Głębokie jamy

[Taimi]

/ zamuliłam, przepraszam.

Mimo wszystko propozycja samca wcale jej nie zdziwiła, w końcu jako ktoś kto miał swój wkład (he he) w tworzenie nowego życia miał przecież takie samo prawo do jego wychowania. Zwłaszcza, że faktycznie mógł być tutaj samotny i tego mu nie zazdrościła.
- A jeśli na świat przyjdzie tylko jedno młode? - spytała, szukając spojrzeniem jego oczu, żeby w nie zajrzeć w poszukiwaniu odpowiedzi. Przecież nie rozerwą lwiątka na dwie części...

/ nie wiem tylko, czy ktoś by teraz w ogóle był chętny na lwiątka.
Znam niby jedną osobę, ale ma maksa postaci i nie dostała zgody, więc nie wiem, czy ma sens w to iść teraz

[Ragir]

/luzik

-Hmm...- Zastanowiłem się- Jeśli byłby to samczyk zostałby z tobą, samicę to do mnie- Dla mnie to było jasne i oczywiste. Samca nie chciałem, jeszcze takiemu przyjdzie cos głupiego do głowy. Lwice są bardziej przydatne i jakoś preferowałem ich towarzystwo. Spoglądałem w jej oczy. Ciągle coś mi po głowie chodziło, były tak znajome jak te w snach. Wydałem z siebie lekki pomruk i przejechałem jęzorem po jej policzku, a potem karczku za uszami. W końcu nawet jak sie nie zdecyduje to można co innego porobić.

[Taimi]

Wygięła szyję w reakcji na jego pieszczoty, chcąc mu pewnie ułatwić dostęp do wrażliwszych regionów. Wydała z siebie cichy pomruk zadowolenia, rozważając jego ofertę. Cóż, nie było to łatwe skoro tak skutecznie odwracał jej uwagę.
- Czy czas ciąży... mogłabym spędzić z tobą? Wiesz, moje stado jest bardzo daleko stąd, a jako mala wersja hipopotama z całą pewnością będę łatwym celem, przyda mi się bezpieczny kąt - spytała.
Wolała mieć wszystko jasne, żeby potem nie było niedomówień. Nie widziało jej się tłuc przez całą krainę z brzuchem do kolan po to tylko, by za jakiś czas snuć się z powrotem, gdy tylko ewentualna dzieciarnia będzie w stanie przetrwać bez mleka, by wywiązać się z umowy.

[Ragir]

Słysząc jej pytanie zaprzestałem na moment pieszczot.
-Tak będzie nawet i lepiej-Rzekłem a na mym pysku pojawił się dyskretny uśmiech- Razem będzie łatwiej zadbać o to aby wszystko poszło jak trzeba- No i nie będę musiał jej szukać jak w przypadku Berghi. Nie mogłem zaprzeczyć, ze w sumie miło będzie z kimś spędzić trochę czasu.
Jeśli wszystko było jasne i oczywiste wróciłem do pieszczot lwicy, które już nie skupiały się tylko na karczku.

[Taimi]

Skinęła głową na jego słowa. Ulżyło jej, że będzie mogła tutaj chwilę zostać. W sumie nawet polubiła Bliznopyskiego, więc nie miała nic przeciwko. A jeśli jeszcze się nią jakoś tam zaopiekuje kiedy ona nie będzie za bardzo w stanie wyżyć samotnie to same plusy. Przymrużyła delikatnie oczy zadowolona z jego pieszczot.
- W takim razie myślę, że to dobry pomysł - powiedziała niegłośno, uśmiechając się pod nosem.
Poprawiła pozycję tak, żeby Ragir nie miał problemu dostać się do jej wiadomych części ciała, kiedy uzna grę wstępną za skończoną. Troszkę się bała, bo w końcu nie była dotąd matką i nawet nie pamiętała swojej własnej. Nowe wyzwanie zawsze bywa stresujące.

[Ragir]

Widząc, że lwica nie ma już nic przeciwko, nie miałem zamiar marnować czasu. Zabrałem się do roboty aby nie marnować czasu. Wcześniej trochę zabaw i rozluźniania lwicy, a dopiero potem zrobienie co trzeba tyle ile raza trzeba. po wszystkim kiedy już zrobione leżałem obok lwicy i drzemałem.

Po wielu dniach lwica nie wyglądał na to aby była w ciąży. Trudno nie winiłem jej za to. Sam jednak coraz więcej miałem dziwnych przebłysków. Poszedłem do swej "pracowni" tam wyciągnąłem skórę, a następnie ostrożnie aby wszystko wyszło jak powinno zabrałem się za tworzenie sakwy. nie będzie to jakaś duża ale na moje potrzeby powinna wystarczyć. Skóra była już o wiele wcześniej przygotowana wiec zostało mi wyciąć i odpowiednio ja zszyć. Zabrałem się za wycinanie kształtu i dopiero po nim mocno związywać ścięgnami, które były już po takim czasie idealnie przygotowane. łapą trzymałem aby nie uciekło nic. W pysku trzymałem ścięgno i ciągnąłem przez wcześniej wykonane dziurki. Wszystko zajęło mi cały dzień ale dałem radę!

Zapakowałem całą resztę i przerzuciłem to sobie przez łeb i opuściłem jaskinie.

[Taimi]

No, cóż, wychodzi na to, że wyczerpana tym wszystkim straciła przytomność. Gdy się ocknęła, lwa już nie było. Ona też opuściła to miejsce, bo zamierzała znaleźć coś do jedzenia.

// zt

[Ragir]

Z pozyskanymi rzeczami skierowałem się do jednej z jam (4). Położyłem torbę i sakwę na ziemi. Wyciągnąłem największą czaszkę, która posłuży mi jako prowizoryczne naczynie. Usypałem do niej jasnego popiołu dodałem trochę wody i wymieszałem ostrożnie. Chciałem zachować odpowiednia konsystencje. nie mogło to być ani za płynne ani zbyt ciekłe. Wody więc dodawałem stopniowo mieszając jedna z kości żeber. Po uzyskaniu lepkiej papki zabrałem się za nanoszenie na moje futro malunków. Te ostatnie już dawno zeszły a teraz najwyższy czas nałożyć kolejne. Pysk wysmarowałem sobie łapą, spoglądając w swoje odbicie we wodzie. Najtrudniej było nanieść barwnik na łopatki. Zrobiłem to tę samą kością, którą mieszałem. Dalej to nie było już takie trudne. Do tego samego "naczynia" wsypałem ciemniejszy popiół, który nie był tak czysty jak poprzedni. nie musiał być zależało mi an ciemniejszym barwniku. Dodałem wody i wymieszałem. Nałożyłem go sobie trochę na pysk. Resztę zaś wlałem w jedną ze szczelin. Kiedy wyschnie będę mógł wykorzystać to na nowo, jak tylko nie stwardniej za mocno. No teraz wszystko było gotowe. Obmyłem z brudu czaszkę i wszystkie trzy ułożyłem na kamieniu, który można powiedzieć mógł służyć jako "ołtarzyk". Zwał jak zwał. Czaszka najświeższej ofiary była po środku. To co siedziało w mojej głowie z całą pewnością nie było jakoś normalne.
Będąc już przygotowany uniosłem obie przednie łapy ku górze niczym znak uwielbienia względem czegoś lub kogoś.
-Wielki Ojcze- Zacząłem- Oddaje w twa opiekę te młoda lwicę, która spotkałem na tychże niegościnnych ziemiach. Przyjmij ją ochoczo w swe ramiona aby to nigdy nie musiała już odczuwać ani strachu ani smutku. Niechaj wraz z mą córką wstąpią do tej krainy wiecznych łowów i wiecznego spokoju- Mówiłem te słowa mając cały czas uniesione łapy ku górze-Jak rzeczą twe słowa "szacunek za życia i po nim" wykonałem. Ciałem złączyłem się z jej, zaś kości i inne będą służyć innym nijeżeli być pożartym i zhańbionym przez robactwo i padlinożerców- Dodałem opuszczając swe łapy na ziemie.
-Niech Twa wielka mądrość będzie zawsze przy mnie- Zakończyłem i skłoniłem się. Po wszystkim zabrałem swoje rzeczy i zasiadłem obok. Postanowiłem złączyć sakwę oraz torbę pasem, który zrobiłem aby lepiej pasowała mi do zbroi i aby dobrze się ja niosło. Do złączenia pasów skóry ze sakwę użyłem dwa ścięgna, które były odpowiednio już wysuszone i wzmocnione. Przymierzyłem pas i torby aby dopasować je idealnie. Musiałem nanieść kilak poprawek. Trochę mnie ściskał. Przeszyłem lekko robiąc dziurki pazurami w zaplanowanych miejscach. Zrobiłem możliwość przesuwania torby względem tego czy mam zbroje czy jej miec nie będę. Po wszystkim położyłem się aby się zdrzemnąć.

- 2x pasek ze skóry z ogona , -2x ścięgna, +torba i sakwa na pasie, +barwnik biało-szary, + ciemny barwnik (od razu barwniki uzyte)

Po dłuższym czasie wstałem i wyszedłem.

zt

[Ragir]

Po długiej drodze w końcu dotarliśmy do domu. Do Ragira domu teraz także lwic. Wszedł do jaskini i dalej tunelem do "pomieszczenie", w którym spał. Podszedł do studni słonecznej i zajął się zrywaniem gałązek i liśćmi roślin, które tutaj rosły, tak aby przygotować Lyannie wygodne leżenie. Po wszystkim dopiero ustawił się tak by delikatnie zsunąć ją z siebie na przygotowane posłanie. Czuł zmęczenie tą drogą ale nie miał zamiaru od tak go pokazywać.
-Jak z jej zdrowiem?- Spojrzałem an Sigrun. Nie jestem medykiem i wiedziałem tyle ile widziałem. Miałem jednak świadomość, ze wzrok moze być złudny. Położyłem się się tam by miec swój łeb obok srebronookiej.

@Lyanna @Sigrun

[Lyanna]

Nie odczuła trudu podróży niesiona przez wybawcę, pozwoliła sobie uciąć nawet regeneracyjną drzemkę na jego grzbiecie, wtulona w jego miękką, gęstą grzywę. Obudziła się już w przygotowanym legowisku, nie do końca pewna, gdzie teraz jest. Nie kojarzyła żeby w grobowcu świetlików była podobna jaskinia, a i raczej leżałaby w swojej królewskiej grocie aniżeli tutaj, gdziekolwiek to znaczy. Przemęczenie nie dawało jej jednak szans na logiczne myślenie, założyła iż jest na terenie stada, a Nataka lub Gvalcha zaraz przyjdą się nią profesjonalnie zająć. Nie wiedziała jednak w jak wielkim jest błędzie. Sprawnym okiem spoglądała na szkarłat ślepi samca, wiele razy zastanawiała się jak będzie wyglądało ich spotkanie, ale takiego scenariuszu nie przewidziała nawet w najgorszym koszmarze.