Tajemnice dżungli [Noir] [zakończona]

[Mistrz Gry]

Węże nie lubią przebywać na widoku, więc znalezienie jednego z nich nie jest ani szybkim ani prostym zadaniem. A jeśli nawet Noir jakiegoś znajdzie, czy możliwie że będzie on posiadał wiedzę o tajemnej małpiej świątyni? Na razie żaden gad nie pojawił się na drodze lamparta. Ale za to ktoś inny podążał jego tropem. Szympans. którego zostawił ogłuszonego na polanie zdążył donieść odpowiednim osobom o intruzie na ich terenie. Podążanie dalej mogło narazić Noira na nieprzyjemne spotkanie.

[Noir]

Spodziewał się, że znalezienie gada będzie skomplikowane ale się nie poddawał. Przystanął w momencie gdy wyczuł czyjąś obecność od dłuższej chwili. Jeśli to nie inny drapieżnik to zapewne małpiszon, którego próbował wcześniej zabić. Wdrapał się na konar drzewa i rozłożył wygodnie na gałęzi. Swoją zdobycz trzymał między łapami, dla niepoznaki parę razy polizał swoją ofiarę jakby przymierzał się do jedzenia. Chciał wyglądać możliwie jak najbardziej naturalnie, jakby interesowało go tylko żarcie i nic więcej. Końcówka ogona podrygiwała niespokojnie, wzrokiem lustrował pobliskie gęstwiny wypatrując oznaki intruzów.

[Mistrz Gry]

Wkrótce lampart mógł ze swojej gałęzi dojrzeć wkraczającą grupę szympansów. Poprzednio napotkany przez Noira małpiszon sprowadził ze sobą trzech towarzyszy, których rozmiary i muskulatura wskazywały że należą raczej do urodzonych wojowników niż kapłanów.
- Rozesłaliśmy wieść przez sługów. Jeśli lampart się tu pokaże, nasi wojownicy będą gotowi. Słyszał i widział za dużo. Nie wyjdzie stąd żywy. - zameldował najwyższy szympans o paskudnym pysku poznaczonym bliznami. Nagle znajomy szympans zatrzymał się, wskazując na drzewo.
- To on. Wiecie co robić. - rzekł stanowczym głosem.

[Noir]

Długo nie trwało zanim nie pojawiła się znajoma morda z trzema kompanami. I choć mieli przewagę to Noir nie zamierzał uciekać przed paroma małpami. Wybrał dużą, nieco grubą do tego odosobnioną gałąź. Wszyscy na raz się nie pomieszczą. Przynajmniej perspektywa walki w takiej sytuacji dawała jakiś cień szansy. Większy niźli miał wojować z czwórką na raz na ziemi.
Ryknął wyzywająco, bez cienia strachu w oczach może złamie trochę ich morale i przesadną pewność siebie tym, że nie zamierzał wiać z podkulonym ogonem tylko podjął wyzwanie. Pysk i pazury nadal miał umorusane krwią ich pobratymca. Czekał na ich ruch by mógł wyprowadzić odpowiedni kontratak.

[Mistrz Gry]

Oddział szympansów stał na ziemi, skąd doskonale mogli widzieć lamparta. Mogli też zauważyć martwe ciało sługi, który miał zostać wcześniej przesłuchany. To jeszcze bardziej ich rozjuszyło. Zachowały jednak zimną krew. Zamiast próbować wspiąć się na drzewo, gdzie Noir mógłby zyskać przewagę, zaczęli chwytać kamienie i ciężkie kawałki gałęzi. Prowizorycznymi pociskami zaczęli rzucać w lamparta, a jako że drewna w lesie było od dostatkiem, nie musieli obawiać się, że skończy im się amunicja. Noir znalazł się pod ostrzałem czterech szympansów, które nie zamierzały łatwo mu odpuścić.

[Noir]

Gdy otrzymał pierwszą gałęzią w łeb warknął głucho i przylgnął bardziej do gałęzi by chronić wrażliwe części ciała takie jak brzuch. Ciałem małpy starał się przysłonić resztę by zamortyzować uderzenia. Jeśli to nie poskutkuje będzie musiał pomyśleć o innym rozwiązaniu.

-3 HP

[Mistrz Gry]

Małpy były zdeterminowane, żeby dorwać Noira. Nie były jednak głupie i kontynuowały ostrzał z ziemi podczas gdy lampart kulił się na gałęzi.
- Boisz się kotku? A masz! - najsilniejszy z szympansów celował kamieniami w głowę Noira, żeby zrzucić go z drzewa.
Podczas gdy trzy małpy wciąż ciskały w lamparta czym tylko mogły, czwarta wybrała długi i twardy konar, najcięższy jakim mogła manewrować i spróbowała zamachnąć się nim na siedzącego wyżej kota.

[Noir]

Nie wiedział jak ta małpa dała radę wspiąć się na drzewo z tym wielkim konarem. No bo przecież jego gałąź nie była wcale tak nisko by sięgnąć ją z ziemi. W każdym razie małpy nie chciały pofatygować się po niego osobiście. Czas przejść do planu B.
Przeczekał aż fala kamieni i badyli przeleci, osłaniając się "tarczą". Energicznym ruchem łapy rzucił martwym truchłem prosto w szympansa, który dzierżył wielki konar. Skoro miał zajęte ręce to może ciężej będzie mu się obronić przed lecącymi zwłokami. Sam zaś zamierzał przeskoczyć na inna gałąź a potem na kolejną z zamiarem ucieczki. Takiej prowizorycznej bo nie zamierza im tego darować. Chce się gdzieś zaszyć i dopaść każdą po kolei.

[Mistrz Gry]

Widok spadających z góry zwłok sprawił, że szympansy zastygły w bezruchu. Nawet operator konara, na którego trafiło ciało małpki porzucił swoje narzędzie i chwycił je z nabożnym szacunkiem. Podniósł wzrok, lecz nie widział już Noira, który zniknął między gałęziami.
Zawrócił do swoich kompanów i ułożył zmasakrowane ciało świątynnego sługi na ziemi, następnie kładąc na nim talizman zdjęty z szyi. Małpy ustawiły się w kręgu, intonując żałobną pieśń. Mimo że małpka była tylko sługą, zasługiwała na godne potraktowanie.
- Duchy zemszczą się na nim za to co uczynił. Pozostawmy im wymierzenie kary. - rzekł najstarszy z szympansów, a pozostałe z szacunkiem przytaknęły.
- Służba Enkiego na ziemi już się zakończyła. Teraz usługuje Wielkiej Pramatce w jej podniebnej świątyni. Niech Ona sama ukarze mordercę. My zaś zajmijmy się godnym pożegnaniem naszego towarzysza. - rzekł drugi szympans. Następnie odszedł na kilka kroków, zerwał pęk czerwonych kwiatów geranium i ułożył je u głowy małpki. Trzeci szympans tymczasem wyplótł dwa błyszczące paciorki ze swojej sierści i położył je na zamkniętych oczach sługi jako opłatę za podróż do pałacu Pramatki.
- Odpoczywaj sługo. - każdy z szympansów pochylił głowę, po czym odeszli w kierunku z którego się pojawili, pozostawiając na ziemi ciało małpki wraz z darami dla Pramatki.

[Noir]

Gdy małpy nie podjęły pościgu zatrzymał się nasłuchując. Było zbyt cicho. Zawrócił dyskretnie przyczajony w gęstwinie korzystając z uroków swego ciemnego umaszczenia. Przyglądał się temu całemu procederowi zwanemu pogrzebem. Wiedział jedno te małpy to zagorzali nienormalni fanatycy. Ofiara sama przyczyniła się do swojej śmierci, Jeszcze nie tak dawno jeden z tych szympansów chciał sam skrzywdzić małpę za to co zdarzyło się w świątyni. A teraz sprawili, że drapieżnik porzucił swoja ofiarę, pobiadolili przystroili ja kwiatkami i odeszli zostawiając by zwłoki gniły. Sapnął ciężko na ta ich pokręcona logikę.
Gdy naczelne się ulotniły, wyszedł ze swej kryjówki by przyjrzeć się zwłokom. Na szyi miał zawieszony talizman, na powieki też mu coś wyłożyli, dwa świecące kolorowe paciorki a na łbie leżały kwiaty, leczące rany geranium. Nie da się tych czerwonych śmierdziuchów pomylić z czymś innym. Zamierzał to wszystko zabrać jako pamiątka dzisiejszego spotkania. Martwemu i tak się to nie przyda.
Zwłoki też chciał zabrać, nadal myślał o tym by odnaleźć tą ich świątynię. Pomyślał też o tej lwicy co im coś cennego ukradła, może i nią by się zainteresował. W końcu szlaja się taka po jego dzielnicy. Zabrałby co ukradła i przywłaszczył sobie albo rzekomo zwrócił czekając na dobrą zapłatę. Ci fanatycy mogą hojnie obdarować "bohatera" patrząc na to jak obdarowali zwykłe martwe ciało to musza mieć dużo dobrych świecidełek. Zanim jednak cokolwiek zrobi musi znaleźć ten święty krąg drzew i dowiedzieć się więcej szczegółów. Chwycił ponownie małpę za kark i tak niosąc szukał jakiegoś starego pełzającego gada.