Trudne, łatwe początki [Ushindi] (*Zakończona*)

[Mistrz Gry]

Iris przyjęła, że zrozumiałeś jej słowa. Następnie zadałeś ciekawe pytanie o komplet kamieni.
- Komplet? - Powtórzyła po czym spojrzała na znaki księżyca - Hmn, jest to... bardzo możliwe - Rzekła - Jednak mamy za mało kamieni, aby mieć pewność - Powiedziała, zastanawiając się poważnie nad twoja sugestią.
- Może jednak wiedzą, a jeśli nie oni... to pewnie duchy z którymi potrafią rozmawiać - Powiedziała, nie wiedziała, jak to dokładnie przebiega, ale ta informacja była powszechna, że szamani potrafią się komunikować z duchami - Może, znają waszych przodków którzy będą coś wiedzieć - Zasugerowała, jednak nie łudziła się, że to się wydarzy, ale istniała na to szansa.
Po twoim ostatnim pytaniu wyraźnie ucichła zastanawiając się co ci doradzić.
-Najlepiej, zabierz swój kamień i pilnuj go. Porozmawiaj z szamanami, może na coś wpadną. Zachowaj ostrożność, jak tylko pojawi się więcej kamieni ducha to zaraz zlecą się jacyś szaleńcy i będą próbować wykorzystać niewiedzę innych lub chaos... a może nawet sami go wywołają.
Ufaj swoim bliskim i przyjaciołom... oraz trzymajcie się razem, bo to jest bardzo ważne - Wymieniła ci swoje propozycje jakie wpadły jej do głowy, a które były przynajmniej dla niej oczywiste. Następnie rozejrzała się, księżycowi już mało brakowało, aby się schować za czubkami najwyższych drzew.
- Tutaj się rozstaniemy, lwie Ushindi. Znając życie pewnie jeszcze się spotkamy, a może nawet w bardziej przyjacielskich okolicznościach - Powiedziała, wkładając swój kamień ducha do naszyjnika. To był moment w którym miałeś jeszcze okazję zadać jej ostatnie pytania, zanim Iris odleci i zniknie ci z oczu.

[Ushindi]

Słuchał uważnie wskazówek Iris, każde z jej słów chłonąc niczym gąbka kolejne krople wody. Starał się na bieżąco układać wszystko w głowie, żonglując spojrzeniem pomiędzy orlicą a kamieniem, który, jak właśnie czuł Ushindi, przywołał go ku sobie te kilka dobrych minut -przechodzących w długie godziny - temu. Może to i głupie, ale kto zabroni mu tak czuć?!
- Dziękuję za rozmowę i wskazówki - powiedział, widząc jak ptaszyna szykuje się do odlotu. Pewnie powinien wykorzystać okazję, zadać jak najwięcej pytań by jak najwięcej się dowiedzieć, jednakże obecnie w jego głowie zdawało się ziać pustką. Za wiele się działo, co najwidoczniej nieco przytłoczyło dzieciaka i uniemożliwiło sensowne zebranie myśli. - Gdybym się czegoś dowiedział... Chce pani, bym się podzielił informacjami? Gdzie panią odnajdę? - spytał, jednocześnie rozglądając się za czymś, co umożliwiłoby mu bezpieczny transport kamienia, by mógł bezpiecznie schować go w jakiejś z jaskiń, których przecież w okolicy Lwiej Skały było dość sporo. Początkowo pomyślał o liściu, jednak ciężar kamienia zapewne przetarłby dziurę i tyle by było. Uznał zatem, że może lepiej odnaleźć jakiś liany czy mocne trawy, by przywiązać ciasno kamień do własnego ciała - do boku czy łopatki chociażby. - Cieszę się, że panią spotkałem. Naprawdę - przyznał szczerze, nisko skinąwszy jej głową w ramach pożegnania.

[Mistrz Gry]

- Bardzo proszę - Powiedziała, chociaż mogłeś tego wcześniej nie zauważyć, jej głos stał się życzliwy. Po twoim następnym pytaniu zawahała się przez chwilę oraz zamyśliła.
- Moje gniazdo znajduje się w okolicach samotnej skały na południowym-wschodzie, jednak rzadko bywam w nim... zdecydowanie częściej latam po krainie... - Powiedziała - ...więc większa szansa jest na to, że na siebie znowu się spotkamy przypadkowo - Powiedziała delikatnie się uśmiechając - Albo gdy przylecę szukać u was rzemieślnika - Dodała, wymiana informacji była jak najbardziej dobrym pomysłem w jej odczuciu.
Gdy już miała odlatywać pożegnałeś się z nią oraz ukłoniłeś co mocno ja zdziwiło, ale odpowiedziała tym samym - I nawzajem Ushindi - Po tych słowach wzbiła się w powietrze i poleciała znikając ci po chwili z oczu. Zostałeś tylko ty i kamień który leżał nieopodal ciebie.
Zastanawiając się, jak przenieść ten kamień oraz swoją zdobycz z tych łowów, zauważyłeś kawałki lian, Może nie były to najdłuższe jakie widziałeś, ale idealne, aby zaplątać w nie kamień i przywiązać tymczasowa do łapy czy barku. Chociaż na dłuższą metę na pewno przydałoby się zaopatrzyć w coś bardziej "użytkowego" jak np: naszyjnik Iris, co by nie patrzeć był przydatnym gadżetem.

[Ushindi]

W sprawie szczurnika nie było już tak ciężko: młody paskudnie zgłodniał od nadmiaru wrażeń, toteż gryzonia wciągnął na raz, niczym śledzika z Lisnera. Smaczny, chociaż zdecydowanie wolałby jakąś gazelę. Jednak, niestety, nie posiadał talentu Wawindaji ani nawet jej doświadczenia, więc zadowoli się na razie tym, co upolował samodzielnie.
Kamień przymocował, w duchu przeklinając to, jak nieporęczne i niewygodne to-to było. Zastanowił się, czy jego rozmiar umożliwi stworzenie wisiorka, czy może był nazbyt wielkim do takich czynów. Nie chciał poddawać go żadnej obróbce, więc jakiekolwiek szlifowanie nie wchodziło w grę, co zdecydowanie utrudnić mogło zadanie. Na razie więc postanowił go ukryć gdzieś pośród Lwiej Skały i pilnować niczym oka w głowie. W sumie gdyby wetknął go do jakiejś szpary głęboko w jamie, z dala od światła księżyca, może nawet nie rzucałby się w oczy?
Rozejrzał się raz jeszcze po okolicy. Było mu nieco żal, że spotkanie Iris wcale nie było tak proste; jednak z drugiej strony lepiej tak, niż gdyby wpadał na nią na każdym kroku i z zażenowaniem oznajmiał, iż nie dowiedział się jeszcze niczego nowego. Zephyr. Miło byłoby też i na niego natrafić, ale - z tego, co mówiła orlica - dorwanie tego jegomościa oraz zdobycie od niego informacji bądź uzyskanie pomocy nie było wcale proste.
Zapakowany w kamień, zapełniwszy brzuch na tyle, by pozbyć się pierwzego głodu, ruszył w kierunku Lwiej Skały.

/ zt? Czy mamy coś jeszcze ? :>

[Mistrz Gry]

Tak jak postanowiłeś, tak zrobiłeś. Kamień co prawda nie był aż tak duży, ale mogło to rzeczywiście być problematyczne, aby wcisnąć go w wisiorek. Jednak pewnie coś wymyślisz w drodze powrotnej. Droga na Lwią Skałę nie zajęła ci dużo czasu, jednak bardzo upierdliwe było niesienie tego kamienia, co trochę mogło wydłużyć ci drogę, ale gdy w końcu dotarłeś i pierwsze promienie słońca zaczynały oświetlać krainę, nie marzyłeś o niczym innym niż położyć się i na chwilę zamknąć oczy. Tak oto zakończyło się twoje pierwsze oficjalne polowanie, a rozpoczął się ciąg wydarzeń których za niedługo będziesz świadkiem, a może i nawet uczestnikiem...

Dziękuje za zgłoszenie się na akcję specjalną oraz polecam się na przyszłość.
Pozdrawia MG.
(a i dopisz sobie do ekwipunku "Kamień Ducha")

Akcja Specjalna: Zakończona