Intruz [Mane, Thanatos]

[Mane]

Nie protestował, nie sprzeciwiał się? To świetnie, bo znaczyło to, że ze wszystkim się zgadza. I słusznie! Nawet nie przewidywałem innej opcji, bo to było przecież oczywiste, że ma być grzeczny i w pełni mi posłuszny. Uśmiechnąłem się słysząc, jak mnie nazwał i przytaknąłem mu łbem.
- Tak, dokładnie tak. Jak widać szybko robisz postępy – pochwaliłem go. Bo na tym nauka polegała – na chwaleniu za dobre postępowanie. I karaniu za złe. Dotkliwym karaniu, warto było dodać.
- Wodę dostaniesz później – oznajmiłem mu, puszczając go i zaczynając bo obchodzić dookoła, uważnie mu się przyglądając – Myślę, że spragniony będziesz miał mniejszą chęć do głupiego buntowania się. To obiecaj mi posłuszeństwo, obiecaj wykonywania poleceń i opowiedz coś o sobie. Natychmiast… bo inaczej będzie źle! – zagroziłem mu, krążąc dookoła niego.

[Thanatos]

Tak Panie. Obiecuję. - popatrzył na niego z powagą. - Tylko proszę, bo zaraz stracę głos. - Miał nadzieje, że psychol nabierze się w końcu na jego gierki.

[Mane]

No nie, przecież mu powiedziałem wyraźnie, że ma coś o sobie powiedzieć!
- Głuchy jesteś? Czy głupi? Chyba mówiłem wyraźnie! Mów coś o sobie! Natychmiast! – wydarłem się na niego z narastającą irytacją, bo jak to może tak być, że moje pytanie zostaje zignorowane? Ugryzłem go… oczywiście kolejny raz. Teraz akurat okrążałem go, byłem za nim, w pobliżu jego zadu, więc użarłem go w tylne łapy.

[Thanatos]

Dobrze, już Panie tylko proszę nie gryź mnie. - Wiedział, że od tego skubańca nie będzie łatwo uciec. - Nazywam się Than.

[Mane]

Uśmiechnąłem się złośliwie do schwytanego lwa.
- Tak, w ten sposób możesz się do mnie zwracać – łaskawie się zgodziłem – Ale… ale już się przedstawiałeś. Z jakiego jesteś stada, grupy, klanu, królestwa, państwa, armii, czy jak tam się to u Was nazywa? – zacząłem dopytywać. Co prawda mógł być jakimś samotnikiem, ale to raczej było mało prawdopodobne – I… i kim w ogóle jesteś? Jaką masz rolę? – dopytywałem dalej. Domyślałem się, po jego wielkości i umięśnieniu, że jest jakimś wojownikiem czy kimś w tym stylu, ale wolałem dopytać. Na jakiegoś władcę czy generała to mi raczej nie wyglądał, ale pozory mogą mylić.
- Nawet nie próbuj kłamać… bo… – chapnąłem pyskiem w powietrzu, by dać mu do zrozumienia, że oszukiwanie mnie to bardzo, bardzo zły pomysł.

[Thanatos]

Trochę nie miał co zmyślić akurat, więc postanowił, że powie prawdę. - Pochodzę z Lwiej Ziemi. To takie stado z dużym terytorium w tamtą stronę. - Machnął łbem w odpowiednim kierunku. - To jest raczej stado. Ja jestem gwardzistą i należę do wojska.
Strasznie mnie ciśnie liana na pysku. Jest szansa na jej poluzowanie?

[Mane]

Spiorunowałem go wzrokiem… bo przez chwilę miałem wrażenie, że on tę nazwę wymyślił na poczekaniu, że próbował mnie oszukać… ale… ale chyba jednak tak nie było.
- Lwia Ziemia? Bardzo głupia nazwa. Przecież każda ziemia należy się lwom! Więc… więc dlaczego jakaś konkretna ziemia miałaby być „lwia”? – spytałem się, w sumie retorycznie, bo jakoś nie spodziewałem się, że mi na to pytanie odpowie – „Takie stado” z „dużym terytorium”? Takie, czyli jakie? Ile lwów, ile lwic, ile lwiątek? Jakie terytorium to jest duże? Ile zajmie przejście z jednego skraju na drugi? Albo obejście terenów dookoła? – dopytywałem się… bo on sprawiał wrażenie, jakby nie chciał się zbytnio dzielić wiedzą. A może nie wiedział? Lub zwyczajnie był… niekompetentny? Tak, w zwiadzie to by się raczej nie sprawił – Gwardzistą? – spytałem, podnosząc brwi, na ile można brwi podnosić, gdy się jest lwem – A co w zasadzie nazywacie gwardią? Straż władcy, monarchy, czy kto tam Wami rządzi? Jakąś część armii? Czy kogo? – dopytywałem się uważnie. Po czym machnąłem ogonem i uśmiechnąłem się złośliwie, słysząc jego prośbę.
- Oczywiście, że nie. Ma cisnąć. Chyba nie chciałbyś uwolnić pyszczka i zrobić użytek z kiełków, prawda? – spytałem. Tak, miałem świadomość, że to jednej z większych i silniejszych lwów jakie spotkałem. A skoro tak, to musiałem być ostrożny.
- Ale nie martw się. Poluzuję Ci trochę liany na łapach – tak byś mógł chodzić – dodałem – Połóż się na boku i leż spokojnie! – rozkazałem mu.

[Thanatos]

Zadawał coraz to kolejne pytania. Than nie zdążył się nad jednym zastanowić, gdy dupek skończył je zadawać. Przez chwil musiał pomyśleć i wrócić pamięcią do pierwszego. - Więc tak. No niedokońca każdą terytorium żądzą Lwy. Mogą być też terytoria rządzone przez inne zwierzęta. A nazwa Lwia Ziemia obwiązuje już od wielu lat, jest dobra to po co ją zmieniać? - Chciałem go teraz wkręcić, aby się nas bał i nie zaatakował wazie czego, jeżeli ma jakiekolwiek stado. Powiedziałem więc z powagą w tonie. - Tak stado jest bardzo liczne. Mamy też można powiedzieć gwardie królewską, która jest takim wojskiem. Jest bardzo dużo żołnierzy.
Czekał na jego reakcje, żeby wiedzieć czy złapał haczyk czy nie.

Westchnął tylko, chociaż fajnie, że gnojek rozwiązał mu łapy przez co mógł się przynajmniej płożyć.

[Mane]

Byłem władcą niewielkiego stada… które może i nie miało jakiegoś wielkiego znaczenia w mojej krainie, gdzie pozostałe dwa stada były znacznie większe, zwłaszcza po tym, jak osłabiłem intrygą własne stado, pozbywając się poprzedniego władcy, aby sam sięgnąć po władzę. Ale… ale mimo wszystko rządziłem. I wiedziałem, jakie informacje potrafią być cenne. Nic więc dziwnego, że skoro dorwałem jakiegoś lwa, który mógł wiedzieć coś interesującego czy przydatnego, to zalewałem go istną powodzią pytań.
- Inne zwierzęta się nie liczą! Są godne pogardy! Inne zwierzęta to co najwyżej mogą lwom służyć – jako słudzy czy jako pożywienie! Nie mają żadnych praw! – odpowiedziałem mu coś, co przecież było oczywiste. Przynajmniej w mojej krainie. Może w innych miejscach… mieli jakieś krzywe podejście do innych gatunków? Może nawet wierzyli, że zwierzęta są równe? Nie, takich bredni to chyba nikt by nie potrafił głosić! Przekręciłem oczami, gdy stwierdził, że ta nazwa… jest dobra. Była? Raczej bym powiedział że była… protekcjonalna, pyszałkowata, może nawet śmieszna i groteskowa, a przynajmniej grafomańska. Ale nie widziałem sensu więcej o tym rozmawiać. Słuchałem jego kolejnych słów uważnie… no ale znowu nie było żadnych informacji!
- Bardzo liczne stado? Bardzo dużo żołnierzy? A w ogóle to używacie tam u siebie… liczb? – spytałem podejrzliwie. Bo… bo skoro oni byli tacy… prymitywni, to może nawet liczyć nie umieli i dlatego on, gdy zwierząt było więcej niż lew ma pazurów, to wspominał, że czegoś jest dużo? Pewnie tak – Gwardia królewska jest jedynym wojskiem? Jest jednym z typów wojsk? Jest liczniejsza lub mniej liczna od pozostałych? – kolejne niejasności to kolejne pytania. W końcu w niektórych lwich społecznościach gwardią nazywano tylko straż władcy, w innych mówiono tak na całą armię, w kolejnych taką nazwę stosowano wobec najlepszych oddziałów. Więc… więc w zasadzie słowa tego… Termosa, czy jak on się tam nazywał, niewiele mi mówiły.

Gdy więzień się położył, zbliżyłem się do niego z lianami i zacząłem manipulować najpierw przy jego przednich, później zadnich łapach. Starałem się zawiązać liany jakoś tak, by więzień nie mógł zbyt szeroko rozstawiać nóg – czyli by mógł powoli iść, ale bieganie, kopanie czy drapanie powinno być bardzo trudne, niemalże niemożliwe. Na szyję zarzuciłem mu kolejną lianę w charakterze smyczy, za którą go szarpnąłem.
- Wstawaj teraz! Pójdziesz za mną! I nawet… nawet nie próbuj sztuczek! To zrozumiałe? – spytałem się i ponownie pociągnąłem za lianę chcąc go poddusić i skłonić go do szybszego wykonania rozkazu. Jeśli wstał, to zacząłem go prowadzić w stronę swoich terenów.

[Thanatos]

Zrobiłem duże oczy, gdy usłyszałem te bzdury. - Nie wiem w jak staroświeckim stadzie żyjesz, ale teraz podchodzi się równo do wszystkich zwierząt.
Wszystkich lwów jest pewnie ze 100, z czego około 30, może 40 jest w gwardii. Ale wszystkich zwierząt setki. - Dalej łgałem i w myślach śmiałem się, że się na to wszystko nabiera. Akurat wszystkich zwierząt mogło tyle być, ale lwów na pewno było mniej.
Mamy tylko jedna formacje i to jest właśnie ona. A na czele całego stada jest król.
Gdy ten zaczął go ciągnąć Than nawet nie ruszył się z miejsca. Wręcz zaczął ciągnąć szyją w inne miejsce czym wręcz przyciągnął lwa trochę do siebie. - Nigdzie się nie ruszę bez napicia się.