Przedsionek bazy Pierworodnych

[Sheeba]

Zamilkła na dobre, łypiąc jedynie na towarzyszy od czasu do czasu. Leżała nieruchomo, ze swego miejsca obserwując jak układają się do snu. Nie można ukryć, że czuła się nieco nieswojo, zmuszona spać w towarzystwie tak wielu lwów. Zdecydowanie do tego nie przywykła, w końcu zazwyczaj przebywała z dala od tłumów, we własnej, odosobnionej jaskini.
Ułożyła się jednak wygodnie, zwijając się w kłębek, choć chwilę potrwało, nim zasnęła na dobre. Spędziła jeszcze dobrą chwilę na obserwacji swych tymczasowych, śpiących towarzyszy, w których nieruchome sylwetki wpatrywała się przez dłuższą chwilę. Przeszło jej przez myśl, że nigdy nie sądziła, iż kiedykolwiek znajdzie się w takiej sytuacji. Pomagając stadu, które niegdyś uważała za wrogie, podróżując z dwójką nieznajomych i byłym niewolnikiem, którego teraz zmuszona była traktować, jakby nigdy nim nie był. Miała nadzieję, że nagroda, jaką otrzyma od Lwioziemców będzie tego warta. Weźmie ją i pójdzie precz, nie wracając już nigdy w tamte strony. Nie czuła się tam mile widziana niezależnie od jakichkolwiek zapewnień mieszkańców tamtych okolic.

Nie była pewna, kiedy zasnęła. Jak zawsze, spała niespokojnie, dręczona przez dziwaczne sny, kilkukrotnie chichocząc cicho przez sen. Zbudziła się rano i powoli zwlekła się z tymczasowego legowiska, przeciągając się przy tym. Przed wyruszeniem sama również zbliżyła się do niewielkiego krzewu i zdecydowała się urwać kolejną gałązkę, która wylądowała obok poprzedniej. Jeśli jej podejrzenia okażą się prawdziwe, będą zmuszeni uśpić chorą na dłuższy czas, a do tego potrzebowała większej dawki psoralii.

+1x psoralia ze źródła.

Gdy wszyscy byli gotowi, ruszyła w ślad za resztą.
/zt.

[Tamu]

Noc zdecydowanie była wyzwaniem. Tamu nie mógł zasnąć przede wszystkim przez obecność jednookiej znachorki. Cały czas powtarzał sobie, że przecież nic się nie stanie, ale gdzieś podświadomie wcale nie był tego pewien. To nie tak że się jej bał, po prostu jej nie ufał, a niestety biorąc pod uwagę zbliżające się wyzwanie wolałby żeby nie zaskoczyła ich żadnym wybrykiem. Kiedy w końcu udało mu się zasnąć był to sen płytki, przerywany i pełen koszmarów. Śniła mu się dżungla pełna trupów. Pyski fikcyjnych i prawdziwych umarłych tańczyły mu przed oczami obwiniając go. Obudził się bardzo wcześnie i z lekkimi dreszczami. Wschodzące słońce powoli rozpraszało mroki nocy. Otrząsnął się i przybrał spokojny wyraz twarzy. Nie miał zamiaru demoralizować towarzyszy swoimi wymysłami. Mimo tego kiedy ruszali pozostali byli w stanie dostrzec, że zachowuje się ciszej niż poprzedniego dnia.

ZT