Jaskinia Raisy i Maru

[Ventruma]

Zmarszczyła brwi i spojrzała z lekkim gniewem na Athastana. Przecież nic złego nie zrobiła. A to było tylko raz, więc czemu od razu, że zdarza jej się? Jednak musi odpocząć.
-Ja... chyba pójdę na skalę.-Powiedziała i wyszła. Zt.

[Raisa]

Lwica leżała spokojnie obserwując wszystkich jak odchodzą z jaskinii. Wieści o odejściu Narie ze stada Lwiej Ziemi powolutku docierały do Raisy, nie umiała jakoś odnalezc się w nowej sytuacji na ten moment. Nie zdawała sobie sprawy z tego, że zostanie nową królową. Była zmęczona dlatego spojrzała się na swoje pociechy dumnym wzrokiem.

[Tauro]

Atmosfera w jaskini w końcu zaczęła się uspokajać a wszyscy goście zmyli się tak szybko, jak tylko się pojawili i chociaż tyle było ich widać. Młody był z tego faktu bardziej, niż zadowolony, bo mógł teraz odpoczywać w spokoju i nikt go już nie będzie muskać po główce, ani nigdzie indziej, porządny sen to wszystko o czym teraz marzył, a tutaj ciągle ktoś mu przeszkadzał..
Wiedział, że nie jest tutaj sam, dlatego wolał się za bardzo nie rozpychać, przecież jego rodzeństwo też musi się jakoś zmieścić. Znużony przykleił się do ciepłego futerka swojej mamusi, aby rozkoszować się przyjemną i upragnioną drzemką, na którą po tym wszystkim z całą pewnością zasługiwał.

[Helmut]

Tymczasem pod sufitem jaskini, niewidoczny dla pozbawionych szamańskiego daru, w eskorcie soczystych, acz cichych by nie deprawować młodego pokolenia przekleństw, zmaterializował się widmowy medyk. Wtopienie się w tło nie poszło po jego myśli i zamiast zwyczajnie się ukryć, przypadkiem zniknął całkowicie, co wcale nie było zbyt łatwe do naprawienia gdy jest się istotą niematerialną i nie można zwyczajnie czegoś się złapać, by podciągnąć się do rzeczywistości. Zamiast wspinaczki, która jest tu dość nietrafioną przenośnią, przypomina to raczej loterię, w której równie dobrze mógłby po omacku zjawić się w środku kamiennej ściany lub tuż przed czyjąś twarzą (w najlepszym wypadku, o tych gorszych lepiej nie wspominać). Ominął go więc gwóźdź programu i kociaki były już całkowicie narodzone, a jego nowy znajomy zbierał się do wyjścia. Niech nie myśli sobie, że zwyczajnie odejdzie, traktując ducha jak powietrze. Ruszył więc w ślad za Athastanem niczym złowrogie widmo. Swoją drogą miewał czasami chęć by takim się stać, warto przecież czasem poszaleć po życiu.

ZT

[Rivu]

Czas mijał a jaskinia była nudna. Małej lwiczce wcale się to nie podobało, ale niestety mama pilnowała, żeby sami nie wychodzili. Taaak, tylko że nawet mama musiała czasami spać, prawda? Wystarczyło tylko trochę odczekać i już Sarina mogła spokojnie wymknąć się na świat.

Z.t.

[Tauro]

Dni w jaskini były bardzo monotonne, a zwykłe czynności ograniczały się jedynie do spania i jedzenia, co średnio podobało się małemu. Owszem mógł się wymknąć, kiedy wszyscy byli pogrążeni we śnie, ale szczerze to trochę się bał, nie tyle co konsekwencji swojej ucieczki, ale tego, że miałby to zrobić sam.
Dlatego świetna okazja natrafiła się pewnym razem, gdy jego siostrzyczka postanowiła wziąć sprawy w swoje łapy i spróbowała czmychnąć, no ten... jak ona się nazywała? Imię chyba zaczynało się jakoś na literkę S, z resztą to przecież nieważne!
Tauro ostrożnie się podniósł i ruszył za lwiczką, ku nowemu światu, którego dotychczas nie widział, starając się, aby jej przypadkiem nie zgubić.

ZT

[Ushindi]

Młody zanurzony we śnie, rozwalił się totalnie, z racji, że jego brat i siostra postanowili wybrać się na przygodę.Tylko mądrzy inaczej opuszczają matczyne siedzisko wiedząc bardzo dobrze, że może skończyć się to dla nich pewną śmiercią. Przynajmniej miał teraz więcej miejsca koło siebie i bez problemu mógl otrzeć się o pozostały miot. Po jakimś czasie Ushi stwierdził, że jednak dobrym pomysłem było by się przejść, w końcu ciągłe leżenie nie należy do dobrych pomysłów. Otwierając oczka, spróbował postawić obie łapki obok swojego ciała w taki sposób, by zachowały odpowiednią harmonię na tyle, by można bylo wstać. Ale gdy te próbował to zrobić, jego lewa nóżka objechała co skończyło się szybkim lądowaniem na glebe. Szczęście w nieszczęściu, jego matka była po tej stronie, co sprawiło, że wylądował on na jej miękkim futrze i w żadne sposób nie stało się nic poważniejszego. Po krótszym czasie zastanawiania się co poszło nie tak przy pierwszym powstaniu, postawił nogi znów na równi z poprzednimi, ale tym razem jakoś bardziej stabilnie, tak by mógł wstać w spokoju. No i cóż, tym razem nie okazało się to fiaskiem, lewek wstał, a pierwsze kroki stawały się już coraz prostsze, zaczął okrążać mame i oglądać ją ze wszystkich stron, jakich się dało. W tamtym momencie zrobiło mu się trochę smutno, bo podczas snu wyglądała mu na nieco przygnębioną. Bez owijania w bawełnę podszedl do jej lewego policzka i tam legnął na ziemie, i uwijając się w kłębek zasnął na kolejne kilka godzin.

[Firya]

Wyrwała się ze snu, orientując się, że jej obustronne ogrzewanko stało się już tylko jednostronnym. Otworzyła ślepka i rozejrzała się, dostrzegając, że leży obok niej już tylko jeden z braci. No i mamke. Nie wiedziała oczywiście, że Ushindi leży po drugiej stronie Raisy. Wstała chwiejnie na łapki, chcąc rozejrzeć się wokół. Stawiając pierwsze kroki podeptała sobie zanurzonego we śnie Mkaliego, nic sobie z tego nie robiąc. Zaczęła buszować po jaskini, zaglądać w każdy jej kąt. Lekko już znudzona, pacnęła łapką jedną ze skał, płosząc zza niej chowającą się mysz. Szybko przebierające łapkami stworzonko natychmiast pochłonęło całą jej uwagę. Wyprostowała ogonek i ugięła przednie łapy, po czym... skoczyła ku przerażonej myszy, próbując schwycić ją małymi pazurkami. Nie udało jej się jednak sprawnie wylądować - przewróciła się na bok, a gryzoń, ratując swoje życie, wybiegł z groty. Firya utkwiła swój wzrok w wylocie jaskini, z którego padała smuga światła. Wstała, unosząc uszy. Obejrzała się na mamę, widząc, że ta nadal pogrążona jest we śnie. Nigdy nie wychodzili na zewnątrz bez opieki. Dlatego trzeba było wymknąć się tak, by tego nie zauważyła! Wychynęła z jaskini, rozglądając się za myszą. Dlaczego nie chciała się z nią bawić?

[Thanatos]

Udał się powolnym krokiem do jaskini. Tuż przed wejściem usłyszał głosy kolejnych młodych. Chyba jednak Raisa była w ciąży.... ale ile tych dzieciaków w końcu było?
Wszedł więc do środka i zauważył kolejną trójkę młodych. Dwa lewki z czego jeden był z wyglądu kopią Thanatosa, oraz córkę która wyglądała w połowie jak Raisa i Than. Czyli jeżeli biorąc pod uwagę dwójkę młodych była ich razem piątka. No to teraz razem będą mieć kupę pracy.
Podszedł powoli do Raisy i przyłożył jej pysk do jej. - Hej. Wiedzę, że o czymś mi nie mówiłaś. - Powiedział z uśmiechem. - Jak tam się czujesz? Jak nazwałaś w ogolę nasze dzieci?
Po chwili podszedł do dzieciaków, usiadł i przywitał się z nimi. - Hej maluchy. - Powiedział i się zaśmiał po czym przytulił je. - Jak tam się czujecie?

[Raisa]

- Hej Thanatos, miło, że jesteś - odparła spoglądając spokojnym wzrokiem na niego. W takim momencie zauważyła, że dwójki młodych nie ma.
- Eh. Brakuje córki Sariny i Tauro, trzeba ich poszukać, bo najwyraźniej nie mogli doczekać się wyjścia na zewnątrz — zaśmiała się lekko. Spojrzała się na dwójkę młodych, które miały ochotę na zabawę w jaskini. Szczęśliwa była z małych urwisów.
- Ogółem to Ushindi, Mkali, Sarina, Tauro, Firya - rzekła wymieniając imiona młodych.
- Już lepiej się czuję, dziękuję. A u Ciebie ? - spytała się.