Na ratunek [Furaha] (zakończona)

[Mistrz Gry]

Akcja ma na celu potwierdzenie umiejętności medycznych Furahy i po jej zakończeniu otrzyma on tytuł szamana. Na czas akcji Furaha otrzymuje po 1 sztuce każdego zioła leczniczego, z których może korzystać.

Las namorzynowy należy do jednego z najbardziej tajemniczych miejsc w krainie. Labirynty pnączy i rosnących do góry wbrew wszelkim prawom korzeni sprawiają, że trudno tu poruszać się szybko, nie narażając się na bolesny upadek.
Dziś znalazł się w tym miejscu pewien białogrzywy lew, który samotnie przemierzał las.

@Furaha

[Furaha]

Lew przemierzał spokojnie las. Był inny niż zwykłe. Te korzenie... Potrafił w miarę dobrze poruszać się po gałęziach- jak na lwa. Pomagało w tym mu jego zgrabna linia i brak pełnej grzywy. Nie ma nic gorszego niż mokra ciężka grzywa. Rozglądałem się dookoła. Chciałem odnaleźć geranium. Powinno rosnąc w tym lesie. Może nie w aż tak mokrym zakątku ale i taki trzeba pokonać aby dotrzeć do dobrego miejsca. W końcu zioła, które rosną od tak widoczne od razu, szybko znikają.

Test percepcji

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
26, 9, 47

[Mistrz Gry]

Pokonując mokradła, Furaha mógł pomiędzy drzewami ujrzeć plamę czerwieni. Był to całkiem sporej wielkości okaz geranium, którego właśnie poszukiwał szaman.
Wtem do dźwięku jego łap dołączył inny. Ktoś był w pobliżu i słychać było jak z trudem pokonuje wodnisty teren. Był to szympans. Jego ciężki oddech wskazywał, że nie jest on w najlepszych siłach.

[Furaha]

Dostrzegłem poszukiwana roślinę. Zrobiłem kilka kroków i oprócz niej dostrzegłem plamę. Nie wyglądała na barwnik. Czułem, że jest to krew. Zebrałem roślinę i kątem oka dostrzegłem właściciela tej plamy. Był to szympans. Zastrzygłem lekko uchem i skierowałem się w jego stronę. Był ranny ale mimo to musiałem zachować ostrożność. Nie wiedziałem co mu się stało i kto go napadł. Mógł wziąć mnie za kolejnego agresora.
-Hej- Postanowiłem przywitać się i dać mu znać, że ktoś tutaj jest-Mogę ci pomóc- Nie miałem złych zamiarów ale szympans nie mógł być tego pewny, w końcu jestem lwem- drapieżnikiem.

[Mistrz Gry]

Szympans zatrzymał się, widząc lwa. Zaczął szybko gestykulować łapami i gdyby nie osłabienie, z pewnością ratował by się ucieczką na drzewo.
- Zostaw mnie... - rzekł cicho. Spróbował przejść kawałek, by oddalić się od lwa, ale okazało się to niemożliwe. Małpa straciła równowagę i ratując się przed upadkiem przysiadła na wystającym pniaku. Na pierwszy rzut oka można było zauważyć, że noga jest opuchnięta, ale brudne liście jakimi była owinięta zasłaniały ranę.

[Furaha]

-Może nie jest ci łatwo w to uwierzyć ale nie zrobię ci krzywdy- Powiedziałem ale nie ruszyłem się z miejsca. Zdawałem sobie sprawę jak moje słowa mogą brzmieć abstrakcyjnie.W czasie ruchu małpy udało mi się dostrzec, że ma jakiś opatrunek. Czyli jednak jej coś było?
-Mogę obejrzeć łapę?- Nie byłem pewny czy ten zaufa mi aby pozwolić mi się zbliżyć. Oczywiście był w takiej sytuacji, że albo mi zaufa i spróbuje mu pomóc albo inny drapieżnik go dorwie.

[Mistrz Gry]

Małpa była na tyle zrezygnowana lub pewna porażki w starciu z lwem, że nie próbowała dalej się opierać. Pokiwał tylko głową, zamykając oczy. Widać było, że każdy ruch sprawia mu ból.
- Dobrze. - odpowiedział tylko. Wyciągnął powoli nogę przed siebie, by Furaha mógł ją obejrzeć. Spod niedbale zawiniętych bandaży z liści sączyła się ciemna krew. Rana nie była świeża, ale musiała otworzyć się na nowo z powodu wysiłku.

[Furaha]

Nie nacierał czekał aż małpa sam zadecyduje.
-Jakbym chciał cie zjeść to już bym to zrobił i zaatakował nim byś mnie zauważyła- Lekko wyszczerzyłem ząbki. Podsunałem pysk aby obwąchać ranę. Nim cokolwiek zrobię wolałbym się zorientować czy jest ropa, zakażenie itp. Sam zapach potrafi dużo powiedzieć. Zdjęcie opatrunku może być nieprzyjemne i może pogorszyć sprawę. Najpierw trzeba się zorientować.

[Mistrz Gry]

Mimo nieprzyjemnego widoku jaki prezentowała rana, nie czuć było charakterystycznej woni ropy ani martwicy. Nie sposób było jednak przeoczyć opuchlizny i zaczerwienienia wokół rany.
- Już się o tym przekonałem. - odpowiedział oschle pacjent. - Ktoś podobny do ciebie mnie tak urządził. Jestem w stanie zrozumieć zabijanie by przeżyć, ale napadanie kogoś dla zabawy... to hańba nawet dla drapieżnika. - splunął w bok, okazując swoją pogardę dla napastników. Nie ruszał się jednak i pozwalał lwu spokojnie obejrzeć swoją nogę.

[Furaha]

Rana nie pachniała źle. Lekko zastrzygłem uchem.
-Wśród drapieżników są i tacy, których bawi znęcanie się- Nie ukrywałem tego, są i tacy. Tylko co poradzić? Trzeba być ostrożnym. Nigdy nie wiadomo z kim się rozmawia.
-Możesz mi powiedzieć jak dot ego doszło i co robiłeś z nogą?- chciałem dowiedzieć się czy były przeprowadzane zabiegi i jak powstało uszkodzenie. Będę mógł wtedy dokładniej wybrać sposób polepszenia sytuacji.