Serce Gór [Enasalin]

[Mistrz Gry]

Enasalin już chwilę po odwróceniu się usłyszała za sobą szepty, świadczące o tym że hieny się naradzają. Nie minęło dużo czasu i zgodnie z przewidywaniem lwicy drugi padlinożerca zawołał za nią.
- Wybacz proszę mojemu towarzyszowi, wydaje mu się że wciąż jest na targu, na którym sprawuję funkcję zarządcy. Zapłacimy ci ile chcesz, tylko pomóż odzyskać to cholerne gówno. Błagam, nie mam zamiaru odmrażać sobie dupska na tym pustkowiu.

[Enasalin]

Przystanęła w miejscu gdy tylko usłyszała tę, jej zdaniem, mądrzejszą hienę. Cwaniactwo drugiej za bardzo było jej nie w smak, a ona nie przyszła tutaj przecież się targować, tylko rozwiązać problem. Kulturalnie zatem się do nich odwróciła.
- Super, bardzo się cieszę z takiego obrotu spraw. Powiedzcie mi tylko gdzie ostatni razem ich widzieliście, a ja zabieram się do roboty. Jak macie coś do dodania to się nie krępujcie, a tymczasem polecam malutką jaskinie pół kilometra w kierunku z którego przyszłam.
Rzekła z udawanym uśmiechem na twarzy. Samo wspomnienie o jaskini uznała za ewentualny punkt zbiorczy, bo przecież nie będzie ich po całych górach potem szukać. Jeśli uznają to za wyraz życzliwości to tym lepiej, w końcu przy takich sprawach dobrze jest wychodzić za cywilizowanego członka kompanii.

[Mistrz Gry]

Enasalin dostrzegła wręcz namacalną ulgę na psykach hien. Jej zgoda i wizja szybszego powrotu do rodzinnych stron, zadowalała nawet tego bardziej cwaniakowatego.
- Oczywiście, jego ostatnie wyraźne ślady znaleźliśmy przy karłowatym drzewku na dole tej ścieżki. Wszędzie poznam jego zapach, a ten jest bardzo świeży. Obstawiamy, że jest bardzo blisko i wcisnął się do jakiejś skalnej dziury. Powodzenia i z góry dzięki -padlinożerca skinął łbem wskazując zbiegającą w dół niewielką żwirową dróżkę.
- Z przyjemnością skorzystamy z tej twojej jaskini - dodał, a po chwili, lwicę wyminęły dwie wyszczerzone od ucha do ucha hieny, udając się w kierunku z którego przyszła. Do uszu białofutrej doszło jeszcze jedynie odległe:
- Chwalmy Mędrca, prawie to zjebałeś...

[Enasalin]

Enasalin tylko skinęła im głową i w milczeniu odprowadziła wzrokiem. Przeklęci padlinożercy, pomyłki w ewolucji. Paskudne typy żyjące na cudzych trupach. I choć wiedziała, że większość hien za to by się obraziła, to tym bardziej pluła jadem w ich stronę.
To co jej uszy usłyszały na samym końcu zignorowała, bo konkretnie z tą informacją i tak by nic nie zrobiła. Ona nie ufała im, a oni jej, jednak mimo wszystko dzielili się z nią informacjami, które były dla nich ważne. Przynajmniej nie będzie tracić czasu i pozbędzie się wszystkich intruzów z jej domu, a to czy najpierw pozbędzie się rzeczonego złodzieja, czy jej zleceniodawców to nie miało grubszego znaczenia. O ile poczekają tam gdzie im wskazała.
Ruszyła zatem w stronę tego drzewka o którym wspomnieli. Ostrożnie szła ścieżką, może nie tak samo jak wtedy gdy robiła podchody do hien, ale obserwowała ścieżkę uważnie, tak jakby ta złodziejska hiena gdzieś dalej tam była.

Test Percepcji:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
83, 51, 69

[Mistrz Gry]

Lwica ostrożnie podeszła bliżej krzaczka, a jej futro zmierzwił wzmagający się powoli wiatr. Krótki rzut oka na niebo ukazał jej oczom zbierające się na horyzoncie czarne chmury. Będzie musiała to załatwić szybko albo liczyć na to, że wichura przejdzie bokiem, gdyż górskie burze sprawiały sporo kłopotów. Drzewko w rzeczy samej otaczał wyraźny zapach hieny, przemieszany z bardzo delikatną wonią lwa oba zapachowe ślady prowadził jeszcze wyżej w góry w stronę szczytu, po dość stromej kamienistej ścieżce. Co ciekawe na drzewku widniały również charakterystyczne bruzdy świadczące o tym, że ktoś przejechał po nim pazurami kilkukrotnie.

[Enasalin]

Zmarszczyła brwi. Ani pogoda się jej nie podobała, bo na pewno nie będzie mieć tyle szczęścia by to ominąć, a jak będzie zwlekać, to zapach całkiem się od deszczu rozmyje i znalezienie kogokolwiek będzie strasznie trudne. Nie podobało się jej to, że ktoś ewidentnie oznaczył sobie ścieżkę. Ktoś planował kogoś zgubić w górskich ścieżkach? Niebywałe. Nic dziwnego, że tamte dwie hieny mogły ścigać swojego złodzieja, skoro ten sam zostawia im ślady.
Czuła, że to będzie jeszcze trudniejsze zadanie niż sobie zażyczyła za niego ceny. To nie była tylko głupia hiena, która postanowiła wykiwać inne (co jej zdaniem nie należało do czynów trudnych) ale rzecz wyglądała na bardziej przemyślaną.
Tyle, że na razie miała za mało informacji by ich we własnej grze wykiwać. Chcąc nie chcąc, musiała podążyć ścieżką, a łapy same krzywiły się na myśl o stromych stopniach. Enasalin skupiała się w dużej mierze na nie spadnięciu w dół, bo skoczy na jakiś mało stabilny kamyk, ale też wypatrywała kolejnych znaków pozostawionych na ścieżce. Była pewna, że hiena, albo ten lew zostawiły coś po drodze. O ile jej założenia były słuszne.

Test Percepcji:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
28, 76, 37

[Mistrz Gry]

Ciemne chmury gęstniały coraz bardziej, zbierając się nad szczytami jak skrzydła padlinożerców nad truchłem. Enasalin podążała ostrożnie ścieżką w górę, a luźne kamyki co chwila obsypywały się jej spod łap. Kiedy znalazła się już naprawdę wysoko jej oczom nie mogła umknąć niewielka kępka sierści jakby umyślne zostawiona pod kamieniem. Włosy również otaczał znany już lwicy zapach hieny. Z miejsca w którym się znalazła łatwo było dostrzec, że ścieżka kończy się w głębokiej szczelinie skalnej wrzynającej się w zbocze. Prosta i łatwa droga, zbyt prosta i zbyt łatwa jak na gust kogokolwiek mającego nieco rozumu we łbie.

[Enasalin]

Wywróciła oczami widząc kępek sierści. Serio? Chyba ta para bała się, że się w tych górach zgubi, oznaczając konkretniej swój szlak. Zatem nie zamierzali pozbyć się ogona w postaci dwóch hien z tego ich klanu, raczej starali się po prostu nie zgubić. Zresztą, nic dziwnego, skoro wcześniej dostały wpierdol, to tym razem by nie było inaczej, tym bardziej, że w górach łatwiej o zasadzkę.
I z tą myślą jej spojrzenie zatrzymało się naskalnej szczelinie. Ewidentnie pułapka.
- No na pewno, zapchlony kundlu. Nadepnąłeś na odcisk kompanii kłów czy innego tam tatałajstwa.
Uśmiechnęła się gorzko. Podeszła owszem do tej rozpadliny, zajrzała do środka, ale poza wsadzeniem nosa tam nie wchodziła. Jej wzrok skupiał się na okolicy, bo to przecież nie mogła być jedyna droga, a może nawet natrafi na ślady sugerujące, że ta szczelina była pułapką.

Test Percepcji:

Mistrz Gry wyrzuca 3d100:
35, 63, 18

[Mistrz Gry]

Niestety nic poza logiką nie wskazywało na to, że podejrzana szczelina jest pułapką. Enasalin nie dostrzegła również żadnej innej drogi prowadzącej w tę samą stronę. Być może dałoby się przejść po stromym skalnym zboczu, ale to wiązałoby się nie tyle z ryzykiem połamania łap, co po prostu szybkiego spotkania pyskiem w pysk z przodkami. Jednak w sytuacji, w której zmysł wzroku zawiódł, z pomocą przyszło czujne nasłuchiwanie i popularne wśród górskich szczytów echo. Do uszu lwicy dobiegł delikatny oddalony śmiech, z całą pewnością dobiegający ze szczeliny. Śmiech który mógł kojarzyć się tylko i wyłącznie z hieną.

[Enasalin]

W swej bezradności w obliczu zagrożenia przytuliła oboju uszu do głowy. Wychodziło na to, że mogła iść tylko w przód albo w tył, bo nie urodziła się kozicą czy innym cholerstwem, by swobodnie po górach się przemieszczać. Tj. i tak się przechadzała nader swobodnie jak na lwa.
Enasalin złapała kamień, jeden z wielu w pobliżu, w swoją białą łapę i cisnęła ją w odmęt tej szczeliny, nasłuchując czy może śmiechy ucichły, nasiliły się, albo pojawiły się obce, nietypowe dla spadającego kamienia odgłosy. Frustrowało ją to, że nie może tych dwóch debili dorwać w otwartym polu, gdzie świetnie sobie radziła. Tutaj to jedynie mogła liczyć na to, że jej się po prostu uda, co też zwykle się działo. Ale pewność siebie w obliczu problemu, którego nie mogła wychwycić trochę bledła.