Południowy nasyp

[Shadow]

Chudy lew o czarnej grzywie i rdzawej sierści kręcił się w pobliżu wodopoju w poszukiwaniu zwierzyny, jednak jak na złość w pobliżu nie wyczuwał żadnego zwierzęcia zdatnego do spożycia. Zjeżył sierść, gdy do jego nozdrzy dotarła woń innego lwa. Zmrużył jadowicie zielone ślepia na widok śnieżnobiałego lwa, zmierzającego wolnym krokiem w stronę jeziora. Biały lew był od niego większy i masywniejszy, ale wyraźnie utykał na jedną z przednich łap. Shadow już od dłuższego czasu marzył o założeniu własnego stada, jednak od dawna na jego drodze nie stanął żaden potencjalny członek. A nie wyobrażał sobie, żeby w jego stadzie znalazło się miejsce dla innych zwierząt, niż przedstawiciele jego gatunku. Aż w końcu los postanowił postawić na jego drodze tego potężnego lwa. Ktoś taki z pewnością byłby cennym nabytkiem w jego stadzie. Oczywiście, jeśli zechce się do niego przyłączyć. Postanowił spróbować go jakoś przekonać. Wyszedł z wysokiej trawy, porastającej brzeg jeziora, i wszedł na wrzynający się w wodny zbiornik nasyp, którym podążał biały lew.
- No witam, witam. Cóż sprowadza cię w te strony, przybyszu? - zagaił, siląc się na przyjazny ton, którego już bardzo dawno nie używał.

[Dumat]

Dumat pochylił lekko mordę, by nabrać na język kilka cennych kropli wody. Niemniej dzisiaj nie dostał szansy, by w spokoju ugasić pragnienie, bo los na jego drodze postawił @Shadowa. Niespiesznie oblizał mordę, unosząc pysk ku przybyszowi, mierząc go krótko spojrzeniem. Nie wyczuł w nim zagrożenia, niemniej zdając sobie sprawę, iż dzisiaj nie był w pełni sił, postanowił nie rzucać się intruzowi do gardła.
- Raczej ja powinienem zadać ci to pytanie. To mój dom, ty zaś jesteś tu intruzem - odparł spokojnie, aczkolwiek dość mrukliwie. W tonie jego głosu czuć było wyraźnie niezadowolenie, jednak czy wynikało ono z samej obecności pyszałka, czy jego niezrozumiałej pewności siebie i bezczelności - niełatwo było stwierdzić. Trwał w miejscu, łypiąc jadowicie zielonymi ślepiami na brązowego. Czego tu, do licha, szukał?

[Shadow]

- Och, wybacz, nie wiedziałem, że ten teren do kogoś należy. Zupełnie przypadkiem zawitałem w te okolice w poszukiwaniu zwierzyny - wyjaśnił, nie tracąc nic ze swej zuchwałej pewności siebie. - Bycie samotnikiem nie jest łatwe, nie sądzisz? W stadzie zawsze łatwiej o zdobycie pożywienia, jak i o obronę swojego terytorium. Nie myślałeś o tym, by znaleźć sobie kogoś do towarzystwa? - zapytał, jak gdyby od niechcenia, przyglądając się z zainteresowaniem swojemu rozmówcy. O tak, ktoś taki jak on z całą pewnością by mu się przydał. A i okolica, którą biały lew uważał za swoją, była niczego sobie. Czarnogrzywy uznał, że mógłby tu zamieszkać i z tego miejsca zająć się poszukiwaniem innych potencjalnych członków stada, które planował założyć. Musiał tylko nakłonić białego lwa do przyjęcia jego propozycji.

[Dumat]

Słuchał raczej mglistych tłumaczeń @Shadowa, nie odrywając wejrzenia od oczu tamtego. Nie wierzył w jego słowa, bowiem ten postawą raczej nie wzbudzał zaufania. Pieprzył coś o stadzie. Tutaj Dumat nie wytrzymał i parsknął, kręcąc delikatnie czerepem.
- A więc teraz wypierdalaj za góry, nim ja, zupełnie przypadkiem, połamię ci gnaty - powiedział tylko. Nie będzie polemizować z ignorantem, który nie ma pojęcia o tym, iż te ziemie należą tylko i wyłącznie do Bractwa. Wyprostował się, jeszcze bardziej demonstrując jego domniemaną przewagę w kwestii siły. Tak działa natura. Więcej do powiedzenia ma silniejszy.
- Następnym razem gdy najdziesz kogoś na JEGO ziemiach, w dobrym guście jest się przedstawić - podsumował jeszcze tylko.

[Shadow]

- O, doprawdy? - uniósł ironicznie brwi, jednak groźny ton głosu białego lwa sprawił, że cofnął się o krok, bo co jak co, ale konfrontacji ze znacznie większym i silniejszym przeciwnikiem zdecydowanie wolał uniknąć. Jednakże nie potrafił przemilczeć takiego zachowania, chcąc koniecznie dać mu do zrozumienia, że właśnie popełnił największy błąd w swoim życiu, którego z pewnością przyjdzie mu pożałować. - Właśnie otrzymałeś propozycję nie do odrzucenia, którą wzgardziłeś, a mimo to śmiesz mnie pouczać? Wkrótce wszyscy usłyszą o największym i najwspanialszym stadzie, jakie kiedykolwiek nosiła ta ziemia, i o jego wyjątkowo utalentowanym i charyzmatycznym przywódcy, przed którym wszyscy będą drżeć i bić mu pokłony, a wtedy pożałujesz dnia, w którym tak bezmyślnie odrzuciłeś jego propozycję. Teraz ośmielasz się mi grozić, ale przyjdzie taki czas, kiedy zadrżysz przed dźwiękiem mego imienia. Nazywam się Shadow i radzę ci zapamiętać to imię, bo wkrótce będzie je znać każdy mieszkaniec tych ziem, aż do najodleglejszego ich skrawka - oznajmił wyniośle, unosząc dumnie głowę, potrząsając przy tym grzywą w iście królewski sposób i spoglądając butnie w zielone oczy białego lwa, usiłując dać mu tym samym do zrozumienia, jak głupio postąpił odrzucając jego propozycję i jak źle na tym wyjdzie. Ale cóż, to już wyłącznie jego sprawa. Poszuka sobie innych sprzymierzeńców, którzy docenią jego potencjał i możliwości.

[Dumat]

Nie zareagował na oburzenie @Shadowa. W międzyczasie przybrał taką postawę, aby ranna łapa nie rzucała się w oczy - nie zamierzał okazywać słabości i tego, iż dzisiaj nie był w pełni sił. Chociaż podejrzewał (nieco w swej pysze) iż mimo tego dałby radę temu wypłoszowi bez większej trudności. Uniósł brwi, gdy tamten wspominał o najwspanialszym stadzie dowodzonym przez charyzmatycznego przywódcę. Cóż, można by odnieść wrażenie, że trafił swój na swego. Przechylił lekko łeb, przywdziewając idealnie wyćwiczoną maskę obojętności. Nie ruszały go pogróżki brązowego. Nie wierzył też, by znalazł chętnych, aby za nim podążyli. Czy chociaż przez moment pomyślał o kooperatywie? Nie.
Grupa pachołów na każde wezwanie mogła dodawać czarnogrzywemu odwagi. Widać nie trafił na kogoś szczególnie honorowego, bowiem nieudolnie zawoalowana groźba "dojadę cię z moim stadem" sprawiała, że samiec nagle całkiem zmienił śpiewkę. Dumat zwilżył lekko nos, przesunąwszy po nim chropowatym ozorem.
Gdy intruz doszedł do kwestii o rzekomym "rozpoznawaniu jego imienia w całej krainie" nie wytrzymał i parsknął krótko. Tak, rozbawiło go to - nie przeraziło.
- Usłyszałem kiedyś pewne porzekadło - powiedział, powracając wejrzeniem na ślepia rozmówcy. - Lew, który najgłośniej ryczy, ma najmniejsze jaja. Skoro już sobie wszystko wyjaśniliśmy, do widzenia, miłego dnia czy czego tak sobie życzą w twoich stronach.
Bo Shadow zdecydowanie pochodził z innej planety.

[Shadow]

Zmrużył gniewnie oczy. Jak on mógł tak po prostu mu odmówić? Tępy dureń, nie wart większej uwagi. Z pewnością znajdzie lwy, które będą bardziej godne zawarcia z nim znajomości.
- Żebyś się nie zdziwił. Cóż, w takim razie żegnam ozięble - obdarzył go ostatnim wyniosłym spojrzeniem, po czym odwrócił się ostentacyjnie i zszedł z nasypu, znikając w gęstej, wysokiej trawie.

z/t

[Dumat]

Nie wzruszyło go gniewne spojrzenie @Shadowa ani ton jego głosu. Odprowadził ciemnego spojrzeniem do momentu, aż ten całkiem zniknął mu z pola widzenia. Z takim anty-talentem do zjednywania sobie lwów ani Shadow, ani również Dumat, szybko stada nie założy. Dumat jednak zdawał sobie z tego sprawę, w odróżnieniu - jak uważał - od czarnogrzywego.
Wzruszył barkami do własnych myśli, wziął jeszcze kilka łyków cieczy, a potem niespiesznie ruszył przed siebie. Musiał wyleczyć łapę, nim wpakuje się w gorsze tarapaty. I gdzie, do licha, był Sikhanir, kiedy był potrzebny?!

/zt.

[Shanteeroth]

Coś uparcie pchała się ostatnio w góry. Niemniej wiedziała, że za tymi konkretnymi znajdowało się jezioro - a tereny tego typu zdecydowanie lubiło pewne zielsko, które na pewno może jej się przydać. Kocanka. Podeszła więc powoli do jeziora, starając się nie zwracać na siebie czyjejkolwiek uwagi. A potem zaczęła się rozglądać za rośliną.

► Pokaż Spoiler

Shanteeroth wyrzuca 3d100:
9, 48, 66

2 sukcesy

Znalazła nieduże skupisko rośliny, do którego zaraz podeszła i zerwała jedną uncję rośliny. Schowała ją do torby, po czym poświęciła chwilę na zastanowienie się, czy mogłaby znaleźć tutaj coś jeszcze. Rozejrzała się w zamyśleniu dookoła.

/ zebrano 1x kocanka, nowe źródło

Finalnie jednak nie przypomniała sobie żadnej rośliny, którą mogłaby spotkać nad tym jeziorem, ruszyła zatem dalej.

/zt.