Kamienne Wzgórza

[Tendai]

Spojrzał na rodzeństwo- Chodźmy sprawdźmy kaskadę, może ktoś tam jest albo znajdziemy coś przydatnego. Nam odpoczniemy, może w okolicy złapiemy coś do jedzenia i pomyślimy co dalej, co wy na to?- Zaproponował. W końcu nie mogą się łamać. Mają siebie a co za tym idzie to dużo. Poza tym jest ich trójka, będzie łatwiej w razie czego się obronić przed jakimś napastnikiem. Ruszył przodem aby w razie czego móc zareagować.

/w kolejnym poście przeniosę nas już w inne miejsce, ok?

@Thabo @Theluji

[Mistrz Gry]

Pochłonięte rozmową lwy nie zauważyły, że niebo stawało się coraz ciemniejsze. Jeszcze niedawno niebo pokryte było nielicznymi chmurami, teraz jednak przesłoniły one całkowicie słoneczny blask. Granatowe, niemal czarne chmury zwiastowały rychłe nadejście burzy. Zerwał się zimny wiatr, niosący ze sobą lodowate krople wody. Już po chwili mżawka zmieniła się w ulewę, a niesione wiatrem krople cięły boleśnie po pyskach. Na Kamiennych wzgórzach lwy nie miały żadnej ochrony przed burzą, która z każdą chwilą przybierała na sile. Czas było uciekać stąd jak najszybciej i znaleźć bezpieczną osłonę.

Wszyscy ZT, przenieście się w bezpieczne miejsce

@Tendai @Thabo @Theluji

[Thabo]

On sam również nie był zaznajomiony ze smutkiem i nie miał zamiaru tego zmieniać. Na całe jednak szczęście im dłużej przebywał z @Theluji i @Tendaiem tym bardziej ta emocja się od niego oddalała a w zasadzie to wcale już jej w sobie nie czuł. Faktycznie razem jesteśmy mocniejsi... uśmiechnął się pod nosem widząc jak i jego siostra się rozchmurza.
- Jestem za, tam zawsze kręciło się dużo lwów więc i o jedzenie powinno tam być łatwiej - tutaj wszystko było takie jakieś martwe ale nadzieja jeszcze nie umarła więc dlaczego mieliby nie sprawdzić innych miejsc? Zresztą, teraz chyba nie mieli wyjścia bo nad ich głowami właśnie naszły złowrogie chmury i rozpętała się burza. To znaczy woda w postaci deszczu zawsze była jakimś orzeźwieniem ale nie tak zimna i w połączeniu z błyskawicami.
- Teraz to i tak nie mamy wyjścia. Uciekajmy! - oznajmił i gdy pozostała dwójka zaczęła biec zrobił to i on.

ZT, Tendai prowadź

[Tendai]

Cieszył się z takiego wsparcia ale nie spodziewał się takiego obrotu sytuacji. Nie bał się pogody ale z całą pewnością nie była czymś przyjemnym. No to koniec końców ruszył.
-Wiejemy- Rzucił ale z lekko rozbawionym głosem kierując się do miejsca przeznaczenia.

zt.

[Lyanna]

Udała się tu po polowaniach, zmęczona i ranna w obie przednie kończyny, jeśli trafi na Sigrun ta pewnie nie będzie zadowolona, że srebrnooka ledwo wyleczyła poprzednie obrażenia i już nawabiła się kolejnych, ale no coż takie były jej obowiązki. Musiała polować nawet mimo swojego stanu, który specjalnie jej nie wadził w czynnościach łowcy. Przycupnęła na zadku i zajęła się ostrożnym, bardzo dokładnym oczyszczaniem łap. Nie pozwoli im na zaniedbanie, chciała uniknąć dalszych powikłań!

[Lyanna]

Przed dalszym spacerkiem po raz kolejny oczyściła swoje ranne łapki i ociężale podnosła się z kamieni na których wcześniej się położyła. W dolinie było tak spokojnie i cicho, że mogłaby uwierzyć w to iż nikt tu nie mieszka. Jednak pomimo tego, czuła się z tym bardzo dobrze, bo teraz potrzebowała ciszy i spokoju bardziej niż kiedykolwiek. Ruchy w jamie brzusznej sugerowały, że naprawdę jest w ciąży, a potomstwo żyje i ma się dobrze. Była rozstrojona i jakby wybita z znanego dla siebie skupienia. Będzie musiała złapać gdzieś kuzyna żeby podzielić się z nim tym ciekawym odkryciem. Wszak jej styl bycia był dość rozwiązły... tak teraz miała pewność co do ojca swoich pociech i nawet z tą świadomością nie potrafiła się cieszyć. Co teraz? Jaka czeka nas przyszłość? Co na to Sigrun...


z/t

[Freya]

Lwica ruszyła w kamienne wzgórza aby móc znaleźć bezpieczną przystań, chcąc odpocząć na łonie natury. Gdy położyła na jednej z nich to wtedy zaczynała wylizywać swoją sierść, aby móc jedynie zasnąć lub czuwać nad tymi terenami.

[Freya]

Lwica o obudziła się czując pewne dolegliwości, wstała ostrożnie i zeszła kierując się w kierunku okolic kaskad.

zt