Pogorzelisko

[Nabo]

Kiedy Nabo spostrzegł, że olbrzym zmierza w ich stronę olbrzyma, zdał sobie sprawę, że dalsze ukrywanie się na nic się nie zda i chcąc ocalić resztki godności, opuścił swoją kryjówkę i stanął tuż obok Datury. I co jej do tego czyje tyłki obserwował z ukrycia, co się napatrzył to jego.
Co do ich nowego znajomego, to, pomimo że na pierwszy rzut oka mógł się wydać miły, to szaman z natury nie ufał napakowanym bezmózgom. Z nimi zawsze było coś nie tak. Oczywiście grubas miał na tyle oleju w głowie by nie dawać niczego po sobie poznać i spróbować zrobić na obcym dobre wrażenie.
-Mnie również miło, nazywam się Nabo, a ta urocza dama to Datura- przedstawił ich, pod koniec posyłając obcemu lwu delikatne skinienie łbem. Kiedy wymagała tego sytuacja Nabo potrafił być dżentelmenem.

[Datura]

Słysząc jak Nabo wyłazi z krzaków, już szykowała się żeby go uciszyć w razie gdyby zaczął paplać coś, co mogłoby doprowadzić do długiej i bolesnej śmierci ich obojga. Na szczęście szaman od dłuższego czasu był odcięty od zapasów fermentowanej maruli, więc przy tej rzadko spotykanej okazji był w miarę trzeźwy. O ile nie przemycał jakichś ziółek w ukryciu.
- Bardzo przyjemne spotkanie w tych nieprzyjemnych okolicznościach przyrody. - spojrzała przyjaźnie na olbrzymiego lwa.
- Och, a więc nie jest pan tutaj sam. Będziemy mieć też przyjemność poznać Lemana? - spytała najbardziej uprzejmym tonem na jaki ją było stać. Liczyła skrycie że nie dostąpią przyjemności poznania towarzysza Mugamby. Wewnętrzny głos podpowiadał, że może on być podobnej muskulatury co olbrzym, ale może już niekoniecznie tak samo gościnny.

[Raisa]

Raisa cały czas obserwowała z góry trójkę lwów, nie była pewna tak naprawdę czy powinna dołączyć do tego zgromadzenia lub czekać na czatach w razie potrzeby jeśli faktycznie coś się stało na dobrą sprawę. Lwica była tak dobrze ukryta, żeby nikt na razie nie wytropił jej zapachu ani słyszą żadnych szmerów. Była bardzo dobrze nauczona skradania, żeby upolować zwierze lub ominąć zagrożenie które mogło skończyć się śmiercią.

[Mistrz Gry]

Mugamba uśmiechnął się szerzej do swoich rozmówców ukazując ponadprzeciętnie bogate i zadbane uzębienie. Będzie musiał wspomnieć o tym spotkaniu Lemanowi, ale póki co miał jedynie zamiar cieszyć się chwilą normalnej codziennej pogawędki. Zależało mu na tym szczególnie dlatego, że gdy wybuchnie wojna nie będzie miał już takiej okazji. A olbrzym nie miał wątpliwości, że do starć dojdzie. Intrygi Wodza zawsze kończyły się przelaną krwią, takie już było prawo Nadchodzącego Oczyszczenia.
- Owszem nie jestem sam, ale tak między nami nie nazwałbym spotkania z Lemanem przyjemnością, oczywiście z całym szacunkiem jakim go darzę. Powiedzcież lepiej jakie wieści w wielkim świecie, już od jakiegoś czasu siedzę na tym pustkowiu i nie wiem co się dzieje. Byłbym wdzięczny za jakąkolwiek opowieść - poprosił uprzejmie i przekrzywił nieco łeb. Pozostali Heroldzi czasem nazywali go naiwnym bądź dziecinnym, w rzeczywistości Mugamba był po prostu miły.

[Datura]

A więc miała rację. Dziękowała w duchu Przodkom, że to właśnie Mugambę a nie Lemana spotkali w pierwszej kolejności. Jednego w tej chwili była pewna - nie warto robić sobie wroga z olbrzymiego lwa. Tak potężny sojusznik mógłby być niezmiernie cenny.
- Ach, rozumiem. Nie każdy jest duszą towarzystwa. - uśmiechnęła się uprzejmie.
- No cóż, jako specjaliści w tej dziedzinie możemy uraczyć cię nowinkami z dziedziny medycyny. Jest w tym roku piękny urodzaj na zioła. Idealny czas, żeby się rozchorować. - zażartowała, mając nadzieję że olbrzym ma poczucie humoru. - Swoją drogą zauważyłam, jakie masz wspaniałe uzębienie. Wolno zapytać w jaki sposób dbasz o zęby? - oby odpowiedzią nie było zanurzanie ich codziennie w krwi przechodniów.
- Myślę, że mój towarzysz mógłby uraczyć cię niezmiernie ciekawą historią o swoim wynalazku. Prawda? - spojrzała znacząco na Nabo. Choć raz jego pijaństwo mogło się na coś przydać.

[Nabo]

Czyli jest jeszcze jeden umięśniony gbur…-pomyślał na wzmiankę o Lemanie. Dlatego tym lepiej, że Datura przejęła pałeczkę, bo Nabo mógłby nie chcący zarzucić jakimś pogardliwym komentarzem pod adresem jednego z lwów. Ponieważ wydawało się, że nie będzie do niczego potrzebny szaman pogrążył się w swoich myślach i powrócił na ziemię dopiero gdy poczuł na sobie spojrzenie Datury.
-Jasne- odparł po czym wywołał na swoim pysku tajemniczy uśmiech.
-Zapewne zdarza ci się miewać gorsze dni, kiedy życie wylewa na ciebie najgorsze gówno jakie tylko możesz sobie wyobrazić- przemówił tonem godnym prawdziwego sprzedawcy środków do prania.
-Opracowałem specjalną nalewkę, dzięki której na kilka godzin będziesz mógł zapomnieć o męczących cię troskach. Niestety napój może powodować pewne problemy żołądkowe na które najlepszym lekarstwem jest poszukiwany węgiel-powiedział, przez cały czas uśmiechając się do obcego lwa szeroko.

[Raisa]

Spokojnie leżała podsłuchując rozmowę, pilnując czy nic nie dzieje się bo zawsze może być jakieś zagrożenie wobec nieznanego osobnika. Niestety mało co widziała jego oczy, bo zasłaniały drobne kamieniee co było cięzko określić samca. Westchnęła cicho. Wstała cicho wtedy wyszła z jaskinii otrzepując się z piasku zewnętrznej części jaskini. Usiadła sobie spoglądając uważnie na trójkę lwów mając nadzieję, że nie zostanie zauważona przez obcych i dwójkę z Lwiej Ziemi.

[Mistrz Gry]

Olbrzyma niezwykle cieszyło, że jego rozmówcy są tak weseli i skorzy do pogawędek. Zbyt często zdarzało mu się trafiać na ponuraków, którzy od razu chcieli go zabić. Jak można się domyślić nie udawało im się to. Taka zwyczajna rozmowa była dla niego błogosławieństwem. W towarzystwie Wodza było zbyt wiele intryg jak na jego gust, ale oczywiście tak pewnie musiało być.
- Ależ wręcz przeciwnie, Leman jest wyjątkowo towarzyski, po prostu większość jego rozmówców kończy z jakąś paskudną trucizną we krwi - Mugamba zaśmiał się lekko. Jego gadzi przyjaciel miał podobne upodobania co Telias. Olbrzym nigdy nie mógł zrozumieć całej idei toksyn, dla niego było to niehonorowe tchórzostwo, ale Wódz pewnie wiedział lepiej.
- Dziękuję uprzejmie za komplement, droga pani. O uzębienie pomaga mi dbać szlachetny sir Telias, szlifując moje kły kamiennym ostrzem, którego wyjątkowo nie pokrywa tą paskudną toksyną -odpowiedział kulturalnie, nawet nie zdając sobie sprawy ile informacji zdradza. Wódz wiedział co robi pozostawiając Mugambę na tym pustkowiu, olbrzym był zbyt szczery jak na Herolda.
- Nalewkę? Niezwykle to ciekawe drogi panie. Czy przypomina swoim działaniem wywar Obłąkanych Braci z Jaskiń? - nie znał się na zielarstwie i medycynie, ale doskonale pamiętał jak Heroldzi zostali napadnięci przez te szaleńcze hieny. Gha'al powiedział później, że ich nadzwyczajna odwaga wynikała z grzybowego wywaru, który popijali przed walką. Kolejna niehonorowa zagrywka i z resztą mało skuteczna bo wszyscy skończyli jako bezgłowe trupy ku chwale Wodza.

[Datura]

Musiała przyznać, że Nabo nie ma w sobie duszy akwizytora.
- Te skutki uboczne występują jedynie u niewielkiej części osób używających tego specyfiku. - skłamała gładko z uśmiechem godnym prezenterki telezakupów.
- Och, musi mieć ogromnego pecha. To przykre kiedy ktoś w trakcie rozmowy zostaje otruty - rzekła współczującym tonem na wzmiankę o Lemanie.
- Pierwsze słyszę o takiej metodzie, ale widzę na własne oczy jej niezwykłą skuteczność. - pochwaliła Mugambę.
- Sir Telias musi być wybitnie zdolnym medykiem. Jak zgaduję specjalizuje się w zębach? Przyznam, że mnie ta dziedzina nigdy nie pociągała. Może gdyby pacjenci częściej czyścili paszczę i ich oddechy nie pozbawiały przytomności. - zażartowała, widząc że rozmówca nie jest jednak ponurym mięśniakiem. - Z tego co słyszałam niektórzy do czyszczenia uzębienia używają specjalnej pasty z gliny i roztartego węgla. Więc może i jest paskudne w smaku, ale z pewnością nie trujące. - zapewniła Mugambę. Zauważyła jak często w jego wypowiedziach pojawia się trucizna, lecz on sam nie wyglądał na zawodowego truciciela.

[Nabo]

Kiedy Nabo nie znajdował się pod wpływem alkoholu potrafił wyciągać całkiem trafne wnioski a ponieważ szaman od dłuższego czasu nie miał styczności z marulową nalewką to szybko spostrzegł, że obcy lew z rzadko spotykaną beztroską dzieli się swoimi informacjami. W sumie to szaman zawsze chciał być szpiegiem, było to jego trzecie marzenie zaraz po stworzeniu idealnego napoju z maruli i prowadzeniu jaskini rozpusty. O ile to pierwsze ciągle było w jego zasięgu to na to drugie mieli w stadzie trochę za mało lwic.
-Cóż, mój napój sprawia, że na kilka godzi zaczynasz pałać bezinteresowną miłością do całego świata. Stajesz się weselszy bardziej rozmowny i śmiejesz się nawet z najsłabszych żartów- przemówił pełnym entuzjazmu głosem.
-Wiesz, coś mi zaświtało, kiedy wspomniałeś o Obłąkanych Braciach, ale ostatnio miewam problemy z pamięcią. Mógłbyś mi przypomnieć, jak wyglądali. bo mam wrażenie, że już ich kiedyś spotkałem- powiedział uśmiechając się przy tym miło.