Legowisko

[Ventruma]

Miała iść za Daturą, ale zamyślona Ven tą całą sytuacją, jakimś cudem doszła do wodopoju nie uderzając o żadne drzewo. Z daleka zauważyła geparda. Przyczaiła się za krzakami i obserwowała co robi, pewnie to jakiś szpieg. Przysłuchiwała się, może pozyska jakieś informacje. Wtem zauważyła naszyjnik stadny. Czyli to jednak lwioziemiec. Uśmiechnęła się i podeszła do niego.
-Witaj...-Powiedziała przeciągając słowo ze zdziwienia. Obeszła go dookoła i obejrzała go całego. Wszędzie rozpozna srebrnego geparda z paskami.
-...Sil?-Użyła skrótu którego wymyśliła za młodu, bo nie łatwo jej było wymówić jego całe imię.
-Poznajesz mnie?-Zapytała z nadzieją, chodź dobrze wiedziała, że wygląda jak każda pospolita lwica. Pewnie jej nie rozpozna.

[Silver Hunter]

Silver leżał w swoim legowisku i wylizywał rany, kręcąc nosem, bowiem znad wodopoju docierał do niego bardzo przykry zapach.
- Co tu tak śmierdzi? - mruknął sam do siebie z niezadowoleniem, gdy wtem do jego legowiska zbliżyła się jakaś lwica. - O witaj - uśmiechnął się do niej. Uniósł brwi, kiedy użyła wobec niego zdrobnienia i zapytała czy go poznaje. Przechylił głowę, by lepiej się jej przyjrzeć.
- Jesteś moją siostrą Ventrumą? - zapytał z zaskoczeniem w głosie.

+5HP

[Ventruma]

Uśmiechnęła się zachwycona.
-Co ty tu robisz? Skąd masz naszyjnik Lwiej Ziemi?-Dopytywała nie wierząc w to co widzi. Widziała go ostatnio z parę miesięcy temu, jeszcze u rodziców..
-Wiesz gdzie mama i tata?-Zapytała szczęśliwa, że w końcu znajdzie rodziców i... i.. i co? Wróci do nich? Przecież jej nowy dom jest na Lwiej Ziemi... nie zostawi tak tu wszystkich. Trzeba będzie coś wymyślić.
-Reszta też z tobą jest? Maisha? A może widziałeś Aquare?-Może wszyscy razem pójdą po rodziców i zamieszkają na Lwiej Ziemi. Biedna, nie świadoma tego, że najbliższe jej osoby nie żyją. Nie ma pojęcia, że najpewniej zaraz się o tak strasznej rzeczy dowie.

[Silver Hunter]

- Co tu robię? Mieszkam tu. A Ty? Należysz do stada? - zapytał zaskoczony jej widokiem. W życiu nie spodziewałby się, że znajdzie tu jedną ze swoich przybranych sióstr.
- Rodzice nie żyją - posmutniał na wspomnienie o nich. - Zmarli niedługo po tym, jak nas opuściłaś. Gdzie się podziewałaś przez cały ten czas i jak tu trafiłaś? - zapytał nie mogąc się nadziwić jej widokiem. - Nie mam pojęcia, gdzie są nasze siostry. Nie widziałem ich odkąd postanowiły odejść ze stada. Ty też nie widziałaś ich od tego czasu? - spytał.

[Ventruma]

-Tak, jestem tu od dłuższego czasu.-Odpowiedziała dość szybko, żeby zdążyć zadać własne pytanie, jednak zanim to zrobiła usłyszała coś w co do końca nie wierzyła. Oczy zaczęły jej się szklić i otworzyła szeroko pysk wpatrując się w Silvera. Słyszała kolejne pytania, ale spływały po niej w tej chwili.
-Jak to...-Zapytała cicho nie dowierzając. Obserwowała jego pysk z nadzieją, że to tylko jakiś głupi żart. Że to nie ma miejsca. Całą radość ze znalezienia brata przyćmiła jej wiadomość o rodzicach. Przetarła oczy łapą, a jej łzy rozmazały się po pysku, teraz jej futerko pod oczami było lekko mokre. Wciągnęła powietrze i zamknęła oczy na chwile by się uspokoić, aby jakkolwiek odpowiedzieć na jego pytania.
-Zgubiłam się.. i znalazłam te stado.-Wytłumaczyła łamiącym się głosem.
-Była tu ze mną Aquara jednak dawno temu zniknęła...-Zamyśliła się o wspomnianej siostrze i znów zbierało się na płacz. Przez te emocje przypomniało jej się o Narie którą zostawiła w jaskini samą, nie przyprowadziła jej dzieci i do teraz nie wróciła... jest fatalną przyjaciółką. Nawet już nic nie powie jak Narie odejdzie, pewnie już to zrobiła...

[Silver Hunter]

- Umarli, a ja po ich śmierci postanowiłem odnaleźć was wszystkie, ale straciłem już nadzieję i postanowiłem zadomowić się tutaj, kiedy trafiłem na to stado. Nie przypuszczałem, że Cię tu znajdę. Mówisz, że jesteś tu już od dłuższego czasu? Ja jestem członkiem stada od pół roku. Jak to możliwe, że dotąd się nie spotkaliśmy? - zapytał nie mogąc wyjść ze zdziwienia, a kiedy ujrzał łzy w jej oczach, wyciągnął łapę i przygarnął ją do siebie. - Moja kochana siostrzyczka. Jak dobrze Cię widzieć - wyszeptał przytuliwszy ją mocno do siebie.

[Ventruma]

Słuchała historii a jej uszy coraz bardziej ze smutku chyliły się ku dołu. Zamknęła oczy pochylając głowę.
-Nie wiem... byłam dość zajęta.-Odpowiedziała sama również zastanawiając się nad tą dziwną sytuacją. Silver ją przytulił, co ją trochę uspokoiło. Wzięła głębszy oddech.-Musimy znaleźć Aquare. Na pewno jest gdzieś w tej krainie, nie ważne na którym końcu.
-Co tutaj robisz?-Postanowiła zmienić temat rozmowy, żeby nie wracać do smutku. Czemu Silver leżał sobie w legowisku hien.. przecież to jest miejsce zbrodni! Ven nie skończyła go badać! Wszystkie ślady pewnie przepadły!
I co ona teraz zrobi... nie pomoże Athastanowi i jej kariera upadnie.. może trochę przesadza, ale dla niej to było ważne. Wolała nic nie mówić, nie będzie oskarżać i gniewać się na brata którego dopiero co znalazła.

[Silver Hunter]

- Moja kochana siostrzyczka. Nawet nie wiesz, jak bardzo się cieszę, że w końcu Cię odnalazłem - wyznał tuląc ją do siebie. - Mówisz, że Aquara wciąż może przebywać na terenach Lwiej Ziemi? Czy ona należy do naszego stada? Przybyłaś tu razem z nią? - zaczął się dopytywać. Wprost nie mógł uwierzyć, że ją tu spotkał. - Ja właśnie tutaj mieszkam. Właśnie wróciłem z pola bitwy. Wiesz, że kilku członków stada walczyło z heroldami? Wszyscy są ranni. Najbardziej martwię się o Tiba, bo jego rana wyglądała naprawdę paskudnie. Ale przynajmniej dorwaliśmy tych drani - oznajmił.

[Ventruma]

[align=center]-Raczej na terenach Lwiej Ziemi dawno bym ją znalazła. Ale może być gdzieś niedaleko. Trzeba będzie poszukać.-Wyjaśniła. Czyli to jego legowisko? Ma ciekawy gust.
-Mieszkasz w starym domu hien?-Zapytała zdziwiona i rozejrzała się. Czemu akurat tu, tak daleko od lwiej skały? Dziwna sytuacja. Zaczął mówić o walce, na którą tak bardzo chciała iść.
-Tak, słyszałam. Miałam pomóc w walce, ale wszyscy mnie zatrzymywali.-Powiedziała z irytacją. Co prawda głównie została w jaskini z własnej woli, by wiedzieć co się dzieję, ale no...
Usłyszała o Tibie. Tym paskudnym oszuście... jak on mógł się o niego martwić? Ven go musi naprostować.
-Tib to paskudny oszust, nie można mu ufać..-Powiedziała martwiąc się o Daturę.
-Zrobił coś okropnego.-Wyjaśniła w skrócie pokazując dobitnie, że nie chce o tym rozmawiać. Ta sytuacja ją przerosła. Musi wrócić do Narie, pewnie na nią czeka.
-Muszę już iść, ktoś na mnie czeka..-Powiedziała zastanawiając się chwile czy powiedzieć kto. Pewnie Silver nawet nie wie kim jest Narie, więc bez sensu mówić. Liznęła SIlvera w policzek i poszła w stronę Lwiej Skały.[/align]

zt jeśli nie zatrzyma

[Silver Hunter]

- No tak się złożyło, że spodobało mi się to miejsce. Słyszałem, że jakiś czas temu mieszkały tu hieny, ale od kiedy się wyniosły, to ta przytulna nora aż się prosiła o to, by ktoś w niej zamieszkał - zaśmiał się. Dla niego było to idealne miejsce, ponieważ lubił czasem pobyć w samotności, a tu zawsze panowała cisza i spokój, i nikt mu się nie naprzykrzał. - Co takiego? Co Ty mówisz? - zapytał z zaskoczeniem, kiedy nazwała Tiba oszustem i stwierdziła, że nie można mu ufać. - Czekaj! - wyskoczył za nią z kryjówki. - Możesz mi wyjaśnić o co chodzi? - zapytał zagradzając jej drogę. Dziwiło go to, że dopiero co się odnaleźli, a ona już chciała sobie pójść.