Wiekowa akacja

[Chester]

Chester podszedł do syna przyprowadzonego przez Mtego. - A cóż to ma znaczyć? Tyle razy powtarzaliśmy Ci z matką, że nie wolno oddalać się samemu od domu! - skarcił go surowym tonem, marszcząc groźnie brwi.

[Fo]

Nie byłem zadowolony. Nic złego nie zrobiłem a wszyscy dookoła traktują mnie jak bym był mały. No byłem ale mniejszy no. Słysząc jak ojciec na mnie krzyczy tylko spoglądałem sobie w łapy i miałem cały czas uszy po sobie. Nic nie mówiłem, bo co miałem powiedzieć? Nie płakałem ale poczułem się na prawdę źle i w jakiś sposób dotknięty.

[Anik]

Wstał patrząc wyczekująco na Alfajiri. Siostra wyraźnie uważała, że rozmowa z nim jest bardzo ważna, choć sam Anik nie uważał, żeby miał coś bardzo istotnego do przekazania. Niemniej czekał na wyruszenie w drogę, miał kilka ważnych rzeczy do zrobienia. Poza tym skoro już został częścią jej stada, i teraz bynajmniej nie był traktowany jak w swym rodzinnym klanie, to przydałoby się coś dowiedzieć o swoich nowych współtowarzyszach.

[Alfajiri]

Przez dłuższą chwilę obserwowała to, co się działo. Odczuła nieprzyjemną mieszaninę gniewu i niepokoju, gdy jej syn został przyprowadzony przez jej doradcę. Spojrzała z zaniepokojeniem na młodego, po czym zbliżyła się doń, trącając jego niewielki łebek swoim pyskiem.
- Ojciec ma rację, nie powinieneś oddalać się samemu. Co byś zrobił, gdyby na twojej drodze stanął lew? No właśnie. Okolice nie są bezpieczne - stwierdziła. Zaraz jednak uśmiechnęła się krzywo. - Niemniej rozumiem, że nuży cię już siedzenie w norze. Co ty na to, żebyś udał się na patrol ze mną i wujkiem Anikiem? - zaproponowała wesoło.
Dzieciaki wcale już takie małe nie były, zresztą wiedziała z doświadczenia, że zakazy zazwyczaj przynoszą odwrotne skutki. Fo rósł, i nawet, jeśli nie wykazywał jakiś szczególnych predyspozycji co do tego, by zostać wojownikiem, powinien mimo wszystko przynajmniej poznać stadne tereny. Zresztą, czuła wyrzuty sumienia, mając wrażenie, iż nie poświęca młodym wystarczająco dużo czasu. Żałowała, że przyszło im dorastać w czasach, gdy klan musiał się zmagać z tyloma niebezpieczeństwami.
Dała dwa kroki w stronę rzeki i przystanęła, zerkając na brata, a potem na syna, czekając na odpowiedź tego ostatniego.

[Fo]

-Fo nie był sam- Mruknąłem pod nosem. W końcu był razem z ciocia i wujkiem a teraz był znowu tutaj.
-Fo pójdzie- dodałem idąc za matką. Nie było we mnie jednak energii. Uszy miałem w połowie położone a ogonem luźno opuszczony. Nie uważałem, że robiłem coś złego. Wiedziałem, że nie będę jak siostra czy coś. Czułem się gorszy ale nie miałem ochoty o tym rozmawiać.

[Alfajiri]

Nie umknęła jej uwadze zmiana w zachowaniu syna. Rozumiała poniekąd, jak się czuje, sama w końcu też była kiedyś w jego wieku. No cóż, z tym, że w jej przypadku było inaczej, bo jej zawsze poświęcano najwięcej uwagi. Czuła się winna, iż nie spędza wystarczająco dużo czasu ze swymi dziećmi, lecz z drugiej strony ciężko było jej pogodzić obowiązki rodzica z obowiązkami przywódcy. Obiecała sobie jednak, że to się zmieni. Zwłaszcza, że maluchy dorastały i najwyższa pora, by zająć się ich nauką i treningiem.
- Chodźmy więc - powiedziała krótko do syna i brata, po czym poprowadziła ich w stronę rzeki.

/zt + Anik i Fo.

[Chester]

Chester postanowił pozostać w pobliżu jamy wraz z Mtego i Ilangą. - Oby już nikt więcej nas nie niepokoił - westchnął podchodząc do nich.

[Ilanga]

— A więc mamy tu siedzieć wszyscy bezczynnie? Myślałam, że jeden opiekun do dzieci wystarczy. — Nie podobało jej się to, że wszyscy zignorowali jej propozycję przejścia się po równinie. Czuła, że jej siedzenie tutaj jest zupełnie bezużyteczne, podczas gdy Alfajiri z grupą ma do spatrolowania spory teren.

[Chester]

- Też tak uważam. Powinniśmy wyruszyć na obchód - stwierdził popatrzywszy na towarzyszy.

[Nana]

Przybyli cali i zdrowi, zdali raport odnośnie ekspansji lwów, które przywłaszczyły sobie pobliska sawannę. Do tematu z jaskini nigdy już nie wrócili, zachowywali się normalnie jakby nigdy nic się nie wydarzyło.
Minęło sporo czasu ale obawa Nany przed najeźdźcami z południa nie mijała. Nie podobało jej się tak bliskie sąsiedztwo z lwami. Kolejnym problemem była ograniczona dostępność do ziół. Teraz będzie musiała wyruszać w jeszcze dalsze wyprawy.

W taki słoneczny dzień jak dzisiaj leżała pod drzewem chłodząc się w cieniu.