Staw za Skałą

[Chini]

Minęło sporo czasu, Chini się zgubił i został całkowicie sam. Nie wiedział czy ktokolwiek kogo znał lub z kim się przyjaźnił jeszcze żyje.
Było mu bardzo trudno pogodzić się z nową rzeczywistością. Samotne polowania, samotne spacery, nieudolne próby poznania działania roślin którymi się fascynował. Co prawda miał jakąś podstawową wiedzę ale od kiedy stracił Nabo zdążył wiele pozapominać. Brakowało mu motywacji, zostało mu tylko podziwianie przyrody i wpatrywanie się nocami w gwiazdy. Z czasem stracił chęci do czegokolwiek. Jego jedyną rozrywką było polowanie na to co akurat przewinęło mu się koło pyska. Jeśli posiłek sam się nie zjawił, nie miał nawet ochoty się ruszyć żeby czegoś poszukać. Oznaczało to też głodówkę i ogólne osłabienie. Innymi słowy Chini wpadł w depresję. Nic nie potrafiło go pocieszyć. Ostatnie miesiące spędził w całkowitej izolacji po cichu licząc że może jednak ktoś pojawi się w okolicy i postawi go na nogi. Niestety czas mijał i stracił już nadzieję na cokolwiek. Zmarnowany wziął jedynie łyka wody ze stawu i położył się niedaleko. Nie przejmował się tym co będzie dalej. Nawet gdyby ktoś go zaatakował nie miał siły by się bronić. Czasami nawet chciał żeby ktoś zakończył jego żywot. Może wtedy miałby okazję spotkać przyjaciół w zaświatach?

[Kioo]

Najpierw koło Chiniego przemknęła żaba, uciekająca w kierunku stawu. Zaraz za nią wyskoczyła z traw Kioo, roześmiana i świetnie sie bawiąca. Widocznie ganianie samotnych płazów było tym typem rozrywki z którego tak łatwo się nie wyrastało. A przynajmniej ona z niego nie wyrosła. Zaśmiała się głośno kiedy jej sus nie zakończył się powodzeniem, bo wyciągnięte wprzód łapy wcale nie pochwyciły żaby, a tylko kępkę trawy. Płaz miał lepszy refleks!
- I tak cię dorwę poczwaro mała - odgroziła się w głos.
I miała dalej szukać stworzenie, ale wtedy dojrzała leżącego niedaleko lwa. Przekrzywiła lekko łeb i przeanalizowała pokrótce, czy to możliwe, że żył? Jakiś taki mało ruchawy się jej wydał. Zaciekawiona podeszła nieco bliżej.
- Dzień dobry - przywitała się niegłośno.

@Chini

[Chini]

Cisza, spokój i nagle śmiech? Chini nadstawił uszy choć miał wątpliwości czy ktoś jest w okolicy a może to tylko omamy? Podniósł łeb i zobaczył lwicę, która wyglądała całkiem sympatycznie. Na jego pysku można było dostrzec bardzo delikatny uśmiech.
Powoli podniósł się z ziemi i usiadł przecierając oczy. Było po nim widać wyczerpanie.
-Hej... - powiedział uśmiechając się. Zaczęło do niego docierać że wreszcie kogoś spotkał i być może pomoże mu dojść do siebie.
Na jego poliku można było dostrzec spływającą łezkę. Patrzał się lwicy prosto w oczy. Można było po nim wyczuć masę kotłujących się w nim od miesięcy emocji.
-Nie pamiętam kiedy ostatnio z kimś rozmawiałem... - rzekł lekko załamującym się głosem. Próbował powstrzymać płacz ale emocje były zbyt silne. Położył się z powrotem na ziemi i zakrył pysk łapami żeby nie było widać że momentalnie się rozkleił. Niestety tak silnych emocji nie da się ukryć.

[Kioo]

Odetchnęła, gdy się okazało, że lew żyje. Nawet mimo tego, że go nie znała, zrobiło jej się raźniej. Może po prostu nie lubiła sępów i innych padlinożerców, którzy mogliby się na nim żywić. A może czuła solidarność z przedstawicielami gatunku. Ewentualnie po prostu miała złote serce i wysoką empatię. Cokolwiek by to nie było, czuła się lepiej ze świadomością, że samiec ma się chyba nieźle, jak sądziła po tym gdy pospiesznie obleciała go spojrzeniem, próbując ocenić jego stan. Nie zauważyła widocznych ran albo urazów, na pewno jednak był zmarnowany i zmęczony. A potem uronił łzę co ją całkiem zaskoczyło, więc podeszła jeszcze nieco bliżej, lekko trąciła go nosem w polik.
- Wszystko dobrze? Coś cię boli? - spytała zatroskana.
Nie pomyślała, że samczyk po prostu się rozkleił od nadmiaru emocji. W pierwszej kolejności założyła, że może był chory, ranny w miejscu, w którym nie dojrzała lub dolegała mu jakaś inna fizyczna bolączka. Następne słowa samca rzuciły jej nieco więcej światła. Poruszyła uchem. Czuł się samotny. Cierpiał w środeczku. Nie była przekonana, czy będzie w stanie mu jakoś pomóc.
- Potrzeba ci czegoś? - dopytała jeszcze na koniec.


/ btw @Chini ma szczątkową grzywę?

[Chini]

/avek co prawda jest z okresu nastoletniego ale raczej nie będzie miał pełnej grzywy

Chini trochę nie wiedział jak zareagować. Nie spodziewał się że nagle ktoś się pojawi i zacznie się o niego martwić.
- Przepraszam... - powiedział cicho - Nic mi nie jest... Poprostu zbyt długo byłem całkiem sam i trochę nie umiem się odnaleźć - westchnął.
Na zalanej łzami mordce znów pojawił się lekki uśmiech. Usiadł i otarł pysk łapą.
- Jestem Chini, a ty? - zapytał spokojnie.

[Kioo]

Odetchnęła z ulgą, gdy lew zapewnił, że nic mu nie jest. Przynajmniej nie z tej fizycznej strony. Uśmiechnęła się do niego ciepło. Może jakoś będzie w stanie dodać mu otuchy? Tak chociaż troszeczkę? Było jej go szkoda, jak każdego smutnego stworzenia. Nie było jej w tej krainie od dawna, nie wiedziała do końca co się zdarzyło. Nie była stąd, raczej czasami się przewijała na stronach historii.
- Kioo - przedstawiła się, skinęła mu lekko pyszczkiem. Nie komentowała jego łez, bo przecież nie było to ani w jej, ani w jego interesie. Nie była jedną z tych przekonanych o tym, że męskie łzy są oznaką słabości. Podobne twierdzenia uważała wręcz za kompletne bzdury!
- Ostatnio też sporo wędrowałam w pojedynkę. Ale chyba mi się to znudziło.


@Chini

[Ignis]

/Jakby co to tylko przechodzę obok...

Ruszył dalej przechodzą wokół pojedynczej, lecz mimo wszystko dużej skały. Nie zawracał sobie głową odwiedzaniem na razie wróżbitki, choć może później wpadnie do niej, bo czemu by nie? A może powie m coś ciekawego..?
Tak czy siak rozejrzał się za wikliną w kościanym nożem niemalże już wyciągniętym z sakiewki, na pewno gdzieś powinny znajdować się tutaj złoża, co nie?

► Pokaż Spoiler

Rzut na Zręczność

Ignis wyrzuca 3d100:
28, 22, 1

Uhuhu! To było o wiele bogatsze złoże wikliny niż wcześniej, bez zbędnych myśli, zaczął wycinać i odcinać to czego potrzebował. Na pewno nikt się nie obrazi, że weźmie nieco surowców z tak bogatej ziemi. Następnie udał się dalej, w stronę terenów nieco bardziej podmokłych...

/+4 Wiklina, +2 Mistrz Zbieractwa, + Nowe Źródło
Zt.

[Furaha]

Furaha wróciła na ziemie, które znał najlepiej. Tutaj chciał odpocząć sobie aby potem wyruszyć na zbieranie ziół w kierunku północnym. Zwykle nie spędzał za dużo czasu w jednym miejscu. Lubił wędrować. Dawało mu to spokój ducha ale i nie sprawiało, że wpadał w jakaś rutynę dnia codziennego.

@Haki

[Haki]

W drodze do wybranki serca Haki odwiedził swojego dawnego znajomego i dziwne zrządzenie wypadków spowodowało, że przy okazji zaraził się wścieklizną. Na początek choroba nie dawał o sobie znać, jednak bardzo szybko w miejscu zranienia pojawiło się dziwne mrowienie, głowa zaczęła mu pulsować nieznośnym bólem i z każdym krokiem Haki stawał się coraz słabszy.
Lew był zmuszony zmodyfikować swoje plany i ostatecznie zawędrował pod Skałę Wolności.
Może Nyota jest jeszcze w okolicy...
Kiedy tak rozglądał się jego wzrok natrafił na lwa z krótką białą grzywą.
-Hej ty, jesteś może medykiem?- zapytał słabym głosem, gdy dostrzegł, że ten nosi na sobie dwie sakwy. Brązowy powoli ruszył w jego kierunku.
-Zaatakował mnie lew chory na wściekliznę i obawiam się, że bez profesjonalnej pomocy długo już nie pociągnę- powiedział, po czym zatrzymał się w odległości kilku metrów od obcego.

@Furaha

[Furaha]

Furaha skierował swoje spojrzenie na lwa. Skinął mu łbem na znak, ze jest medykiem.
-Podejdź i połóż się tutaj- Wskazał miejsce blisko wody ale spokojne, tka by ten mógł w spokoju odpoczywać. Nie było nikogo w pobliżu. Jeśli to faktycznie ta choroba, to powinien go odizolować ale ciężko z tym tutaj.
-Pokaz miejsce ugryzienia i opisz mi dokładnie co się dzieje- Rzekł do lwa swoim spokojnym i opanowanym głosem.

@Haki