Wizyta kontrolna [Danusia i Nabo]

[Danuta]

Zgadzała się z diagnozą Nabo, mimo że choroby duchowe nie były jej najmocniejszą stroną. Owszem, z zamkniętymi oczami potrafiłaby wyleczyć takie klątwy jak amnezja czy trupi skurcz, które dawały fizyczne objawy, ale do spraw duchowych podchodziła z dystansem. Nauki o duchach serwowane jej przez wuja dotyczyły zwykle przyzywania ich do celów co najmniej szkodliwych lub wypędzanie ich siłą, co niekoniecznie kończyło się dobrze dla chorego.
Pokiwała łbem, przyznając rację szamanowi.
- Nie mam żadnych ziół, które by się mogły do tego nadać i nie jestem pewna czy w całej tej sytuacji ze stadem będę mogła teraz ot tak sobie wyruszyć na drugi koniec krainy po ziółka. - ostatnimi czasy wystarczająco nadwyrężała cierpliwość Tiba i przeczuwała, że chwilowo może nie być skłonny na spełnianie jej zachcianek.
- Do ciebie tym bardziej nie zamierzałam przychodzić. - rzekła opryskliwie. Zaraz jednak się uspokoiła i spojrzała spokojnie na rudzielca.
- Athastan od razu wygadał by wszystko Tibowi, a on i tak już uważa że jestem szalona. Pewnie by mi zabronił wychylać się z jaskini w obawie, czy komuś nie zrobię krzywdy. A Shani jest teraz zbyt zajęta swoją dzieciarnią, żeby znaleźć dla mnie czas. Nie mówiąc już o tym, że na pewno nie utrzymałaby tajemnicy przed bratem. - wyjaśniła.
- Dobra, czas na konkrety. Jakich ziół będziemy potrzebować?

[Nabo]

-I to wcale nie tak, że sprzedałaś swoje zioła, żeby kupić sobie nową torebkę, co nie? - zapytał wyraźnie rozbawiony, jednocześnie spoglądając na daturową torbę. Była to idealna okazja by zarzucić jakimś seksistowskim żartem, ale z niewiadomych powodów, szaman odpędził od siebie tę pokusę.
-A mimo to prosisz mnie o pomoc? - rzucił, uśmiechając się przy tym szeroko., po czym wysłuchał wywodu lwicy. Wychodziło na to, że w jej mniemaniu miał najmniej szacunku i zaufania do władzy ze wszystkich lwioziemców. Cóż, bardzo słuszny wniosek.
-Jeżeli chodzi o zioła to piołun powinien w zupełności wystarczyć- odparł, bez chwili wahania. Oczywiście Nabo zdał sobie sprawę, że nieco mija się z prawdą, bo potrzebny był jeszcze drugi składnik, ale jakoś nie widziała mu się wycieczka w góry. Poza tym, co może pójść nie tak?
-Powinniśmy go znaleźć na pustkowiach, albo jakimś innym zadupiu…sam już do końca nie pamiętam- spojrzał na lwicę spojrzeniem, które prosiło by tak potwierdziła albo obaliła jego przypuszczenia.

[Danuta]

Zmierzyła grubasa wzrokiem, który mógłby wywiercić dziurę w jego mózgu, gdyby oczywiście go posiadał.
- To nie jest torebka pacanie. - odwarknęła - To jest torba do zbierania ziół. Nie będę nosić w zębach trucizn, choć tobie bym polecała. - jeszcze do wczoraj nie sądziła, że ma aż takiego pecha skoro trafiła akurat na Nabo.
- Nie miałam zamiaru cię prosić. Ale skoro już wiesz... to tak. - ciężko jej to przeszło przez gardło. - A ty mi pomożesz, bo jesteś milusim szamanem, który uwielbia nieść pomoc potrzebującym. - zadrwiła. Wiedziała czego rudy może zażądać w zamian. Receptura na domowej roboty wysokoprocentowy trunek jej wuja była niemal owiana legendą. A znała ją tylko ona.
- Jesteś pewien? Wydaje mi się, że jedno ziółko to dość mało na cały rytuał. Nie potrzebujemy przypadkiem też cedru? - zapytała podejrzliwie.
- Tak, piołun rośnie na pustkowiach. - jej wiedza o ziołach była znacznie lepsza niż ta o odczynianiu klątw. - Będziemy musieli tylko wymyślić dobrą wymówkę, dlaczego nagle chcemy pójść we dwójkę na drugi koniec krainy. - już wyobrażała sobie ten drwiący uśmieszek Tiba, kiedy powie że razem z Nabo urządzają sobie samotną wyprawę.

[Nabo]

Widząc w jaki sposób Danusia się na niego patrzy, Nabo zaśmiał się pod nosem.
-Jasne tak to sobie tłumacz. W każdym razie bardzo ładna torebka- dodał, uśmiechając się przy tym złośliwie.
-Wiesz, ze swoją masą musiałbym sporo się tego najeść, żeby coś mi się stało- powiedział z wyraźną dumą, chociaż w głębi duszy wiedział, ze jedzie po samym sobie. Cóż, jeżeli księżniczka w końcu się znajdzie to w najgorszym wypadku zostanie nadwornym błaznem.
-Skoro sama się na tym tak dobrze znasz, to po co prosisz mnie o pomoc?- odparł unosząc przy tym prawą brew.
Na wzmiankę o wymówce Nabo zaśmiał się pod nosem i wbił wzrok w ziemie, bo jego spaczony umysł podsunął mu w tym momencie wielce nieprzyzwoity pomysł.
-Po prostu powiemy grubasowi, że idziemy na poszukiwanie ziół. A we dwójkę zawsze bezpieczniej- powiedział , gdy udało mu się odpędzić od siebie wszystkie kosmate myśli.

[Danuta]

Starała się nie okazać po sobie rosnącej irytacji wobec Nabo. Szczególnie po jego "komplemencie".
- Jako specjalistka od zdrowia i medycyny, potwierdzam. Jesteś gruby. - odpowiedziała profesjonalnym tonem, oceniając wzrokiem fałdki na bokach szamana i powstrzymując się od złośliwego uśmieszku.
Słysząc pytanie, straciła jednak nieco humor. Wspomnienia z szamańskiego szkolenia nie należały do najprzyjemniejszych. Inne zresztą też.
- Jeśli znowu dostanę ataku, nie będę w stanie nic sama zrobić. Jeśli duch wymknie się spod kontroli może utrudniać rytuał. Dlatego nie mogę zrobić tego sama. - wyjaśniła, nie przyznając się że wcale nie była aż taką specjalistką w wypędzaniu duchów. Od śmierci wuja wolała nie mieć z nimi nic wspólnego, bo jego duch raczej nie był zadowolony na tamtym świecie.
W momencie kiedy zobaczyła minę Nabo, zrozumiała jak bardzo zły był to pomysł.
- Jeden niewłaściwy ruch i możesz pożegnać się z jakimś ważnym narządem. I wcale nie mam na myśli wątroby. - ostrzegła, choć zdawała sobie sprawę, że rudzielec był tylko mocny w gębie a poza tym nie stanowił większego zagrożenia.
- Mam nawet lepszy pomysł. Tib mówił ostatnio o jakimś trucicielu, który zabija krokodyle w okolicy. Jeśli wspomnimy, że na pustkowiu można znaleźć węgiel na odtrutki, sam nas wyśle w drogę. To jak, chwilowe zawieszenie broni?

[Nabo]

-Dziękuję, widzę, że nic nie umknie twojej uwadze mistrzyni spostrzegawczości – odparł sarkastycznym tonem, jednocześnie posyłając lwicy wredny uśmieszek.
-Nie jestem pewien czy aby na pewno tak to działa, ale rozumiem, że wolisz żeby zajął się tobą profesjonalista- rzekł dumnie wypinając przy tym pierś. Nabo rzadko miewał szansę na wkurzanie Datury więc zamierzał maksymalnie wykorzystać każdą nadarzającą się okazję. To, że nie raz wychodził przy tym na idiotę raczej średnio go obchodziło. Życie jest za krótkie żeby przejmować się takimi głupotami.
Słysząc ostrzeżenie Datury, Opiekun parsknął śmiechem.
-Masz na myśli moje nerki?- zapytał wesołym głosem.
-Serio wolę nawet nie myśleć o czym sobie pomyślałaś, skoro ostrzegasz mnie, że możesz mnie skrzywdzić- dodał uśmiechając się przy tym bezczelnie.
-Brzmi legitnie, zwłaszcza, ze grubas nie wygląda na zbyt inteligentnego i pewnie łyknie to jak małe lwiątko truciznę-
Swoją drogą ciekawe co za chory pojeb zajmował się truciem krokodyli? Opiekun z chęcią by go poznał .
Kolejna kwestia była już znacznie trudniejsza. W wolnej chwili Nabo zdąży przygotować całą masę złośliwych uwag, którymi miał zamiar obrzucić Daturę gdy nadarzy się do tego okazja. Z drugiej strony będą daleko od Lwiej Ziemi i to wie czy po drodze nie natrafią na jakiegoś Złoziemca albo inne podłe gówno. No cóż, będąc martwym nie można śmieszkować.
-Niech będzie – powiedział spoglądając lwicy prosto w oczy.
-Ale tylko na czas tej wyprawy, okej?-

[Danuta]

Nie miała więcej sił ani ochoty na droczenie się z Nabo, więc tylko wywróciła oczami i przemilczała jego uwagi.
- Tak, będziesz miał niepowtarzalną okazję zobaczyć swoje nerki na własne oczy. - odpowiedziała zrezygnowanym tonem. Czekał ją ciężki czas, jeśli będzie musiała spędzać go z Nabo.
- Ani myślę przeciągać tego dłużej. Załatwimy tylko ten drobny problem i wszystko wróci do normy. Ale najpierw mamy do odbębnienia nudne zebranie stadne, więc lepiej chodźmy. - oznajmiła i ruszyła w stronę Lwiej Skały. Może pozostało jeszcze coś do jedzenia.

ZT