Jaskinia Shani i Jasira

[Jester]

Wyjątkowo Jester postanowiła umilknąć i chwilowo nie wtrącać się w rozmowę. Po pierwsze nie miała nic do dodania, a po drugie zachowanie samca tak ją bawiło, że nie chciała mu przerywać. W końcu jednak postanowiła ulitować się nad biednym grzywaczem.
- Daj spokój, to tylko porób, od tego się nie umiera. No, chyba że postanowisz się na mnie rzucić. - na koniec wyszczerzyła ząbki do Shani. Lwice w ciąży stanowczo nie były jej ulubionymi typami osób, ale nie zamierzała też od nich stronić. Może tylko od jednej. Jej wspominki przerwało pojawienie się drugiego samca. Ten zdecydowanie bardziej przypadł jej do gustu.
- O, widzisz? Ten tu nie jest takim panikarzem.
W pełni zadowolona z siebie uśmiechnęła się od ucha do ucha i zbliżyła do gromadki.
- Wiecie co? Przypominacie mi moją rodzinę. Nas też była czwórka - dwóch braci, siostra, no i ja. Chociaż nie, niezupełnie, my mieliśmy tylko dwóch tatusiów, a u was, jak rozumiem, ten Ath jest trzeci, tak? Ale spokojnie, to nic nie szkodzi, że go nie ma, będzie miał jeszcze duuużo dużo czasu nacieszyć się dziećmi, wcale nie musi widzieć jak wychodzą z twojego tyłka - dopiero tu wzięła oddech, tym samym dając zgromadzonym pierwszą okazję do przerwania tej wesołej paplaniny.

[Shani]

Shani spojrzała się na Nabo lekko uśmiechając.
- Właśnie czuję, że zaraz zacznę rodzić - zaczynała oddychać głęboko. W danym momencie usłyszała absurdalne słowa Jester co naprawdę te gadanie nie było w danym momencie potrzebne.
Olała dwa zdania młodej samicy ale ostatniego nie potrafiła podarować.
- Athastan jest moim starszym bratem, więc nie trafiłaś. Nabo jest moim przyjacielem, a moim partnerem jest Jasir, dlatego jeśli coś powiesz to zastanów się na początku co mówisz bo każdy inaczej to może zrozumieć. To nie jest czas na pogaduszki jak widać - odparła krótko dając lekcję Jester. Nie lubiła jak ktoś ocenia z góry co do owej sytuacji. Nie mogła niestety nic z tym fantem zrobić bo poród zaczynał się aż samica jęknęła z bólu. W danym momencie zaczynała czuć parcie jak na świat wychodził jeden za drugim, drugi za trzecim, a trzeci za czwartym. Odetchnęła głęboko po ostatnim oddechu gdy urodziła ostatnie lwiątko. Łeb opadł jej na ziemię ale była cały czas przytomna.

[Jasir]

Wszystko szło dobrze i już za chwilę miał spodziewać się lwiątek. Jedno może zakłóciło mu spokój - Jester. Pyskata lwica chyba nie zdawała sobie sprawy z tego gdzie jest i co obecnie się dzieje.
-Bez marnych uwag, bo w sumie mógłbym tak zrobić...- odpowiedział. Nie było to raczej śmieszne i śmieszne być nie powinno. Skoro była mowa o rzucaniu się, to Jasira od tych komentarzy lwicy korciło aby tak zrobić. Ale ona dalej kontynuowała...
- A może ja za twój tyłek wyprowadzę cię stąd... Powinnaś raczej wpierw powiedzieć, dlaczego jesteś na Lwiej Skale, na ziemiach Lwiego Stada. - popatrzył na nią karcąco. Albo ucichnie albo wyprowadzi ją ze Skały. Chociaż najlepiej byłoby, gdyby teraz sama sobie poszła. Nie miał ochoty czegoś takiego słuchać, kiedy jego dzieci nadchodzą...
Jasir od razu musiał bliżej przyjrzeć się młodym. Była ich czwórka, dwie dziewczynki i dwóch chłopców. Shani narodziny sprawiły wielki ból, ale teraz już to wszystko minęło. Przynajmniej, jeżeli Nabo tak stwierdzi.

[Nabo]

Nabo bardzo spodobało się to co mówi mała i kiedy nikt inny nie patrzył posłał jej nawet szeroki uśmiech, jednak już chwile później nieco spoważniał.
-Dobra odsuń się mała, bo potem będziesz mieć koszmary- rzucił wesoło i skoncentrował się na swojej pacjentce. Opiekun robił to po raz pierwszy w życiu i był tym faktem trochę zaniepokojony, jednak starał się wyglądać w miarę profesjonalnie.
-Pamiętaj o… oddychaniu, głęboki wdech a potem wydech- instruował lwicę, gdy kolejne młode przychodziły na świat.
On też kiedyś tak wyglądał? Przodkowie, jakie te dzieci są okropne…
Nabo odczekał dłuższą chwilę i po krótkich oględzinach wyprostował się i zwrócił do Jasira.
-Cóż, wszystko wskazuje na to, że poród przebiegł bez komplikacji i na dodatek zaskakująco szybko…- urwał, bo uświadomił sobie, że planował zachować tą uwagę dal siebie.
-W każdym razie gratuluję, właśnie zostałeś ojcem- powiedział wesołym tonem, po czym po przyjacielsku klapnął Jasira w bok.
-Może chciałbyś opić to w mojej jaskini?- dodał półszeptem by przypadkiem Shani tego nie usłyszała.

[Malahir]

Nieduża, puchata kulka leżała na podłożu jaskini obok trójki innych. Łudzącą podobna do reszty rodzeństwa, choć uważny obserwator mógłby dostrzec, że wilgotna, posklejana sierść jest nieco ciemniejsza i bardziej złocista niż u pozostałych lwiątek. Samczyk przez dłuższą chwilę leżał tak nieruchomo, wyraźnie zszokowany tymi wszystkimi dźwiękami i odczuciami, których nie rozumiał. Wraz z pierwszym oddechem jego nozdrza podrażniła mieszanina lwich woni. Kolejne nowe doznanie dla nowo narodzonego berbecia. Nieduże ciałko zadrżało lekko, gdy jakiś podmuch wiatru go dosięgnął. Poruszył niezgrabnie łapkami, po czym rozwarł szeroko pyszczek i cicho zapiszczał.

[Jasmin]

Malutka wyciągnęła łapki, próbując odnaleźć rodzeństwo, które zawsze było tak blisko niej. Wokół było tak głośno, zimno i twardo. Dotknęła czegoś miękkiego, co musiało być jej bratem lub siostrą, ale znajdowało się za daleko, żeby się wtulić. Bezradna i zmarznięta, skuliła się popiskując cichutko.

[Sheila]

Sytuacja była zaiste dziwna i wcale się małej istotne nie podobała. Bo i czemu miałaby się podobać? Kto by się ucieszył, gdyby wygodne, ciepłe wnętrze brzucha nagle znikło, a zamiast tego pojawiły się nowe, zupełnie nieprzyjemne uczucia, takie jak zimno, twardo, ciążenie, głód... Kulka rozdziawiła pyszczek w niezadowoleniu i wydała z siebie coś na kształt kwiku, po czym ze zdumienia aż zachłysnęła się powietrzem. Zdezorientowana i przestraszona skuliła się, drżąc lekko.

[Jester]

Brwi lwicy uniosły się w niekłamanym zdumieniu.
- Ale przecież jedno drugiego nie wyklucza.
Doprawdy, czasami odnosiła wrażenie, że jest jedyną myślącą racjonalnie osobą. Coś takiego jak ten cały „partner” było dla niej czystym idiotyzmem, wprowadzający jedynie niepotrzebne nieporozumienia. Przewróciła oczami na wypowiedź Jasira.
- Matko, serio? Znowu te stadne idiotyzmy? Moglibyście się w końcu ogarnąć.
Odwzajemniła uśmiech Nabo, po czym wyjątkowo usłuchali się czyjejś rady i odsunęła się nieco. Potem już nie działo się nic ciekawego. Jakieś krzyki, jakieś dzieci, jakieś piski... Zaczęło jej się dość poważnie nudzić. Nagle zatęskniła za bratem. Będzie miał niezły ubaw gdy powie mu, co się tu wydarzyło. Westchnęła ciężko, dopingując w myślach Shani. Chyba podziałało, bo skończyła wyjątkowo szybko. Jester ożywiła się i podeszła z powrotem do towarzystwa.
- Chętnie się przyłączę - mruknęła do Nabo. Trzeba w końcu wynagrodzić sobie ten trudny dzień, a coś jej się wydawało, że się z rudym dogadają.

[Zafir]

Początek nie wydawał się taki fajny. Mały Zafir był oszołomiony światem zewnętrznym. Wcześniej było jednak zdecydowanie wygodniej i milej, za to teraz lwiątko musiało zmierzyć się z tym, na co nie było przygotowane. Było trochę twardo, zimno, a otoczenia w ogóle nie znał i nie bardzo rozumiał, o co biega. Nowy świat to dla niego ogromne wyzwanie, cały czas spotyka się z nowymi doświadczeniami. Instynktownie machał swoimi małymi łapkami. Jego ruchy były bardzo powolne i niewprawne jak na pierwszy raz. Próbował znaleźć swoją mamę, ale wokół były tylko jakieś inne włochate kulki. Nawet chyba nie domyślał się, że mogło to być jego rodzeństwo. Jedyne o czym teraz myślał, to żeby złapać się mamy i possać trochę mleka. Jego głos był na razie słaby. Cichutko piskał w nadziei, że wreszcie przytuli się do mamy.

[Shani]

Shani po narodzinach młodych nabrała kilka oddechów wtedy usłyszała swoje młode wtedy swoim ogonem delikatnie zgarnęła swoje pociechy. W takim momencie je do siebie przytuliła. Każde z osobna zaczęła myć, żeby wyglądały na czyściutkie niż przedtem. Ma zamiar zadbać o swoje młode jak najlepiej potrafiła. Po chwili nadała im imiona, zaczynając w kolejności od narodzin.
- Malahir, Zafir, Jasmin i Sheila - wypowiedziała po kolei imiona swoich pociech. Miała nadzieję, że Jasirowi się spodobają imiona. Słyszała niestety słowa Jester, ale na nie zareagowała bo odechciało się na złośliwości. Młode przysunęła do pokarmu pokolei, żeby mogły się najeść do syta. Obserwowała czy wszystko w porządku. A potem spojrzała się na Nabo.
- Dziękuję Nabo, za pomoc - wypowiedziała obdarzając go uśmiechem i zaufaniem. Miała nadzieję, że partner zostanie z nią, zamiast pić bo niefajnie by było gdyby wrócił pijany tego samego dnia. Nie byłaby znawca dziejów zadowolona z tego faktu.