od dawna nie zaznała kąpieli.
- Ja... ja nie... to przez ciebie! Tak! - Unyo uważał siebie za wytrawnego łowcę, więc oczywiście, że nigdy nie spłoszył by zwierzyny.
- To ty jesteś cały biały, że się świecisz jak świetlik jakiś albo inne diabelstwo. Widać cię aż hen, hen stamtąd - wskazał w bliżej nieokreślonym kierunku.
- Nie chcę niczego od ciebie. Przecież to nie ja wparowałem na twoje tereny. - gepard oburzył się. Wiedział przecież, że przewyższa lwa pod każdym względem. I nic nie mogłoby przekonać go do zmiany zdania. Co więcej, poczuł potrzebę, by udowodnić białemu przybłędzie kto z ich dwójki jest lepszy.
- Za to ty chcesz czegoś ode mnie. Na pewno chcesz, żebym pomógł ci w upolowaniu twojej zwierzyny. - stwierdził jak gdyby był to fakt oczywisty i powszechnie znany.