Lochy

[Mistrz Gry]

Część mechaniczna w spoilerze.

► Pokaż Spoiler

Walka I: Ragir i Lyanna VS Nyeusi:

Ragir (Zręczność 60):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
22, 40, 27

Nyeusi (Zręczność 60):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
27, 44, 30

Lyanna (Zręczność 60):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
40, 39, 31

Nyeusi (drugi rzut obronny przed Lyanną, Zręczność 30):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
2, 50, 43

Nyeusi wyrywa z Ragirem, Lyanna wygrywa z Nyeusi.

Rzut na typ rany zadanej Ragirowi (10% szansy na ranę ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
99

Obrażenia (+2):

Mistrz Gry wyrzuca 1d6:
5

Rzut na typ rany zadanej Nyeusi (30% szansy na ranę ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
4

Obrażenia (+20) Rana krytyczna:

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
18

Walka II: Kifo i Tazabana VS Nazmir:

Tazabana (Zręczność 45):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
36, 22, 42

Nazmir (Zręczność 50):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
11, 46, 46

Kifo (Zręczność 55):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
1, 17, 50

Nazmir (drugi rzut obronny przed Kifo, Zręczność 25):

Mistrz Gry wyrzuca 3d50:
28, 6, 12

Nazmir wygrywa z Tazabanem, Kifo wygrywa z Nazmirem.

Rzut na typ rany zadanej Nazmirowi (32% szansy na ranę ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
5

Obrażenia (+20) Rana krytyczna:

Mistrz Gry wyrzuca 1d20:
19

Rzut na typ rany zadanej Tazabanie (20% szansy na ranę ciężką):

Mistrz Gry wyrzuca 1d100:
11

Obrażenia (+10):

Mistrz Gry wyrzuca 1d10:
1

Walka rozgorzała na dobre, żadna ze stron nie zamierzała odpuścić i wyglądało na to, że wnętrze termitiery na długo zapamięta zapach lwiej krwi. Najbardziej symboliczna była wymiana ciosów między starym, a nowym hersztem. Ragir sprytnie próbował zastosować manewr oślepiający piaskiem, ale Nyeusi była zwarta i gotowa. Płynnie uniknęła sypnięcia i odskoczyła od nacierającego samca, zostawiając na jego boku ślady pazurów. Niestety dla byłej przywódczyni wykonując unik straciła z oczu Lyannę, która wykorzystała sytuację wręcz idealnie. Wskoczyła na grzbiet Nyeusi drapiąc pazurami i wgryzając się w kark, okolice szyi. Potworny ból przeszył dawną herszt, a świat zawirował jej przed oczami. Krew trysnęła wysoko w powietrze i Nyeusi poczuła jak szybko opuszczają ją siły. Podobna sytuacja miała miejsce po drugiej stronie jaskini. Pechowy Tazabana już po raz drugi przekonał się, że przeciwnik jest szybszy i zanim zdążył powalić go na ziemię, pazury Nazmira przejechały mu po pysku, zostawiając krwawe szramy i prawie pozbawiając go oka. Nazmir spróbował w tym momencie rzucić się do ucieczki, ale Kifo brutalnie go powstrzymał. Wskoczył mu na grzbiet, wbił pazury w brzuch i wgryzł się w miednicę. Ból był nie do opisania. Nazmir zwalił się na ziemię pod ciężarem swojego przeciwnika. Wyglądało na to, że walka dobiegała końca. Co prawda Nyeusi i Nazmir byli jeszcze zdolni do walki, ale znacznie znacznie osłabieni, podczas gdy wszyscy ich przeciwnicy poza Tazabanem cieszyli się praktycznie pełnią zdrowia.

[Nyeusi]

Ryknęła z bólu kiedy ostre zęby wbiły się jej w kark. Już straciła z oczu to co działo się przy wejściu, porwał ją ferwor walki a całe swoje siły skupiła na tym by utrzymać się jak najdłużej i jak najmocniej uszkodzić swoich przeciwników zanim sama padnie.
Poczuła, że Ragir znowu dostał. Dobrze, może znów na chwile się wycofa a ona rzuci się w tył i przeturla celem zrzucenia z siebie Lyanny. Jeśli się uda to będzie kontynuować atak, tym razem na nią - czas, żeby mała też dostała po niej jakąś pamiątkę.

[Nuzira]

Przez dłuższą chwilę przyglądała się walce brata z dawną przywódczynią, jednakże zarówno Ragir jak i Lyanna doskonale sobie radzili, nie można było tego jednak powiedzieć o drugiej walce, jeden z nich nie miał się za dobrze, dlatego też Nuzira postanowiła wkroczyć zanim syn Nyeusi go wykończy. Gdy Kifo przygwoździł go do ziemi ta podbiegła i również przycisnęła samca do ziemi by mieć stuprocentową pewność że się nie podniesie, jeśli jednak to nie zadziała bądź nie zdąży, rzuci się z pazurami i kłami wprost na jego gardło, może na skraju życia i śmierci odzyska rozum i zrozumie kto tu jest wygranym. Później miała zamiar zerknąć na samca, zdecydowanie potrzebował pomocy, lecz liczyła na to że nie był taki słaby by paść już teraz.

[Kifo]

Zdecydowanie nie podobało mu się to, że jego towarzysz boju tak bardzo dawał ciała i właściwie był bliski tego by Nazmir skutecznie go uszkodził a może nawet zabił. Wydał z siebie mimowolny ryk nie tracąc jednak uwagi. Przynajmniej jemu szło po myśli.
Gdy samiec leżał na twardej glebie Kifo ponowił cios łapą prosto w brzuch wbijając bardzo mocno swoje pazury i chcąc następnie szarpnąć nimi by spowodować głębokie szramy. Zębami puścił miednicę by móc chwycić skórę na boku ofiary i szarpać za nią. Nie traktował Nazmira jak przeciwnika w walce, wyglądało bardziej jakby mordował antylopę bez większego szacunku. Nazmir chciał uciec z pola walki jak tchórz i tym samym sam pozbawił się honoru wojownika.
Starał się nie przeszkadzać lwicy, która nagle rzuciła się im do pomocy. Może chociaż ona była pożyteczna?

[Tazabana]

Żaden wojownik nie mógł szczycić się tym mianem bez ran, Tazabana jako najstarszy z członków nowej Złej Ziemi wiedział chyba o tym najlepiej. Zdawał sobie też już świetnie sprawę ze był nieco powolniejszy od Nazmira, ale czemu się tu dziwić skoro na szali położono jego życie? Krewki synek Nyeusi reagował jednak wedle planu i mimo przykrego bólu oraz rozsierdzenia Taz miał też powody do zadowolenia, które tylko wzrosło kiedy do bitki dołączyła lwica, zmniejszyła tym samym szanse przeciwnika niemal do zera. Minusem takiej kotłowaniny był teraz tłum musiał uważać żeby nie powpadali na siebie przy kolejnym ataku.
Przymknął oko kiedy krew z rany ściekła mu stróżką po grzbiecie nosa, uchylił je jednak zanim zaatakował.
A skoro dwa młode lwy przejęły pałeczkę w uziemieniu ciemnego, jeśli ten plan wypalił i na drodze do łba nie stał mu nikt rzucił się po raz kolejny na mordę samca z rozwartą paszczą, można powiedzieć że chciał mu odpłacić pięknym za nadobne i za te kilka nadanych szram zedrze mu brutalnie twarz.

[Ragir]

Może i moje akcje nie dawały jakoś dobrego rezultatu sprawiały jedną ważną rzecz. Przywódczyni przez to traciła z oczu Lyanne. Ta za to świetnie wykorzystywała właśnie ten fakt. Kiedy przywódczyni leżała powalona i mocno ranną, nie miałem zamiaru czekać i rzuciłem się na starą lwice. Czy aby to zakończyć żywota przegryzając czy tam rozszarpując gardło czy coś innego patroszą. Miałem jednak na uwadze, ze ta nie jest bezbronna i może poczęstować mnie nadal całym asortymentem pazurów i to teraz czterech łap. Przez to całkiem pokrzyżować moje plany.

[Bjørn]

Nadal pilnował wejścia niczym sfinks, bacznie obserwując walkę z dystansu. Gdy nadeszła Nuzira obdarował ją tylko spojrzeniem by ocenić zamiary lwicy, na jej pytanie nie odpowiedział bo uważał że dobrze widać co dzieje się w jaskini, nowy porządek poprzedza mord starego władcy, który wybrał honorową śmierć w walce, był oczywiście gotowy skoczyć na siostrę Ragira jeśli ta stanie po niewłaściwej stronie i zaatakuje kogoś z Nowej Złej Ziemi, drgnął nawet gdy samica ruszyła do boju, ale został na swojej pozycji kiedy celem okazał się Nazmir. We trzech rozszarpią go na strzępy. Bez cienia współczucia obserwował jak syn władczyni znika pod kolejnym gradem ciosów, aż nie zauważył przemykającego Kitaniego.
- Nie mogę tego zrobić. Ale jeśli spróbujesz stąd teraz uciec podzielisz los zdrajców, przezwycięż swój strach dzieciaku, a włos z głowy Ci nie spadnie.- Dał mu jasno do zrozumienia że nawet jeśli jakoś mu się wymknie, będzie ścigany jak jakaś gazela. Nie miał jednak zamiaru rzucać się na młodziaka teraz, bo jak to sam ujął nie jest częścią starego porządku.

[Lyanna]

Kroki jakie decydowała się stawiać w walce Lyanna póki co jej nie zawodziły i dawały sukces w postaci udanego ataku na starą Herszt. Co prawda nie było aż tak łatwo jak mogło się wydawać, bo chociaż srebrnooka lwica nie oberwała na ten moment to jej kuzyn stale przyjmował na siebie ciosy. Zapewne uznałaby to za dobrą taktykę, ale zbyt bała się o jego zdrowie i stan zwłaszcza zaraz po przejęciu stada.
Czując, że Nyeusi słabnie i ugina się pod ciężarem ciała młodszej kocicy ta zaczęła robić wszystko, by utrzymać się na złotookiej jak najdłużej jednocześnie jak najmocniej zaciskając na jej karku kły i orząc pazurami jej ciało, które jednocześnie wbite w ciało ciemnej zapewniały dodatkowej grawitacji. Lyanna spodziewała się jednak, że jej poczynania zaraz będą musiały być chociaż poddane próbie ich zaprzestania. Nie chciała wynieść blizn, bo zbyt bardzo bała się ich leczenia chociaż ufała stadnej szamance. W razie gdyby jednak poczuła, że nie da rady utrzymać się dłużej na starej lwicy uskoczy w bok i zaatakuje pazurami z tamtej pozycji, jednocześnie nie wadząc Ragirowi.

[Nataka]

Smolista lwica z uwagą obserwowała walkę wbijając swój skupiony i zdeterminowany wzrok w swoich towarzyszy. Była zła, że nie mogła im pomóc i dołączyć do bitwy, ale z drugiej strony - nie ucierpiała na tym, a z tego co już zauważyła będzie miała po walce trochę roboty z rannymi... I nie tylko rannymi, ale i martwymi.
Mocno wbijając swoje pazury w skałę na której stała spojrzała w stronę wyjścia z lochów i położyła po sobie uszy, biorąc głęboki wdech. Następnie odparła, zachowując zimną krew:
-Ragir! Nie będę traciła czasu. Pobiegnę po medykamenty i wrócę. Ranni nie będą w stanie sami dotrzeć do wulkanu!-
Krzyknęła do niego, mając nadzieję, że ten, zajęty walką, mimo wszystko ją usłyszy. Sam również był ranny, w związku z czym i jemu przyda się coś na gojenie ran.
Nataka wykorzystując chwilę zeskoczyła ze skały na środek lochów i środkiem korytarza ruszyła w stronę wyjścia. Nie traciła czasu - od razu zaczęła biec, zgrabnie mijając przy tym samców przy wyjściu.
-Zaraz wrócę. Dajcie mi chwilę.-
Rzuciła za siebie, wybiegając lochów, a potem - z samych termitier, biegnąc ile sił w łapach w stronę wulkanu poprzez suchy, spalony step.

[ZT]

[Nazmir]

Nazmir najmniejszych szans nie miał, niestety nie będzie, mógł pożegnać się, z ukochaną co spowodowało, totalny żal. Najwyraźniej tak musiało być, że musi być zabity, bo jest rzekomym zagrożeniem. Nie poczuwał się o odbiciu stada, jedynie pragnął być samotnikiem, żyć ze swoją Jinamizi. Gdy został obalony, przez nich. Próbował, wstać chcąc dalej walczyć, ale był osłabiony.
- Nawet Złoziemcy potrafią być zdradliwy. Nie potraficie nic robić, oprócz zabijania. Nie zależało mi na pieprzniętej władzy, tylko na zostaniu samotnikiem. Jednakże wolicie zabić, bo wam tak wygodnie. - odpowiedział, wypluwając z pyska krew, która mu ciekła na zimną powierzchnię.
- Kiedyś będziecie żałować owej decyzji do końca życia - odparł chłodno, mając nadzieję, że kiedyś Jinamizi dowie się o śmierci jego. Miał jedynie nadzieję, że nigdy nie zbliży się na zdradliwe tereny. Na dobrą sprawę jedynie co cieszyło go to, że spotka się ze swoim ojcem Tifo. Ból bardzo był, nieznośny po tym, co zrobił Kifo. Nie mógł się poddać, bo jeszcze posiadał ducha walki. Gdy jeszcze wstał, chciałby wykończyć Tazabana. Wyciągnął, pazury trafiając, go raz jeszcze w punkt witalny w okolice pyska, żeby pozbawić, jednego gdzie trafił ostatnio. Jeśli trafił w ten punkt, to mocno drugą łapą przejeżdża jeszcze mocniej, żeby poharatać jego podbrzusze. Pilnował jeszcze tyłów, żeby Kifo nie zaatakował go po raz enty. Nie ma zamiaru być obalony na terenie, bo może oznaczać to koniec dlatego ciemnego.