Nocna polana

[Kisasi]

Myślała że trochę ich poobserwuje, a potem w samotności pożegna się z miejscem, w którym spędziła tyle czasu, lecz obcy lew nawet nie dał jej czasu na wyjaśnienia. Nie zamierzała z nim walczyć, był większy i na pewno silniejszy, ale za to ona była mniejsza a okolica obfitowała w gęstą roślinność. Może uda się jej spokojnie przemknąć między zaroślami w czasie gdy duży lew będzie miał z tym problem.
Długo nie walczyła, ale trening, który wbiła jej do głowy babka zostanie z nią do końca życia. W przeciwieństwie do lwa ona nie traciła czasu na gadanie. Szubko się obróciła próbując uskoczyć w stronę gęstych zarośli. Byle by tylko nie wyjść na otwarty teren. W razie czego kopniak w nos czy w oczy powinien spowolnić napastnika.

[Mistrz Gry]

Mechanika jak zawsze w spoilerze

► Pokaż Spoiler

Zręcznośc vs Zręczność

Maer'vu (Zręczność 60 (+10 za gwałtowny atak)):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
36, 47, 5

Kisasi (Zręczność 65 (+15 za taktyczną ucieczkę w krzaki)):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
2, 6, 14

Maer'vu wygrywa. Rzut na typ rany zadanej Kisasi (35% procent szansy na ranę ciężką (-10% za gęstą roślinność):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
70

Obrażenia zadane Kisasi (+2):

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
6

Gwałtowny atak Maer'vu, poprzedzony lakonicznymi słowami, na nieszczęście Kisasi dosięgnął swojego celu. Zanim zdążyła wskoczyć w najbujniejsze krzewy pazury samca wbiły się w jej grzbiet. Jednooki lew już miał rozorać jej grzbiet, ale nagle łapa zahaczyła mu o wystającą gałąź. W efekcie rana na plecach lwicy była bardzo powierzchowna. Kisasi odskoczyła parę kroków i schowała się w gęstych zaroślach. Grzbiet nieco jej krwawił ale nie aż tak był ją zdekoncentrować.

[Kisasi]

Nie wszystko poszło zgodnie z planem, ale udało jej się w końcu pozbyć lwa. Rana na plecach piekła nieprzyjemnie, lecz Kisasi starała się ją ignorować.
Kontynuowała swój bieg przez zarośla. Starała się trzymać nisko i przemykać między gęstwinami jak najszybciej mogła. Najważniejsze teraz to oddalić się stąd jak najszybciej, bo skończy się to gorzej niż tylko jednym zadrapaniem.

[Maer’vu]

Maer'vu warknął z satysfakcją, gdy jego pazury zagłębiły się się w grzbiet lwicy. Gorzej, że zahaczył łapą o jakąś gałąź i spadł z niej. Natychmiast się podniósł, akurat w odpowiedniej chwili, by zobaczyć, jak samica chowa się w gęstych zaroślach.
Nie zamierzał jej ścigać, samotna lwica nie stanowiła zagrożenia, a płytkie rany na grzbiecie stanowiły chyba wystarczające ostrzeżenie, by zrezygnowała z zapuszczania się na terytorium Legionu ponownie.
Zaryczał jednak, aby jeszcze bardziej ją odstraszyć i przy okazji, jeszcze raz poinformować wszystkich innych intruzów, że góry już do kogoś należą.

[Kisasi]

Czując, ze lew jej nie śledzi zwolniła po jakimś czasie z szalonego pędu do zwykłego biegu, ale nie zatrzymała się póki całkowicie nie opuściła terenu gór.

/zt

Krwawienie: -3HP

[Maer’vu]

Nie zawracał sobie głowy zlizywaniem krwi z pazurów, stojąc jeszcze długo w bezruchu, chcąc się upewnić, czy lwica naprawdę odeszła. Gdy uznał, że tak, ruszył spokojnie przed siebie, chcąc znaleźć brata i pozostałych. Powinien im powiedzieć o intruzce, aby zachowali czujność; w końcu mogli się pojawić kolejni nieproszeni goście.

z/t

[Hazir]

Hazir po uroczystości nie miał zamiaru wracać w tereny górskie dlatego poszedł na nocna polankę żeby odpocząć od patrolu i polowania jaką zrobił przed kilkoma minutami. Położył się przy drzewie lekko zasypiając w najlepsze. Prawdopodobnie brat będzie go szukał mając pretensje o nie wiadomo co.

[Hazir]

Twórca Umarłych przestał w końcu leżeć na terenach doliny bo ile do cholery można pomyślał wtedy uznał, że trzeba znalezc w końcu brata.

z.t

[Bjørn]

Był pewien że za suchym drzewem musi skręcić w lewo, a może jednak było to prawo? Albo to nie to suche drzewo?
Gdyby myślami był tam gdzie powinien, z pewnością dawno już wróciłby do domu... Domu, taa.
Zatrzymał się na chwilę i usadowił zadek na miekkiej kwiecistej podusi patrząc w niebo z zadumą.
Jak to z tym światem jest. Próbował tylko znaleźć swoje miejsce w jakiejś społeczności, mieć kogoś i być kimś dla pewnej osoby, a zginęły lwy i znów został sam.
Może niedobrym pomysłem było zbliżać się do kogoś? Może przynosi pecha, albo śmierć wybrała sobie go na pupila i zazdrośnica nie chciała się z nikim nim podzielić?
Szczerze, to ciężko było myśleć mu inaczej w obecnej sytuacji.

Odpocząl chwile ruszając dalej, z głową pełną wątpliwości i szarych chmur.
ZT

[Tunu]

Zmęczyła się trochę i było zimno.
Nie znalazła siostry, ale sama za to się zgubiła. Usiadła przy drzewie i skuliła się, aby się ogrzać. Posiedzi chwile... albo jednak poleży... i pójdzie.... zasnęła. Machnęła uchem i ziewnęła przez sen. Przynajmniej już jej nie było zimno.
Śniła o tym, jak znalazła Jasmin i wróciła z nią na Lwią Ziemie. Wszyscy jej dziękowali i została królową, a Sarina odeszła ze stada. Naprawdę piękny sen... Tak rządzić i wszyscy się ciebie słuchają.. to jest życie. Postanowione!
Tunu znajdzie Jasmin i zostanie królową! Ale teraz.. chwile pośpi.