Wyścig Zbrojeń [Ra]

[Mistrz Gry]

Niestety oba osobniki wyglądały na perfekcyjnie zdrowe bez żadnych mankamentów do wykorzystania. Nie żeby Ra jakoś bardzo to przeszkadzało, natychmiast skierował swój cichy chód w stronę bliższego, nieco większego. Zrobił wszystko co doświadczony łowca powinien. Zaszedł zebry od zawietrzne, wykorzystał ukształtowanie terenu i obecność roślinności, by zbliżyć się do nich jak najbardziej. Uważnie prześledził wzrokiem ruchy swojego celu i kiedy ten znalazł się wystarczająco blisko, skoczył tak jak tylko lampart potrafi. Niestety tym razem łowieccy bogowie sprzysięgli się przeciwko niemu, albo po prostu miał pecha. Ogier wybrany na ofiarę sam nastąpił na kawałek gałązki i trzaśnięcie sprawiło, że odskoczył kilka centymetrów. Wzmogło też jego czujność na tyle, że dostrzegł lecącego już Ra. Nie miał szansy w pełni go uniknąć, ale wystrzelił tylnymi kopytami w jego stronę jak jakiegoś rodzaju pociskiem. Zamiast wylądować na grzbiecie i wgryźć się w szyję, lampart dostał kopytem w brzuch i ugryzł dość mocno prawą tylną nogę zebry. Oczywiście jak można sobie wyobrazić, to nie postawiło w korzystnej sytuacji. Zebry niemal natychmiast wyrwały się i zaczęły ucieczkę. Jego cel nieco kulejąc i biegnąć znacznie wolniej. Ra musiał go dopaść w biegu i spróbować już więcej nie niszczyć cennej skóry. Na szczęście na nodze nie było aż tak dużo pasiastego materiału.

[Ra]

Po tym kopniaku lampart aż musiał zacisnąć zęby... a zrobił to na nodze tej cholernej zebry. A niech to szlag! Co prawda to w innych miejscach tego zwierzaka było więcej skóry - na bokach, brzuchu, grzbiecie - ale jeszcze nie wiedział, ile będzie musiał jej dokładnie wykorzystać. Ale przynajmniej zdobycz była duża. Choć "niech to szlag" dotyczyło także tego, że nie udało mu się szybko zakończyć polowania. Zdobywania materiałów.
Ale nie było czasu, by się zastanawiać nad skórą czy kopniakiem - udało mu się chociaż spowolnić roślinożercę, więc może tym razem to było to?
Ra oczywiście popędził za upatrzoną ofiarą, tym razem próbując ją zajść bardziej od boku, może by uniknąć kolejnego kopniaka... tak, ale głównie, by po prostu mieć więcej czasu na wybicie się i ponowienie próby skoczenia na ofiarę - no i z tej pozycji szyja będzie przecież bliżej. Było to ponowienie lamparciej strategii - celem jego kłów była szyja, a czarne łapy miały posłużyć do przytrzymania się zebry.

Test Zręczność vs Zręczność:

Ra (Zręczność 60 ):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
30, 29, 45

Zebra ofiara (Zręczność 40 (-10 za rany)):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
1, 4, 9

[Mistrz Gry]

Na nieszczęście dla zebry lamparty na krótkich odcinkach biegały jak szalone. Ra bez najmniejszego problemu dogonił swój cel i zaszedł go od boku. Co prawda uciekający ogier nawet nie miał chwili by pomyśleć o kolejnych kopniakach, ale i tak bezpieczeństwo było bardzo ważne. Nie czekając zbyt długo lampart dostał się na odpowiednią pozycję i wyskoczył wysoko w powietrze, by jak śmierć we własnej osobie spaść na przerażoną zebrę. Ra gładko wylądował na grzbiecie ofiary i jednym płynnym ruchem zacisnął swoje szczęki na jej szyi. Nie minęło dużo czasu i paskowany koń już leżał na ziemi obficie tryskając krwią. Po jego szczęśliwszym towarzyszu nie został nawet ślad. Skóra nie była nawet tak bardzo zniszczona chociaż oczywiście zniszczenia w okolicach karku były spore i bardzo wyraźne. Ra trudno było ocenić czy tyle materiału wystarczy, ale na oko powinno być dobrze. Teraz musiał zdecydować czy samemu zająć się skórowaniem ryzykując naruszenia innych elementów przyszłego pancerza, czy jednak dowlec truchło do małpy i jej pozostawić krwawą robotę.

[Ra]

Oblizał pysk, stojąc nad swoją ofiarą. Zapewne i obiadem i materiałem. Co prawda w przeszłości podejmował próby skórowania, jednak gdyby coś poszło nie tak... wolał jednak zawlec zebrę z powrotem na miejsce, bo nie widziałoby mu się znowu czegoś szukać, jakby oskórowanie mu nie wyszło. A tak to i odświeży pamięć, obserwując małpę. No o ile ten małpiszon nie stwierdzi, że ma skórować zebrę pod jego okiem, ale to też mogłaby być dobra praktyka.
W każdym razie nie namyślając się długo, Ra chwycił ciało zwierzęcia za kark, skoro i tak skóra tam już nie była w najlepszym stanie i rozpoczął znowu wędrówkę wgłąb dżungli, zerkając przy tym uważnie, by ta skóra nie została bardziej poharatana przez jakieś ostrzejsze gałązki czy inne rzeczy.

[Mistrz Gry]

Nie minęło dużo czasu kiedy Ra powrócił pod obalone drzewo wraz ze swoją zdobyczą. Skóra na zebrze trzymała się wciąż nieźle i na oko lamparta była jedynie nieco naruszona. Biały pawian już na niego czekał. Zeskoczył z wyższej gałęzi, wywinął parę fikołków i wylądował tuż przed Ra. Następnie małpiszon bez żadnego słowa rozpoczął oględziny trupa.
- Tak, tak. Widzę że modna z ciebie bestia, zbroja w paski to hit sezonu. Coś z tego dam radę zrobić, a to coś to będzie arcydzieło - Rambanban zachichotał szczerząc się jak oszalały i machnął parę razy ogonem.
- Zaraz biorę się do pracy, ale najpierw piosenka. Zaśpiewaj coś ładnego, żebym miał motywację do działania -na nieszczęście lamparta pawian pamiętał o ich dziwnym układzie i nie wyglądał jakby chciał ruszyć palcem bez żądanej muzycznej zapłaty.