Udaję, że umiem.

[Arkhantess]

Nieźle wyszła Ci ta przeróbka! Chciałabym mieć chęci na takie rzeczy.

[Ushindi]

Wyjaśnijmy sobie jedno, skoro rysujesz - jesteś artystą. To po pierwsze. Po drugie. Dobrze jest czasami zmienić nieco styl i uczyć się od innych artystów (a.ka naśladować ich kreskę) Nawet jeżeli nie będzie to wyglądało jak ich rysunek to zawsze uczysz się od nich anatomii i zapamiętujesz co jak powinno wyglądać. Zaczynanie od scenek disneya nie jest złym pomysłem, styl jest prosty bo nie ma za dużo szczegółów. Nie polecam ci od razu iść w branie na refki zdjęć żywych lwów, bo nie masz jeszcze takiego pojęcia co jest ważne i trzeba wyostrzyć a co nie, więc zwyczajnie byś sb utrwalił złe nawyki. Możesz też spróbować popracować z lineartami, zwykle nie mają one cieni i są pokolorowane na szaro, albo są na białym tle więc łatwo wyłapać kształt. Jeżeli chcesz sprawdzić postęp. Weź, albo swój stary rysunek, albo rysunek jakiegoś początkującego artysty i narysuj to względem tego czego się nauczyłeś, sama tak nie raz robię. Boostuje pewność siebie mówię ci Na koniec pamiętaj, każdy był na twoim miejscu, trzeba robić błędy, żeby potem wiedzieć czego nie robić. Ludzie muszą się sami sparzyć, żeby wiedzieć, że gorącego garnka się nie dotyka gołą ręką. Powodzonka.

Po pierwsze: to nie tak, że olałam Twój komentarz - na ten od Arka odpisałam z telefonu, na Twój miałam odpowiedzieć nieco później, już z komputera. Tylko, że... zapomniałam
Cóż, nie czuję się artystą i nigdy o sobie w ten sposób nie myślałam / myśleć nie będę. Podobnie jak to, że czasami dla frajdy zagram z przyjemnością w siatkówkę nie czyni ze mnie sportowca. Niemniej uważam, iż to już kwestia indywidualnego podejścia a nie sztywnych definicji, także wydaje mi się, że nie ma tutaj co polemizować W każdym razie dziękuję za cenne wskazówki - naprawdę doceniam Twój czas, który poświęciłaś na ich sporządzenie; doceniam też świeże spojrzenie "z zewnątrz" i chęć pomocy.
Niestety z pewnością nie zostaną one wykorzystane, bo jestem leniwą kluchą o słomianym zapale, która nie wiąże żadnych nadziei z rysunkiem. W związku z tym niekoniecznie poświęcę cenne godziny na trening czegoś, co naprawdę traktuję na tyle hobbystycznie, ze nie czuję takiej konieczności i nie widzę w tym sensu. Czas ten - po prostu - wolę spożytkować na coś, czego nie porzucę po kilku chwilach, by za rok czy dwa znowu z nudów machnąć sobie pseudorysuneczek; na coś, co może mi się w życiu jakkolwiek przydać i co faktycznie pewnego dnia okazać może się moją prawdziwą pasją.
Mam nadzieję, że moje słowa w żaden sposób Cię nie urażą, bo w żadnym razie nie mam tego w zamiarze. Po prostu chciałam być na tyle szczera, by nie zostawiać niedopowiedzeń czy nie wzbudzać w Twoim serduszku nadziei, że nawróciłaś mnie na ścieżkę artyzmu .
♥ ♥ ♥

EDIT: Aha, żeby nie było niedomówień!
Wiem, rok temu pisałam o 'ostrym wzięciu się za naukę anatomii', co pewnie wzbudziło błędne wrażenie, że coś w tym kierunku robię... Niestety, przez ten rok nie zrobiłam niczego, by się szkolić, bo... no, słomiany zapał, znowu x'D

[Benjamin]

Po pierwsze: Wcale nie myślałam, że olałaś mój komentarz, sama zapomniałam, że go napisałam.
Po drugie: Definicje to tylko sugestie, ważne jest to jak ty siebie widzisz, jeśli nie chcesz się określać jako artysta to tego nie rób do niczego cię nie zmuszę, nie jestem zbawcą, więc nie zależy mi, aby cię nawracać.
Po trzecie: Jakieś pół roku temu narzuciłam sobie, że nauczę się podstaw i zacznę od martwej natury i od tamtej pory nie narysowałam martwej natury ani razu, także rozumiem twoje zachowanie względem nauki anatomii. Jednakże sztuka to coś co nie jest ograniczone przez ścisłe zasady, więc nie ważne co narysujesz, póki powiesz że taki miałaś zamiar to nikt ci nie może powiedzieć, że coś jest źle. I kompletnie rozumiem twoje podejście do gospodarowania czasem, tak samo robię ze szkołą xd